Για την εκδήλωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στο Γκίνη

Καημό το ειχε ο γράφων χρόνια ότι η προπαγάνδα μας για το παλαιστινιακό δεν αναδεικνύει τα βασικά χαρακτηριστικά του αγώνα: τον διαρκή και συνεχή ξεριζωμό με τη βία και την τρομοκρατία των παλαιστίνιων από τη γη τους, τον διαρκή σιωνιστικό εποικισμό με τη στήριξη των ΗΠΑ για τη δημιουργία ενός σταθερού προκεχωρημένου φυλάκιου στη Μέση Ανατολη που να ελέγχει τη ροή του πετρελαίου, τους όρους πάλης ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος απέναντι σε έναν αποικιοκρατικό στρατό που υπερέχει τεχνολογικά με τη προοπτική της νίκης να εξασφαλίζεται μόνο εφόσον ο αγώνας συνεχίζεται από γενιά σε γενιά. 

Οπως στο Βιετνάμ και την Αλγερία, έτσι και στην Παλαιστίνη το τίμημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα είναι χιλιάδες άμαχοι στο θυσιαστήριο της λευτεριάς. Οπως στο Βιετνάμ και την Αλγερία, έτσι και στη Παλαιστίνη, ο λαός θα νικήσει, αν συνεχίσει να μάχεται, ειδικά σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ χάνουν την ισχύ τους στην όξυνση της διιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Οτι με τις "ειρηνικές διαπραγματεύσεις" ο κατακτητής κερδίζει χρόνο να ξεσπιτώσει κι άλλους παλαιστίνιους από τη Δυτική Οχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, εποκίζοντας τα παλαιστινιακά εδάφη με εβραίους εποικους, με στόχο να δημιουργήσει μια ολοκληρωτικη Νακμπα στο μέλλον, απ' όλα τα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης. Οταν φωνάζουμε: δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, δεν λέμε κούφια λόγια. Οτι με την μεγάλη προδοσία του Οσλο (1993), ειδικά μετά τη Δεύτερη Ιντιφάντα, η Παλαιστινιακή Αρχή μετατράπηκε σε μια αρχή δοσιλόγων που κάνει τη δουλειά του Ισραήλ μέσα στους παλαιστίνιους, επιχειρώντας να αφοπλίσει την αντίσταση και κάθε απόπειρα αντίδρασης στη συνέχιση του εποικισμού σε Δυτική Οχθη και Ανατολική Ιερουσαλήμ και για μεγάλο χρονικό διάστημα το είχε καταφέρει.

Η μαζική εκδήλωση της Τετάρτης στο Γκίνη που διοργανώθηκε από τη Συνέλευση Αλληλλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση ήταν μια σημαντική πρώτη απόπειρα να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα ζητήματα αλληλένδετα και στην ιστορική τους διάσταση χωρίς βερμπαλισμους και κούφια λόγια που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια στα αμφιθέατρα. Αρχικά παρουσιάστηκαν λόγοι παλαιών ηγετικών στελεχών της επαναστατικής αριστεράς της Παλαιστίνης. Από τον λόγο του Ζωρζ Χάμπας, ιδρυτή του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης στους δυτικούς ομήρους της αεροπειρατίας των μπόινγκ που μεταφέρθηκαν στην έρημο της Ιορδανίας και ανατινάχτηκαν λάιβ μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων τον Σεπτέμβρη του 1970, 22 χρόνια μετά την Νάκμπα, πυροδοτώντας την σύγκρουση με το καθεστώς του ιορδανού μονάρχη που οδήγησε στην εξόντωση 20.000 παλαιστίνιων στους προσφυγικους καταυλισμούς, μια επίκαιρη επαναστατική διάλεξη απέναντι σε δυτικούς που ζουν... μακριά και είναι εν γένει αδιάφοροι για τις αγωνίες ενός λαού που έχει χάσει την πατρίδα του, στον λόγο της  αγωνίστριας Λέιλα Χάλεντ που συμμετείχε στις αεροπειρατίες της περιόδου και εξηγεί οτι ο αγώνας θα κρατήσει δεκαετίες, στον θεωρητικό του Μετώπου και σημαντικού λογοτέχνη του αραβικού κόσμου Γκάσαν Καναφάνι, με την αποστομωτική απάντηση σε προκλητική ερώτηση δημοσιογράφου "για το τι πετύχατε με την αιματοχυσία": ότι οι παλαιστίνιοι προτιμούν να πεθαίνουν όρθιοι παρά να ζουν σκλαβωμένοι, ότι η διεκδίκηση της λευτεριάς, της αξιοπρέπειας, των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι τόσο σημαντική όσο η ίδια η ζωή.

Τα ΜΜΕ ξέρουν τι προπαγάνδα να κανουν στη χώρα μας. Παρουσιάζουν τον αγώνα των παλαιστίνιων ως χαμένη υπόθεση και αναδεικνύουν συνεχώς τα μεγέθη των απωλειών σε αμάχους. Σβήνουν την ιστορία των νικηφόρων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων απέναντι σε δυνάμεις κατοχής, σε Αλγερία, Βιετνάμ. Ο φιλισταίος της Δύσης που έχει πειστεί ότι ζει σε ένα ανώτερο "πολιτισμένο" σύστημα δεν κατανοεί ότι ο "πολιτισμός" του βασίζεται στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή. Οτι οι παλαιστίνιοι έχουν διαφορετικούς όρους ζωής απ' αυτόν. Ετσι καταδικάζει τους παλαιστίνιους μαχητές, αντί να καταδικάσει τον ιμπεριαλισμό και τους κατακτητες. Πίσω από τον μικραστό φιλισταίο στοιχίζεται και ο απολίτικος εργάτης, που σε συνθήκες κοινωνικής άπνοιας φοβάται μόνο μη ξεφύγει ...η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, μην αυξηθεί ο πληθωρισμός και δεν αντιλαμβάνει το ταξικό διεθνιστικό του καθήκον.

50 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο ομιλητής της Συνέλευσης ανέδειξε το νήμα με το σήμερα, τον αντιιμπεριαλιστικό και αντιφασιστικό αγώνα του τότε με τον αντιιμπεριαλιστικό αντισιωνιστικό αγώνα του σήμερα, την ανάγκη ενίσχυσης της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Ετερος ομιλητής της συνέλευσης ανέδειξε το κύμα της τρομοκρατίας που απλώνεται στη Δύση απέναντι σε αλληλέγγυους στον παλαιστινιακό αγώνα που θα σπάσει από τα εκατομμύρια που κατεβαίνουν στους δρόμους. 

Σύντροφος παλαιστίνιος από τη διασπορά στο Λίβανο εξήγησε αναλυτικά τι συμβαίνει στη Δυτική Οχθη. Πως το 60% (Area C) ελέγχεται ήδη πλήρως από τους ισραηλινούς, το οποίο εποικίζεται συνεχώς. Πως από το 1993 όταν ξεκίνησε το Οσλο οι έποικοι έχουν σχεδόν πενταπλασιαστεί στη Δυτική Οχθη. Πως οι προσφυγικοί καταυλισμοί στη Δυτικη Οχθη, όπου συγκεντρώνεται το παλαιστινιακό προλεταριάτο ήταν η ψυχή του αγώνα, πώς συνεχίζεται συνεχώς ο εποικισμός και η δοσιλογική Παλαιστινιακή Αρχή συνεργάζεται με το Ισραήλ.

Τέλος, ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, σύντροφος παλαιστίνιος παλιός μαχητής στο Λίβανο τη δεκαετία του 70, με καταγωγή από τη Γάζα έπιασε την ιστορία από την αρχή της Νάκμπα, την πρώτη σημαντική εθνοκάθαρση σε βάρος των παλαιστίνιων, αναδεικνύοντας τις ομοιότητες της σιωνιστικής κατοχής με τους Ναζί (εθνοτική υπεροχή, ναζιστικη αρχή συλλογικής ευθύνης και τιμωρίας, ολοκαύτωμα στη Γάζα) και την αποικιοκρατία στη Νότια Αφρική (φυλετικός διαχωρισμός, απαρτχάιντ). Φωτίζοντας τις πτυχές της γεωπολιτικής σύγκρουσης και το ρόλο του Ισραήλ ως στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολη. Ανέδειξε ότι οι εποικισμοί είναι συμπλέγματα στρατιωτικών μονάδων που στόχο έχουν να ενισχυσουν την κατοχή και τα δεινά του παλαιστινιακού λαού, είναι στρατιωτικοί στόχοι και όχι άμαχοι. Οτι μετά την επίθεση που εξαπέλυσε η αντίσταση εκατοντάδες χιλιάδες έποικοι με διπλή υποκοότητα εκγκατέλειψαν το Ισραήλ γιατί ως τότε το σιωνιστικό σχέδιο τους εξασφάλιζε εύκολα δάνεια, δουλειά και βέβαια ασφάλεια. Χωρίς αυτά δεν έχουν λόγο να ζουν στο Ισραήλ. Οτι το Ισραήλ είναι ένα τεχνητά διαμορφωμένο έθνος γύρω από έναν στρατό κατοχής. Οταν ο στρατός κατοχής καταρρέει, τότε καταρρέει και το Ισραήλ. 

Εν τάχει περιέγραψε την ιστορία της παλαιστινιακής επανάστασης (το διεθνή της χαρακτήρα στη πρώτη φάση μετά το 67) μέχρι τη σύγχρονη περίοδο, όπου ο αγώνας διεξάγεται στο έδαφος της ιστορικής παλαιστίνης και στην αντίσταση πρωτοστατούν οι Χαμάς και η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ. Εξήγησε ότι η Γάζα είναι το προπύργιο του αγώνα, ότι οι γαζαίοι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τη γη τους. Οτι το Ισραήλ θα ηττηθεί τελικά από την αντίσταση που με αντάρτικο αγώνα θα μπορέσει να επιβάλει τους όρους της σε αυτή την αναμέτρηση: να σταματήσει την ιουδαιοποίηση της ανατολικής Ιερουσαλήμ και τον ξεριζωμό των παλαιστίνιων και να απελευθερώσει σημαντική μερίδα των παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμενων που έχουν ξεπεράσει τους 8.000 τα σιωνιστικά μπουντρούμια και υφίστανται φρικτά βασανιστήρια αυτή την περίοδο .Ο σύντροφος, γαλουχημένος στο παλιό επαναστατικό κίνημα σαγήνευσε με τον μεστό του πολιτικό λόγο και την τεκμηρίωσή του. Στο τέλος, απαγγέλλοντας τους στίχους του Μαχμούντ Νταρουίς (από το ποίημα: για όσους περνούν ανάμεσα σε φευγαλέα λόγια) και κλείνοντας με το Πάτρια ο Μουέρτε πυροδότησε το ξέσπασμα συνθημάτων στο ακροατήριο για την Παλαιστίνη, με το Γκίνη να πάλλεται από συγκίνηση και ενθουσιασμό υπέρ της Παλαιστίνης. 

Ετσι εκλεισε αυτή η ωραία βραδιά. Η εκδήλωση κράτησε περίπου τρεις ώρες με ένα κατάμεστο αμφιθέατρο μέχρι το τέλος.