Για το θάνατο του Γκόρμπι και το θάνατο της λoγικής από την πρακτορολογία

 

Ο Γκόρμπι δεν ήταν πράκτορας. Αυτά είναι αστεία, ακόμη κι αν αργότερα ο ίδιος μπορεί να τα επικαλέστηκε σε κύκλους ή μικρότερα ακροατήρια, αν και καλό είναι να κρατούμε μικρό καλάθι. Η αναφορά του Ριζοσπάστη που κυκλοφορεί ευρύτατα, συνάδει με την τοτινή γραμμή του Περισσού ότι ο Γκόρμπι ήτο πράκτορας κι έτσι...έπεσε ο.... σοσιαλισμός. Αυτό μην το ξεχνάμε. Ο Γκορμπατσόφ ακολούθησε ένα δρόμο αυτοεξευτελισμού με το να διαφημίζει τη πίτσα χάτ, θα μπορούσε να ισχυρίζεται εκ των υστέρων ότι ήταν και πράκτορας των Ρότσιλντ, σημασία έχει τι πραγματικά συνέβη. Συμμερίζομαι την οργή και το μίσος για ό,τι συμβολίζει ο Γκόρμπι, αλλά μη παρασυρόμαστε σε λάθη ερμηνευτικά που είναι τροφή για σπέκουλα για το κάθε τσίρκο (δες προηγούμενη ανάρτηση) και βέβαια για τα επιτελεία της αστικής τάξης που κάλλιστα σε στήνουν στον τοίχο ως μπαρουφολόγο-σεκταριστή.

Ο Γκόρμπι ήταν απλώς υπερώριμο και σαπισμένο τέκνο της ανάγκης για πέρασμα στον καπιταλισμό χωρίς κρατικό προσωπείο. Για να μείνουμε λοιπόν στις στέρεες οικονομικές αλήθειες ως μαρξιστές. Επί Μπρέζνιεφ, τη δεκαετία του 70 η "ΕΣΣΔ" (σε αυτάκια γιατί σοσιαλιστικό δεν είχε τίποτα, ειδικά μετά τις μεταρρυθμίσεις Κοσίγκιν) βρισκόταν σε εντελώς αναιμική ανάπτυξη, στην πραγματικότητα ήταν σε έναν παρατεταμένο στασιμοπληθωρισμό, λίγο πριν την κατάρρευση. Η ανεργία κρυβόταν κάτω από τον πληθωρισμό. Αρκετές θέσεις επιδοτούνταν με πληθωρισμένο ρούβλι. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου διεθνώς (δεκαπλασιασμός) τη δεκαετία του 70, της έδωσε συνάλλαγμα από το πουθενά. Ετσι σώθηκε για άλλη μια δεκαετία. Οταν τη δεκαετία του 80 η Σαουδική Αραβία άρχισε να αυξάνει υπέρμετρα την παραγωγή πετρελαίου, τα κέρδη καταποντίστηκαν και το συνάλλαγμα αυτό εξανεμίστηκε και άρχισε η κατάρρευση όλου του ανατολικού μπλοκ. Ηταν σε τέτοια παρακμή η οικονομία της "ΕΣΣΔ" εκείνη την περίοδο που δεν είχε ρούβλι για να επενδύσει σε νέα πηγάδια για εξόρυξη, παρότι είχε κοιτάσματα. Κάτι αντίστοιχο έγινε και στη Βενεζουέλα όταν εκτινάχθηκε η παραγωγή πετρελαίου διεθνώς  το 2014 σε μια απόπειρα της Σαουδικής Αραβίας να αναχαιτίσει την ισχύ της ρωσικής πετρελαϊκής παραγωγής. Λόγω της κατάρρευσης των κερδών η Βενεζουέλα δεν μπορούσε να αντλήσει πετρέλαιο, ούτε καν να καταβάλλει μισθούς σε μηχανικούς, όχι να κάνει επενδύσεις στην εξόρυξη.

Πώς και συνέβη αυτό; Είναι καθαρά ο νόμος του κέρδους που ακολούθησαν οι ρεβιζιονιστές ηγέτες μετά το 56, όταν πραγματοποιήθηκε το Εικοστό Συνέδριο που σήμανε την έναρξη της αντιδραστικής αναθεωρητικής θύελλας. Στον άγριο ανταγωνισμό με τους δυτικούς καπιταλιστές ηττήθηκαν κατά κράτος οι "σοβιετικοί" καπιταλιστές, όχι γιατί είχαν κρατικό περίβλημα στα εργοστάσια, αλλά γιατί δεν είχαν εξαρχής την οικονομική ισχύ των δυτικών ιμπεριαλιστών. Αρκετά από τα βασικά παραγόμενα εμπορεύματα σε ποσότητα, δια του πλήθους των κατοίκων (ποσότητες κατά κεφαλήν), υπολείπονταν της αντίστοιχης μετρικής σε Βρετανία και ΗΠΑ. Η κρατικοκαπιταλιστική ΕΣΣΔ κατέρρευσε επειδή ακριβώς δεν μπόρεσε ποτέ σε μια δεκαετία (τη δεκαετία του 60) να επενδύσει σε μηχανές νέας τεχνολογίας. Ετσι έχασε το τρένο της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης.  Επί σοσιαλισμού, συνεχώς τμήμα των πλεονασμάτων ολόκληρης της οικονομίας ετήσια επενδυόταν σε νέες μηχανές. Με το Χρουστόφ αυτό άλλαξε. Η ΕΣΣΔ παρήγαγε ατσάλι και σιδηρομετάλλευμα σε τεράστιες ποσότητες αλλά η τεχνική της παραγωγής άλλαζε ελάχιστα. Σημασία για τους ρεβιζιονιστές είχε το μέγιστο κέρδος. Επί σοσιαλισμού οι βιομηχανίες παραγωγής μέσων παραγωγής αρχικά εμφάνιζαν ζημιές, αλλά σταθεροποιούνταν τα επόμενα χρόνια. Επί χρουτσοφισμού, τεράστια μπλοκ εργοστασίων πανομοιότυπα επεκτείνονταν σε όλη τη χώρα, χωρίς, τη δυνατότητα και πρόβλεψη βελτίωσης του εξοπλισμού και των μηχανών.

 

Επόμενο ήταν η παραγωγικότητα της εργασίας να μην αυξάνεται με την ίδια ταχύτητα που αυξανόταν στη Δύση, σε αντίθεση με την σοσιαλιστική ΕΣΣΔ όταν η παραγωγικότητα της εργασίας αυξανόταν εκρηκτικά, αλματικά με μεγαλύτερη ταχύτητα απ' ότι σε κάθε χώρα του πλανήτη. Το αποτέλεσμα ήταν να πέφτουν οι αποδόσεις σημαντικά, να πέφτει σημαντικά το γενικό ποσοστό κέρδους.

 

Χωρίς συνάλλαγμα ο Γκόρμπι και όλο το κυβερνητικό κόμμα δεν είχε καμία άλλη επιλογή από το να ακολουθήσει αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιώντας τμήμα της παραγωγής και της διανομής και βέβαια υπονομεύοντας το ίδιο το κρατικό μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριο προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις από τη Δύση, ακριβώς αυτό που έκανε η Κίνα. Η ίδια η περεστρόικα σηματοδοτούσε ακριβώς την έναρξη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων σε βάρος της εργατικής τάξης προς ενίσχυση των κεφαλαιακών αποδόσεων για να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια και ιδιωτικά ντόπια κεφάλαια. 

 

Η "ΕΣΣΔ", όμως, βρισκόταν σε οικονομική κατάρρευση όταν ακολούθησε αυτό το άνοιγμα.

Η "σοβιετική" εξουσία, δεν ήταν ενιαία εκείνη την περίοδο, όπως ενιαία δεν ήταν και η αστική τάξη εντός του "σοβιετικου" μπλοκ, γιατί οι διευθυντάδες μαζί με τα οικονομικά στελέχη σε κάθε χώρα συνιστούσαν την αστική τάξη. Τα ήδη συγκροτημένα κέντρα εξουσίας σε κάθε χώρα άρχισαν να συγκρούονται για τη διανομή της πίτας από τα νέα μέτρα. Και έτσι σε αυτό τον καμβά των συγκρούσεων ήρθε η απότομη κατάρρευση, κάτι που δεν συνέβη στη Κίνα, που η αστική τάξη ήταν ενιαία, όπως και η διοίκηση όταν άρχισε το άνοιγμα στις ξένες επενδύσεις και βέβαια η οικονομία της δεν απειλούνταν με κατάρρευση.

 

Επειδή οι διάφοροι τροτσκιστές, τροτσκίζοντες αναρωτιούνται μα καλά και πως γίνεται ένα συνέδριο από το πουθενά να έφερε την καταστροφή (εικοστό συνέδριο). Θα τους λέγαμε ότι δεν ήταν από το πουθενά. Οταν χτίζεις από χαμηλά, ενώ οι ανταγωνιστές σου, αμείλικτοι εχθροί σου, βρίσκονται ψηλότερα, τότε πάντα υπάρχει το εύφορο έδαφος για τη συγκρότηση οπορτουνιστικών ρευμάτων που σε δύσκολες καμπές μπορεί να γιγαντωθούν και να επικρατήσουν, ακριβώς ότι συνέβη το 1956. Αλλωστε ο ίδιος ο τροτσκισμός ξεκίνησε ως οπορτουνιστικό ρεύμα στο έδαφος των οικονομικών δυσκολιών της ΕΣΣΔ. Ο βασικός του εκπρόσωπος δεν πίστευε ότι ήταν δυνατόν να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, παραπέμποντας στις καλένδες...μιας παγκόσμιας επανάστασης...η οποία βέβαια σε πείσμα των λιπόψυχων νεοκαουτσκιστών οπαδών του Τρότσκι πραγματοποιήθηκε με τη συγκρότηση των Λαϊκών Δημοκρατιών αφότου είχε προηγηθεί η εκβιομηχάνιση, η κολεκτιβοποίηση εντός της ΕΣΣΔ και η συντριβή του φασισμού στην Ευρώπη από τον κόκκινο στρατό.

 

Οι τροτσκιστές, λοιπόν, δεν δικαιούνται να ομιλούν. Οχι μόνο για τα αμαρτήματα του προπάτορά τους αλλά και τα δικά τους Οι τροτσκιστές στήριζαν την Περεστρόικα ως δήθεν φέρουσα δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις!!! Ενώ στην ουσία έφερνε για το κεφάλαιο την απόλυτη ασυδοσία. Αυτά σήμερα τα έχουν κάνει γαργάρα. Τα γραπτά, όμως, μένουν.

για οτιδήποτε νεότερο η σελίδα του μπλογκ στο φου-μπου εδω:

https://www.facebook.com/Guido1953