Οταν ο μικρός Λυσιέν έγραφε διηγήματα
Του φώναζε να ξυπνήσει. Τον θερμοπαρακαλούσε. Ο χτίστης κάτω είχε βάλει μπρος ξανά το κομπρεσέρ. Από την Κυριακή η ίδια κατάσταση. Ο Νίκος ήταν παραζαλισμένος. Δεν είχε κοιμηθεί όλη νύχτα, αλλά ούτε μπορούσε να σηκωθεί. Ο θόρυβος, όμως, παρατεταμένος και διαπεραστικός τον είχε ξεσηκώσει. Σηκώθηκε αλαφιασμένος. Στάθηκε μπροστά της. Η Κατερίνα ήταν λιγότερο κουρασμένη αλλά ήθελε να κοιμηθεί κι άλλο. Το πρόσωπό της ήταν όμορφο. Είχε καστανά μαλλιά. Τα μάτια της ήταν μεγάλα, και ελαφρά πρησμένα, τα μαγουλά λίγο μεγαλούτσικα και ροδαλά. Παρά τη συνολική αδυναμία του, την ποθούσε εκείνη τη στιγμή. Της έκανε έρωτα το βράδυ. Δεν την περίμενε. Η επίσκεψή της ήταν αναπάντεχη την ώρα που δούλευε πάνω στο βιβλίο του. Ηθελε να τελειώσει το προτελευταίο κεφάλαιο. Αλλά της δόθηκε αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα με το πέπλο του νυχτερινού ύπνου πάνω της, παρέμενε ελκυστική. Μια ηλιαχτίδα έπεσε στα μάτια της. Την ενοχλούσε και γύρισε το πρόσωπό της από την άλλη. Ο Νίκος έκλεισε την κουρτίνα και τ