«Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς: «Δημοκρατία» των ρώσων λευκοφρουρών, λαθρεμπόριο, δολοφονίες, πλιάτσικο, ψευτιά και απάτη (Μέρος Δεύτερο)

Tα πρωτόγονα, σκληρά έθιμα της πατριαρχίας των κοζάκων αναβιώνουν στη «Λαϊκή Δημοκρατία» του Λουγκάνσκ. Μαστίγωμα για «πειθαρχικό παράπτωμα» ή για διαφωνία με την πολιτική του πατερούλη (αταμάνου) Κοζάκου Νικολάι Κοζίτσιν. Η φωτογραφία είναι αλιευμένη από το ρωσικό πόρταλ «συνταγματάρχης cassad» ([1]) που αναμεταδίδει σταθερά ειδήσεις από το Ντομπάς στη ρωσική και αγγλική. Δεν «λογοκρίνει» το εθνικιστικό περιεχόμενο των λόγων των πρωταγωνιστών της σύγκρουσης, όπως κάνουν οι απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού με αριστερή προβιά γιατί το πόρταλ αυτό υπηρετεί ξεκάθαρα τον μεγαλορωσικό εθνικισμό. Επίσης, σε αντίθεση με τους απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού με αριστερή προβιά, δεν αποκρύπτει την αποκρουστική λευκοφρουρίτικη μπόχα των «Λαϊκών Δημοκρατιών».

Στο πρώτο μέρος αυτής της σειράς σημειωμάτων αναδείξαμε ότι η δήθεν «αντιφασιστική εξέγερση» στο Ντονμπάς δεν ήταν τίποτε άλλο από μεγαλορωσική εθνικιστική περιχαράκωση ρώσων μειονοτικών του Ντονμπάς ως απάντηση στο αντιδραστικό Γιουρομαϊντάν. Αυτή η εθνικιστική περιχαράκωση δεν έχει καμία σχέση με ταξική, αντιφασιστική ενότητα ρώσων και ουκρανών εργατών απέναντι στο πραξικόπημα που πραγματοποιήθηκε στο Κίεβο στις 22 Φλεβάρη του 2014. Τόσο η εθνικιστική, σεκταριστική περιχαράκωση όσο και η ένοπλη παρακίνηση των φιλορώσων αυτονομιστών πραγματοποιήθηκαν με τη καθοριστική συνδρομή ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, αρχικά τον Απρίλη του 2014 από τη στρατιωτική βάση της Κριμαίας και τον Αύγουστο του 2014, όταν οι περιβόητες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ απειλούνταν με αφανισμό από τη σαρωτική προέλαση του μηχανοκίνητου ουκρανικού στρατού, απευθείας από την ίδια τη Ρωσική Ομοσπονδία με την καθοριστική συμμετοχή ρώσων καταδρομέων που βαπτίστηκαν «αδειούχοι». Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτά τα γεγονότα, εκτός αν αμφισβητήσει τη γνησιότητα των λεγομένων των πρωταγωνιστών της σύγκρουσης και ειδικά του γενικού διοικητή των ενόπλων ρωσόφιλων εθνικιστών του Ντονμπάς που καθοδήγησε τις πρώτες ένοπλες επιθέσεις στο Σλοβιάνσκ και το Κραματόρσκ και αργότερα διοικούσε το μέτωπο στο σύνολό του μέχρι να αποχωρήσει κατόπιν άνωθεν εντολή της Μόσχας. Το όνομά του γενικού διοικητή ήταν Ιγκόρ Γκίρκιν (το ψευδώνυμό του Ιγκόρ Στρέλκοφ). Ο Ιγκόρ Γκίρκιν ήταν λευκοφρουρός και δηλωμένος νοσταλγός του τσαρισμού.

Ο ρώσος στρατιωτικός Ιγκόρ Γκίρκιν, με περγαμηνές στους δυο πολέμους εναντίον της Τσετσενίας, στη Βοσνία και στη Μολδαβία, ήταν φυτευτός στρατιωτικός σύμβουλος του φυτευτού κυβερνήτη της Κριμαίας Σεργκέι Αξιόνοφ, που επιβλήθηκε στην περιοχή με την ισχύ των ρωσικών όπλων της παρακείμενης ρωσικής στρατιωτικής βάσης τον Φλεβάρη πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο. Η ευχέρεια των κινήσεών του Ιγκόρ Γκίρκιν στα κρίσιμα σημεία της σύγκρουσης, καθώς και η συμμετοχή του στο παρελθόν σε πληθώρα στρατιωτικών μετώπων, σε ορισμένα από τα οποία δεν συμμετείχε ενεργά ή επίσημα η Ρωσική Ομοσπονδία (π.χ. Βοσνία), οδηγούν στην βάσιμη υποψία ότι ο Ιγκόρ Γκίρκιν δεν ήταν απλώς ένας ρώσος στρατιωτικός, αλλά πράκτορας της μυστικής υπηρεσίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της μετεξέλιξης της KGB, της FSB. Ο ίδιος ο Ιγκόρ Γκίρκιν ισχυρίστηκε σε συνέντευξή του τον Ιούλη του 2015 ότι ήταν αξιωματικός της FSB [2]:

«Εξάλλου, είμαι αξιωματικός της FSB και αν ήμουν καθαρός σαν περιστέρι, τότε δεν θα είχα τίποτα να κάνω σε αυτήν την υπηρεσία.»

 

Ιγκόρ Γκίρκιν (Στρέλκοφ)

Κόντρα στα μυθεύματα των απολογητών του ρωσικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, ο στενότατος συνεργάτης του Ιγκόρ Γκίρκιν, Αλεξέι Μοζγκοβόι, ο διοικητής της ταξιαρχίας «Φάντασμα» ήταν ρώσος εθνικιστής, που από την πρώτη στιγμή τον Απρίλη απευθύνθηκε στον γνωστό ρώσο υπερεθνικιστή κοινοβουλευτικό Ζιρινόφσκι για «ηθική υποστήριξη» του αγώνα του. Είδαμε ότι ο Μοζγκοβόι δεν ενδιαφερόταν για τις «Λαϊκές Δημοκρατίες», αλλά για την απόσχιση των εδαφών της λεγόμενης Νοβοροσίγια, ενός τσαρικού γεωγραφικού όρου που περιγράφει περιοχές της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, από τον Ντονμπάς μέχρι την Οδησσό. 

 

Η «Δημοκρατία της Νοβοροσίγια» των νοσταλγών του τσαρισμού στο Ντονμπάς. Πλέον ο καθένας γνωρίζοντας το χάρτη του μετώπου, γνωρίζει τις «αλυτρωτικές» αξιώσεις των αθυρμάτων του ρωσικού ιμπεριαλισμού που εκτείνονται από το Ντονμπάς μέχρι την Μολδαβία

Η Νοβοροσίγια δημιουργήθηκε τέλη του 18^ου αιώνα μετά από απανωτές πολεμικές αναμετρήσεις της ρωσικής αυτοκρατορίας με την οθωμανική αυτοκρατορία και σύμφωνα με την Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια -όπως είδαμε αναλυτικά στο πρώτο μέρος- εποικίστηκε τόσο με ρώσους, όσο και με ουκρανούς. Για ευνόητους λόγους ο όρος Νοβοροσίγια που παρέπεμπε στην τσαρική περίοδο έπαψε να χρησιμοποιείται μετά την επανάσταση του 1917, όπως τονίζουν ρητά τόσο η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, όσο και η σύγχρονη Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Τα εδάφη της Νοροβοροσίγια ήταν για πάνω από μισό αιώνα εδάφη της σοβιετικής δημοκρατίας της Ουκρανίας και σε αυτά ζούσαν τόσο ουκρανοί, όσο και ρώσοι μειονοτικοί.

Ο Μοζγκοβόι ποζάρει στο φακό καμαρωτός με στολή λευκοφρουρού αξιωματικού

 

Οι λόγοι αυτοί δεν είναι ευνόητοι για τους απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού με αριστερή και αντιφασιστική προβιά που έσπευσαν να υιοθετήσουν το εθνικιστικό προσκλητήριο αλληλεγγύης και συστράτευσης του Μοζγκοβόι και -εμμέσως πλην σαφώς- του Ιγκόρ Γκίρκιν ως…διεθνιστικό. Πραγματικά είναι να απορείς με αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουμε πρόσβαση στα σοβιετικά κατάστιχα και θα χάβουμε αμάσητα τα εθνικιστικά τους παραμύθια; Ηδη οι έλληνες συνοδοιπόροι του μεγαλορωσικού εθνικισμού έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα με τις δηλώσεις τους υπέρ της απόσχισης της Νοβοροσίγια. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη να τους πιάσουμε στο κείμενο αυτό, γιατί λένε τέτοιες χοντράδες, που μόνο ψεκασμένους ή πρώην οπαδούς του ΕΠΑΜ θα μπορούσαν να πείσουν. Εδώ θα αναφερθούμε στους συνοδοιπόρους τους του εξωτερικού, που βρέθηκαν στο Ντονμπάς και που δεν τολμούν ούτε κατά διάνοια να περιγράψουν τον Μοζγκοβόι ως «κόκκινο διοικητή».

Λαθρεμπόριο, δολοφονίες, πλιάτσικο, ενέδρες, απόλυτη υποταγή στη Μόσχα

Μετά την υποχώρηση από το Λισιτσάνσκ και την απόκρουση του προελαύνοντος ουκρανικού στρατού τον Αύγουστο του 2014, ο Μοζγκοβόι και η ταξιαρχία του είχαν στρατοπεδεύσει στη πόλη του Αλτσέβσκ. Εκεί ο Μοζγκοβόι έλεγχε τμήμα της διοίκησης και της παραγωγής της πόλης αυτής, συγκροτώντας το δικό του καπετανάτο. Από τον Σεπτέμβρη του 2014 η κρατική διοίκηση της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ βασιζόταν στη συνεργασία αυτόνομων εθνικιστικών καπετανάτων που επέκτειναν τον έλεγχό τους στις κατειλημμένες περιοχές του Ντονμπάς. Θυμίζουμε ότι ο ουκρανικός στρατός έλεγχε μετά τον Αύγουστο του 2014 πάνω από τα μισά εδάφη του Ντονμπάς. Δεν υπήρχε ακόμη ενιαία διοίκηση στα εδάφη των αυτονομιστών. Τα βασικά καπετανάτα ήταν τρία: το καπετανάτο του Ιγκόρ Πλοτνίτσκι ενός ιντριγκαδόρου μεγαλεμπόρου πρώην στρατιωτικού του «κόκκινου στρατού», το καπετανάτο του κοζάκου λευκοφρουρού αταμάνου Νικολάι Κοζίτσιν που έλεγχε σημαντική έκταση στη «ΛΔ» του Λουγκάνσκ και το μικρότερο καπετανάτο του λευκοφρουρού Μοζγκοβόι. Πέρα από αυτά τα τρία βασικά καπετανάτα, υπήρχαν δεκάδες φρουρές αυτονομιστών με αρχηγούς που είχαν αναδειχθεί στη σύγκρουση με τον ουκρανικό στρατό και έλεγχαν μικρότερες περιοχές του Ντονμπάς. Επίσης υπήρχαν μαφιόζοι, κρυμμένοι πίσω από την ανάγκη στράτευσης, που έκαναν λαθρεμπόριο με την κυβέρνηση του Κιέβου προς όφελος των καπετανάτων.

Ιγκόρ Πλοτνίτσκι, Αλεξέι Μοζγκοβόι και ο κοζάκος αταμάνος Νικολάι Κοζίτσιν σε τυπική φωτογραφία «σύμπνοιας» για τα μάτια του κόσμου τον Οκτώβρη του 2014, λίγο πριν την έναρξη των δολοφονιών, των απειλών και των εκβιασμών.

Ο Πλοτνίτσκι ήταν ντόπιος ρώσος εθνικιστής, πρώην στρατιωτικός του «κόκκινου στρατού» και μετέπειτα μεγαλέμπορος-προμηθευτής καυσίμων. Ο αταμάνος Κοζίτσιν συγκρότησε τον στρατό των κοζάκων του Ντον με τη σημαία των λευκοφρουρών του στρατού του Ντον του εμφυλίου του 1918-1922.

Η σημαία του στρατού του Ντον του αταμάνου Κοζίτσιν (αριστερά) είναι ακριβώς ίδια με τη σημαία της βραχύβιας «δημοκρατίας» των λευκοφρουρών κοζάκων του Ντον του εμφυλίου στην ΕΣΣΔ (δεξιά). Οι απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού με αριστερή προβιά, δεν είδαν, δεν άκουσαν ποτέ για τα λευκοφρουρίτικα αίσχη στο Ντονμπάς 

 

 

Πλάνα από συνέντευξη του Κοζίτσιν σε ρεπόρτερ του AP στο αρχηγείο του . Διακρίνεται ψηλά αριστερά η φωτογραφία του νεοτσάρου, πατερούλη Πούτιν. Πηγή: https://youtu.be/zIltOPaMyG4

 

Τον Νοέμβρη του 2014 πραγματοποιήθηκαν εκλογές στις δυο «ΛΔ» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Ο Πλοτνίτσκι εξασφάλισε το χρίσμα από τη Μόσχα στη «ΛΔ» του Λουγκάνσκ και σάρωσε με 63%. Αντίστοιχα, το κόμμα του Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο σάρωσε στη «ΛΔ» του Ντονέτσκ. Αρκετά κόμματα, ανάμεσά τους και το «κομμουνιστικό» κόμμα του Ντονέτσκ δεν είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν στις εκλογές. Το δικαίωμα αυτό τους το στέρησαν εντελώς αυθαίρετα οι αρχές των «Λαϊκών Δημοκρατιών», δηλαδή οι εγκάθετοι της Μόσχας που ήλεγχαν από την πρώτη στιγμή τη διοίκηση των δυο «δημοκρατιών». Λίγο νωρίτερα ο ηγέτης του «κομμουνιστικού» κόμματος του Ντονέτσκ, Μπόρις Λιτβίνοφ, που προήδρευε του προσωρινού κυβερνητικού συμβουλίου της «ΛΔ» του Ντονέτσκ είχε χάσει τη θέση του με άνωθεν εντολή.

Διαβάζουμε άρθρο από την ρωσική Gazeta.ru στις 20 Μάη του 2016 με τίτλο «Οι κομμουνιστές του Ντονμπάς ζητούν από τον Ζιουγκάνοφ προστασία» [3]:

«Τον Μάιο του 2014, ο Λιτβίνοφ έγινε ο διευθυντής των υποθέσεων του Συμβουλίου Υπουργών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ στην κυβέρνηση του Αλεξάντερ Μποροντάι. Και από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο του 2014, ηγήθηκε του Λαϊκού Συμβουλίου της ΛΔ. Στη συνέχεια απομακρύνθηκε από τη θέση του. Μίλησαν ακόμη και για βραχύβια σύλληψη του Λιτβίνοφ.

“Μιλούσε πάρα πολύ!” - εξήγησε κυβερνητική πηγή. Ο ίδιος ο Μπόρις Λιτβίνοφ αρνήθηκε τη σύλληψη. Αλλά είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν τα υπόλοιπα. Κατά τη διάρκεια των εκλογών του φθινοπώρου του 2014, οι κομμουνιστές της ΛΔ του Ντονέτσκ δεν είχαν τη δυνατότητα να σχηματίσουν τον δικό τους εκλογικό κατάλογο. Σε αυτές τις εκλογές αναπτύχθηκε κατά παραγγελία ένα “δικομματικό” μοντέλο της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Μόνο η “Δημοκρατία του Ντόνετσκ” του Ζαχαρτσένκο και, σε μικρότερο βαθμό, το “Ελεύθερο Ντονμπάς” του Πάβελ Γκουμπάρεφ είχαν το δικαίωμα να προτείνουν υποψηφίους σε όλα τα επίπεδα (σ.σ.: έχουμε αναφερθεί στο νεοναζιστικό παρελθόν του Πάβελ Γκουμπάρεφ στο Πρώτο Μέρος. O Mποροντάι ήταν ρώσος υπήκοος, πολιτικός σύμβουλος του Αξιόνοφ του φυτευτού κυβερνήτη της Κριμαίας και πρώτος πρωθυπουργός της «ΛΔ» του Ντοκέτσκ. Εξαρχής, από την ίδρυσή τους, οι «ΛΔ» του Ντονμπάς διοικούνταν από ανθρώπους της Μόσχας και μάλιστα ρώσους υπηκόους με σχέση εξαρτημένης εργασίας από το ρωσικό κράτος. Στη συνέχεια, απλώς, επιλέχθηκαν ντόπιοι για να εφαρμόσουν τις ντιρεκτίβες της Μόσχας).

Σύμφωνα με πηγές της Gazeta.Ru, οι τελικοί κατάλογοι των βουλευτών επεξεργάστηκαν στη Μόσχα μετά την ψηφοφορία στις εκλογές του φθινοπώρου του 2014. Ως συμβιβασμός, προσφέρθηκε στους κομμουνιστές να συντάξουν αιτήσεις για ένταξη στη “Δημοκρατία του Ντονέτσκ” (σ.σ.: το κόμμα του Ζαχαρτσένκο). Και έτσι μπήκαν τρεις από τους βουλευτές τους στο λαϊκό συμβούλιο, αποτελούμενο από εκατό άτομα.»

Εν ολίγοις, οι «κομμουνιστές» του Ντονμπάς διατάχθηκαν να στοιχηθούν πίσω από το πολιτικό κόμμα του εκλεκτού της Μόσχας Ζαχαρτσένκο προκειμένου να αποκτήσουν κι αυτοί τρεις βουλευτές στο κοινοβούλιο της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Ντονέτσκ. Και οι «κομμουνιστές» του Ντονμπάς βάρεσαν προσοχή στα κελεύσματα της Μόσχας για τρεις βουλευτές στη «Λαϊκή Δημοκρατία». Οι πουτινόπληκτοι, απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού με αριστερή προβιά αποσιωπούν τα αίσχη αυτά, γιατί χαλάνε το παραμύθι για «Λαϊκές Δημοκρατίες». Οι εγκάθετοι της Μόσχας που διοικούσαν τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» απέκλεισαν όλους όσους δεν ήθελαν στην αντιπολίτευση σε θεσμικά όργανα των «Δημοκρατιών».

Πλέον μετά τις εκλογές η Μόσχα επιζητούσε άμεση ένταξη όλων των καπετανάτων σε μια ενιαία κρατική διοίκηση και όλων των ταγμάτων και ταξιαρχιών σε έναν ενιαίο στρατό. Ο Κοζίτσιν και ο Μοζγκοβόι δεν επρόκειτο να παραδώσουν έτσι εύκολα την εξουσία που είχαν λάβει με τα όπλα.

Οι πρώτες εχθροπραξίες με την κυβέρνηση της «ΛΔ» του Λουγκάνσκ ξεκίνησαν τέλη Νοέμβρη του 2014 στην περιφέρεια που βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Κοζίτσιν στο Αντρατσίτ. Ο απολογισμός ήταν δεκάδες νεκροί μέχρι ο Κοζίτσιν να εγκαταλείψει τη θέση του και να οδηγηθεί στη Ρωσία. Στη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης ο μηχανισμός του Πλοτνίτσκι άρχισε να «διαρρέει» έγγραφα που υποδείκνυαν ότι ο Κοζίτσιν εμπορευόταν άνθρακα του Ντονμπάς με τη κυβέρνηση του Κιέβου [1]. H πλευρά του Κοζίτσιν ανταπάντησε με τη δημοσίευση εγγράφων που ενέπλεκαν τον Πλοτνίτσκι σε εμπόριο άνθρακα με την κυβέρνηση του Κιέβου. Ολα τα έγγραφα για τις πωλήσεις άνθρακα που βγήκαν από τις καταγγελίες βρίσκονται εδώ [4].

Το έγγραφο αυτό είναι έκκληση του Γενικού Διευθυντή της ουκρανικής ιδιωτικής επιχείρησης Promtechnika, Mayorov (κάτω υπογραφή), προς τον διοικητή της Εθνοφρουράς των Κοζάκων Νικολάι Κοζίτσιν. Ο Mayorov ζητά άδεια για να αγοράσει χιλιάδες τόνους άνθρακα σύμφωνα με τη σύμβαση αριθ. 01/09 με ημερομηνία 01/09/2014. Ο Κοζίτσιν παραπέμπει το έγγραφο, υπογράφοντάς το με το δικό του χέρι, και βάζει τη σφραγίδα της μονάδας του (πάνω αριστερά).

Ο φιλορώσος αρθρογράφος του ρωσικού πόρταλ «συνταγματάρχης cassad» τονίζει σκωπτικά ([1]):

«Ουσιαστικά, οι δυο πλευρές μάλωναν για το ποια από αυτές πούλησε περισσότερο κάρβουνο στη χούντα (σ.σ.: εννοεί την κυβέρνηση του Κιέβου), ενώ άλλοι “επιχειρηματίες” το πουλούσαν ημινόμιμα ή παράνομα»

Πέρα από την καταγγελία πώλησης άνθρακα, η ηγεσία του Πλοτνίτσκι κατηγορήθηκε από τοπικούς στρατιωτικούς διοικητές του Ντονμπάς ότι παρακρατούσε σημαντικό τμήμα της ανθρωπιστικής βοήθειας της Μόσχας που προοριζόταν για το φτωχοποιημένο λαό του Ντονμπάς προκειμένου να το πουλά σε αλυσίδες σουπερμάρκετ και να εξασφαλίζει εισόδημα για την κλίκα του Πλοτνίτσκι. Aνάμεσα στους καταγγέλλοντες ήταν ο διοικητής της ταξιαρχίας Οδησσού Φορμίνοφ.  

 

Αριστερά ο ρώσος διοικητής της ταξιαρχίας «Οδησσός» Φορμίνοφ που συνελλήφθη από τις αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ με τη κατηγορία ότι έκανε πλιάτσικο στην ανθρωπιστική βοήθεια που έστελνε η Μόσχα. Δεξιά ο Αλεξέι Μοζγκοβόι διοικητής της ταξιαρχίας «Φάντασμα». O δεύτερος δολοφονήθηκε προφανέστατα από τις αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ σε ενέδρα καθ’ οδόν προς την πόλη του Λουγκάνσκ μακριά από το μέτωπο. Δυο βδομάδες πριν τη δολοφονία του είχε δεχθεί δολοφονική απειλή από τις αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ. Το φωτογραφικό ενσταντανέ μπροστά από την εικόνα του Ιησού δηλώνει ξεκάθαρα αυτό που ήταν και οι δυο συγκεκριμένοι (και σχεδόν όλοι οι) διοικητές της «Λαϊκής Δημοκρατίας»: ρώσοι ορθόδοξοι εθνικιστές.

Η συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτικών διοικητών που συγκρούστηκαν λεκτικά δημόσια με τη διοίκηση Πλοτνίτσκι είτε δολοφονήθηκαν, είτε συνελήφθησαν με εγκληματικές κατηγορίες για πλιάτσικο στην ανθρωπιστική βοήθεια της Μόσχας και λαθρεμπόριο άνθρακα και οι μαχητές τους εξαναγκάστηκαν να ενταχθούν στην ενιαία στρατιωτική διοίκηση του «ΛΔ» του Λουγκάνσκ για να αποφύγουν τη σύλληψη και τη φυλάκιση. Ο Φορμίνοφ συνελλήφθη στις 10 Γενάρη του 2015 από τις αρχές της «ΛΔ» του Λουγκάνσκ αφότου αφοπλίστηκε η ταξιαρχία του με την κατηγορία ότι έκανε πλιάτσικο στην ανθρωπιστική βοήθεια της Μόσχας [1].

Πρώτη Γενάρη του 2015 έπεφτε νεκρός από πυρά των ειδικών δυνάμεων της κυβέρνησης της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ ο κατά κόσμον Αλεξάντερ Μπεντόφ, ο διοικητής Μπάτμαν, διοικητής του τάγματος «Μπάτμαν», ενός τάγματος της ελίτ των καταδρομέων των φιλορώσων αυτονομιστών με σήμα τη νυχτερίδα. Η δολοφονία του Μπάτμαν πραγματοποιήθηκε καταφανέστατα με ενέδρα στο ένοπλο κονβόι του που μετακινούνταν μακριά από το μέτωπο. Ο Μπάτμαν και η συνοδεία του (συνολικά 6 ένοπλοι) δέχτηκαν ακαριαία επίθεση χωρίς να είναι σε θέση να προβάλλουν αντίσταση. Είναι δεδομένο ότι του την είχαν στημένη, γνωρίζοντας ακριβώς το δρομολόγιό του και ότι η δουλειά έγινε από σπεσιαλίστες των ειδικών δυνάμεων. Μέλη του τάγματος εξηγούν στην κάμερα ότι η ομάδα του Μπάτμαν δεν πρόλαβε να κάνει κιχ [4].

Από τη συνέντευξη των μελών του τάγματος Μπάτμαν. Ο ένας οπλίτης λέει: «Η ανακριτική επιτροπή θα επιβεβαιώσει ότι δεν βγήκε ούτε μια σφαίρα από τα όπλα των ανθρώπων μας»

 

Τελικά την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε η ίδια η γενική εισαγγελία της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ. Υποτίθεται ότι ο Μπάτμαν και η συνοδεία του αρνήθηκαν να αφοπλιστούν και αντιστάθηκαν στη σύλληψη για κατηγορίες όπως: παράνομη φυλάκιση δύο ή περισσότερων ατόμων, βασανιστήρια με όπλα, δολοφονίες, απαγωγές πολιτών, παράνομη φυλάκιση, εκβιασμό και ληστείες.

Ο Μπάτμαν θεωρείτο από τους ρώσους εθνικιστές ξεχωριστή ηγετική φυσιογνωμία του Ντονμπάς, λόγω της ενεργού συμμετοχής του στην ένοπλη παρακίνηση των φιλορώσων αυτονομιστών στο Ντονμπάς από την πρώτη στιγμή.  

Το γνωστό ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti μετέδωσε τα εξής για τη δολοφονία του Μπάτμαν [5]:

«Κοντά στην πόλη Λουτουτζίνο, κονβόι της Ομάδας Ταχείας Αντίδρασης του Υπουργείου Άμυνας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονμπάς "Μπάτμαν" (σ.σ.: έτσι λεγόταν η μονάδα των ειδικών δυνάμεων του Μπάτμαν) δέχθηκε επίθεση από άγνωστους. Στη στροφή προς το Λουτουτζίνο, η ομάδα δέχτηκε επίθεση από πολυβόλα, εκτοξευτές χειροβομβίδων και φλογοβόλα. Το σώμα του διοικητή της ομάδας – Αλεξάντερ Μπεντνόφ, γνωστός με το ψευδώνυμο "Μπάτμαν", βρέθηκε σε ένα θωρακισμένο μίνιμπας. Σκοτώθηκαν επίσης πέντε μαχητές της ομάδας συνοδείας.

Oπως αναφέρθηκε αργότερα από την υπηρεσία Τύπου της Γενικής Εισαγγελίας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, το Κρατικό Γραφείο Άμυνας του Υπουργείου Άμυνας, (σ.σ.: ο Μπεντνόφ) δέχτηκε επίθεση από υπαλλήλους της ειδικής μονάδας του Υπουργείου Εσωτερικών της δημοκρατίας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, ο Μπεντνόφ, απέναντι στις απαιτήσεις των αξιωματικών επιβολής του νόμου της δημοκρατίας, "αρνήθηκε να αφοπλιστεί και πρόσφερε σκληρή ένοπλη αντίσταση".

“Στις 30 Δεκεμβρίου 2014, η Γενική Εισαγγελία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ άσκησε ποινική δίωξη κατά μελών του τάγματος Μπάτμαν, με τα ψευδώνυμαα «Manyak», «Omega», «Dak», «Chechen», «Batman», "Luish", "Fobus", " Janek", "Khohol", "Saturday", "Zema", "Tabletka" και άλλα σχετικά με τα γεγονότα της παράνομης φυλάκισης δύο ή περισσότερων ατόμων, βασανιστηρίων με όπλα, καθώς και δολοφονιών, απαγωγές πολιτών, παράνομη φυλάκιση, εκβιασμό και ληστείες», ανέφερε η Γενική Εισαγγελία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ.

Ωστόσο,  […] ορισμένοι διοικητές πολιτοφυλακής - ιδίως - ο Πάβελ Ντρέμοφ, ο Αλεξέι Μοζγκόβοϊ, ο πρώην διοικητής της πολιτοφυλακής στο Ντονμπάς Ιγκόρ Στρέλκοφ, είχαν τη δική τους άποψη για το τι συνέβη. Μερικοί από αυτούς ανακοίνωσαν εσωτερικές πολιτικές εντάσεις στη δημοκρατία. Ο ίδιος ο Στρέκλοφ επέκρινε τη δολοφονία του Μπεντνόφ, χαρακτηρίζοντάς την επιβλαβή για τη Νοβοροσίγια.»

Σε συνέντευξή του ο Στρέλκοφ έλεγε τα εξής για τη δολοφονία του Μπάτμαν [6]:

«η δολοφονία του Μπεντνόφ είναι "ένα σοβαρό έγκλημα που στοχεύει να βλάψει τη Νοβοροσίγια" και "η εξάλειψή του πραγματοποιήθηκε με τις χειρότερες παραδόσεις της "αναμέτρησης" των συμμοριών της δεκαετίας του '90".»

Ο δολοφονημένος διοικητής Μπάτμαν, Αλεξάντερ Μπεντνόφ

Ο Μοζγκοβόι δεν ακολούθησε την ένοπλη σύγκρουση, όπως ο Κοζίτσιν. Υπέκυψε παραδίδοντας σημαντικό τμήμα από τις στρατιωτικές του δυνάμεις στον ενιαίο στρατό της κυβέρνησης του Πλοτνίτσκι. Διατήρησε, όμως, όσο μπορούσε τη σχετική του αυτονομία από την κυβέρνηση της «ΛΔ» του Λουγκάνσκ στα μετόπισθεν. Στο βαθμό που διατηρούσε έστω έναν ελάχιστο διακριτό ρόλο αντιπολιτευόμενου στο καθεστώς αυτό, θεωρείτο εχθρός και γρήγορα βρέθηκε υπό δυσμένεια. Η τροφοδοσία του από τη Ρωσία περιορίστηκε στο ελάχιστο.

Ο Μοζγκοβόι δολοφονήθηκε στις 23 Μάη του 2015 ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που δολοφονήθηκε ο Μπεντνόφ τη 1^η Γενάρη του 2015. Η μηχανοκίνητη συνοδεία του δέχθηκε επίθεση καθ’ οδόν στο δρόμο που συνδέει τον Αλτσβέσκ με το Λουγκάνσκ, μακριά από το μέτωπο. Οι επιτιθέμενοι προφανέστατα γνώριζαν το δρομολόγιο. Οι μαχητές του Μοζγκοβόι και ο ίδιος δεν προέβαλαν καμία αντίσταση, γιατί δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Βρέθηκαν σε ενέδρα ειδικών δυνάμεων και έπεσαν αμέσως νεκροί.

 

Η ρωσική λευκοφρουρίτικη δημαγωγία εναντίον των «φιλελεύθερων» ολιγαρχών

Ολα αυτά τα γεγονότα έχουν συγκαλυφθεί με επιμέλεια από τους απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας και διεθνώς. Συγκαλύφθηκαν εγκληματικά για να περάσουν το μύθευμα ότι στο Ντονμπάς πραγματοποιείται μια αντιφασιστική εξέγερση, ενώ στην πραγματικότητα από τον Απρίλη του 2014 ορθωνόταν ένα λευκοφρουρίτικο προπύργιο, όμοιο με τις «δημοκρατίες» των λευκών του 1918-1922 στην Ουκρανία.

Το μύθευμα της «αντιφασιστικής εξέγερσης» για να σταθεί χρειαζόταν ένα αφήγημα που περιλαμβάνει δηλώσεις παραγόντων των «ΛΔ» που να μοιάζουν κάπως με αντικαπιταλιστική ρητορική, κάποιες δηλώσεις εναντίον των μεγιστάνων του κεφαλαίου (των «ολιγαρχών») που λυμαίνονταν την Ουκρανία. Ο δημαγωγικός λόγος του Μοζγκοβόι περιείχε τέτοιες δηλώσεις και από κει πιάστηκαν οι «διεθνιστές» αλληλέγγυοι προκειμένου να βαπτίσουν τους φιλορώσους αυτονομιστές του Ντονμπάς ως «αντιφασίστες».

Μόνο που η δημαγωγία εναντίον των ολιγαρχών δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο από τον Μοζγκοβόι, αλλά από τον ίδιο τον Ιγκόρ Γκίρκιν (Στρέλκοφ), και βέβαια πρώτα και κύρια από τον ίδιο τον Πούτιν όταν στερέωνε το νέο καθεστώς του Κρεμλίνου. Ολα αυτά θα τα εξετάσουμε παρακάτω. Η ρητορική αυτή δεν είναι καθόλου περίεργο να χρησιμοποιείται από εθνικιστές. Ο εθνικισμός και ο φασισμός αξιοποιούν τη δημαγωγία -γενικώς και αορίστως- εναντίον κάποιων «φιλελεύθερων ολιγαρχών συνωμοτών» προκειμένου να προσελκύσουν λαϊκά στρώματα. Αξιοποιουν αυτή την αντιολιγαρχική-αντιφιλελεύθερη ρητορική πλάι στην αντικοινοβουλευτική ρητορική προκειμένου να κρύψουν τα πραγματικά τους σχέδια που δεν είναι άλλα από την πλήρη υποταγή των εργαζομένων στα συμφέροντα μιας δράκας μεγιστάνων του κεφαλαίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση των 20 βασικών μονοπωλιακών κολοσσών του ρωσικού ιμπεριαλισμού.

Λόγω της δυσμένειας και των περιορισμών στην τροφοδοσία του, ο Μοζγκοβόι αναγκάστηκε να αξιοποιήσει όλες τις επαφές που διέθετε προκειμένου να βρει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη. Μέσα στην ταξιαρχία του πέρα από τους εθνικιστές και τους μοναρχικούς υπήρχαν ορισμένοι που δήλωναν «κομμουνιστές» και είχαν σχέσεις με το αντιπολιτευόμενο κόμμα του Ζιουγκάνοφ, το «Κομμουνιστικό» Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τη μετεξέλιξη δηλαδή του κόμματος του Γκορμπατσόφ. Ο μηχανισμός αυτός διοργάνωσε τον Μάη του 2015 το λεγόμενο «αντιφασιστικό καραβάνι» του Ντονμπάς.

Οι ρωσόφιλοι αριστεροί που συμμετείχαν σε αυτό παρουσίαζαν τον Μοζγκοβόι σαν «ταξικό, αντιφασιστικό στοιχείο». Παραθέτουμε απόσπασμα δημοσίευσης με αφορμή τη δολοφονία του Μοζγκοβόι στο αριστερό φιλορωσικό πόρταλ Workers World από κάποιον που συμμετείχε στο αντιφασιστικό καραβάνι  [7]:

«Ο Μοζγκοβόι δεν αποκαλούσε τον εαυτό του κομμουνιστή ή μαρξιστή, ωστόσο επέδειξε μια βαθιά ταξική συνείδηση και ανοιχτό πνεύμα να μάθει και να αναπτυχθεί πολιτικά. Καλωσόρισε το Κομμουνιστικό Απόσπασμα Εθελοντών στην Ταξιαρχία Φάντασμα και συνεργάστηκε στενά με τους διοικητές του, Πιοτρ Μπιριούκοφ και Αλεξέι Μαρκόφ, οι οποίοι έγιναν επίσης αναπληρωτές αρχηγοί της Ταξιαρχίας.»

Ο Αλεξέι Μαρκόφ διετέλεσε αρχηγός της παροπλισμένης (σχετικά με την πρωταρχική της ανάπτυξη τον Μάη του 2014) «Ταξιαρχίας Φάντασμα» μετά τη δολοφονία του Μοζγκοβόι. Πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 24 Οκτώβρη του 2020. Ο Μαρκόφ δεν ήταν ντόπιος, ρώσος μειονοτικός. Ηταν ρώσος πολίτης που εγκατέλειψε τη δουλειά του στη Ρωσία (είχε σπουδάσει φυσικός και δούλευε σε καλό πόστο ως πληροφορικάριος) για να συμμετέχει ως αλληλέγγυος στις στρατιωτικές δυνάμεις του Ντονμπάς. Σε συνέντευξή του που έδωσε πριν τη δολοφονία του Μοζγκοβόι στο Workers World, ο Αλεξέι Μαρκόφ αποκάλυπτε τα εξής [8]:

«WW: Ποιες είναι οι ευθύνες σας ως πολιτικός επίτροπος του αποσπάσματος;

A.Μ.: Ως επίτροπος για το απόσπασμα, είμαι υπεύθυνος να συνεργάζομαι με το επιτελείο, να διεξάγω συνεντεύξεις με εθελοντές και να εκτελώ τα καθήκοντα του υποδιοικητή. Είμαι επίσης υπεύθυνος για τις δημόσιες σχέσεις και τις σχέσεις με άλλες κομμουνιστικές οργανώσεις.

WW: Ποιοι είναι οι κομμουνιστές εθελοντές; Υπάρχουν διεθνείς εθελοντές από το Nτονμπάς, την Ουκρανία και τη Ρωσία;

Α.Μ.: Από την αρχή, η ομάδα μας περιελάμβανε κάθε λογής κόσμο, ακόμη και μοναρχικούς...»

Δεν χρειάζεται νομίζουμε πιο κυνική ομολογία από τα χείλη ενός «κομουνιστή». Οι ρώσοι μοναρχικοί και οι ρώσοι εθνικιστές δεν είναι αντιφασίστες, στρατεύονται σε ένα κοινό μέτωπο προκειμένου να προωθήσουν έναν εθνικιστικό στόχο. Επομένως, οι αυτοαποκαλούμενοι «κομμουνιστές» συνοδοιπόροι τους εξορισμού δεν συμμετέχουν σε καμία αντιφασιστική εξέγερση αλλά σε ένα λευκοφρουρίτικο εθνικιστικό ένοπλο ξέσπασμα και εξορισμού δεν μπορεί να είναι πραγματικοί κομμουνιστές.

Το εξωφρενικό με τους αλληλέγγυους «διεθνιστές» του «αντιφασιστικού καραβανιού» είναι ότι όλα αυτά τα προσπερνούν σαν να μην τρέχει κάστανο. Μένουν μόνο σε αρνητικές αναφορές του Αλεξέι Μαρκόφ που σχεδόν όλοι οι ρώσοι εθνικιστές έχουν για την κατάρρευση της σοσιαλιμπεριαλιστικής «ΕΣΣΔ» (ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ είχε ξεπατωθεί πολύ πιο πριν επί Χρουτσόφ). Ο ίδιος ο Πούτιν είναι απ’ τους πρώτους που έχει μιλήσει για το μεγάλο έγκλημα της κατάρρευσης της «ΕΣΣΔ». Θα μπορούσαμε να βάλουμε αντίστοιχα αποσπάσματα από τον εθνικιστή Μπάτμαν. Θα παραθέσουμε παρακάτω αποσπάσματα από τον ίδιο τον τσαρικό Ιγκόρ Γκίρκιν που συνοψίζει όλο το μεγαλορωσικό εθνικιστικό αφήγημα των νοσταλγών της τσαρικής Νοβοροσίγια. Ολοι αυτοί έβλεπαν την σοσιαλιμπεριαλιστική «ΕΣΣΔ», ως μια αυτοκρατορία των μεγαλορώσων, μια συνέχεια της τσαρικής αυτοκρατορίας. Στάλα κομμουνισμό δεν έχουν μέσα τους. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, πως όλοι αυτοί συνδέονται σε έναν εθνικιστικό, μεγαλορωσικό σκοπό, την ανάκτηση της τσαρικής Νοβοροσίγια, ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι αρκετοί απ’ όσους εμφανίστηκαν ως αλληλέγγυοι στο αντιφασιστικό καραβάνι φρόντισαν να υιοθετήσουν τον στόχο τους και να τον παρουσιάσουν ως αντιφασιστικό και ταξικό. Δεν είναι πρώτη φορά που ρεβιζιονιστές αριστεροί τάσσονται με αστικά καθεστώτα (είτε αυτά έχουν ένα λαϊκοδημοκρατικό και «σοβιετικό» μανδύα, είτε όχι). Τα επίσημα «κομμουνιστικά» κόμματα της Δύσης που ξεπούλησαν το εργατικό κίνημα τη δεκαετία του 60 και του 70 τάσσονταν ανεπιφύλακτα με τον σοσιαλιμπεριαλισμό της «ΕΣΣΔ». Ηταν πλήρως υποταγμένα σε αυτόν.

Από αριστερά προς τα δεξιά, επίτροπος Αλεξέι Μαρκόφ, διοικητής Πιοτρ Μπιριούκοφ, και ο Ρομάν Ομελτσένκο

 

Συνεχίζουμε από τη δημοσίευση του Workers World για τον Μοζγκοβόι:

«Αφότου ο ηγέτης της πολιτοφυλακής του Ντονέτσκ, ο Ιγκόρ Στρέλκοφ, απομακρύνθηκε από τις συντηρητικές δυνάμεις του Ντονμπάς και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ο Μοζγκοβόι σήκωσε το αντιφασιστικό λάβαρο. Προσέλκυσε πολλούς από τους μαχητές που ήταν οι πιο αφοσιωμένοι στην υπηρεσία του λαού και στη συνέχιση του αγώνα για την απελευθέρωση της ιστορικής Νοβοροσίγια μέχρι το Κίεβο …»

Μαθαίνουμε, λοιπόν, από τους αλληλέγγυους «διεθνιστές» ότι ο τσαρικός Ιγκόρ Γκίρκιν, ο πράκτορας της FSB ήταν ένα επαναστατικό στοιχείο που σήκωνε το αντιφασιστικό λάβαρο και ότι ο αγώνας για την προσάρτηση εδαφών από την Ουκρανία στην τσαρική Νοβοροσίγια είναι… δίκαιος, επαναστατικός σκοπός. Πραγματικά δεν έχουν τον θεό τους οι απολογητές του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Τους αφήνουμε με το λάβαρο που σήκωνε ο Ιγκόρ Γκίρκιν στα «απελευθερωμένα» εδάφη της Νοβοροσίγια:

 

Ο τσαρικός Ιγκόρ Γκίρκιν επικεφαλής στρατιωτικού αγήματος στο Ντονμπάς

Ας επανέλθουμε, όμως, στο «αντιφασιστικό καραβάνι» του Ντονμπάς γιατί η υπόθεση έχει αρκετό ψωμί ακόμη. Οι εκδηλώσεις του «αντιφασιστικού καραβανιού» δεν τύχαιναν της επιδοκιμασίας της κεντρικής διοίκησης της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάσνκ. Ισα-ισα θεωρούνταν εχθρικές προς τη «Λαϊκή Δημοκρατία». Ο Μοζγκοβόι έλαβε σαφές μήνυμα από τις αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας» να μην προβεί στη πραγματοποίησή τους, αλλιώς κινδύνευε να χάσει το κεφάλι του. Οι «διεθνιστές» αλληλέγγυοι που συμμετείχαν στο αντιφασιστικό καραβάνι, εντελώς εγκληματικά υποβάθμισαν ακόμη και αυτή τη σύγκρουση, ψελλίζοντας μόνο κάποιες φρασούλες για εντάσεις.

Παραθέτουμε, λοιπόν, απόσπασμα από λόγο του Μοζγκοβόι που παρέθεσε δημόσια στις 8 Μάη του 2015. Οι επισημάνσεις που ακολουθούν παντού δικές μας ([9]):

«Μέσα σε μισή ώρα υπήρξαν δύο “γενναιόδωρες” προσφορές — η σύλληψη και η απόλυτη εξάλειψη... Σε περίπτωση που δεν θα αρνηθώ να πραγματοποιήσω στρατιωτική παρέλαση στο Αλτσέβσκ και να πραγματοποιήσω την απολύτως απαραίτητη από σήμερα εκδήλωση για την Νοβοροσίγια — το φόρουμ αλληλεγγύης μεταξύ του λαού της Νοβοροσίγια και της Ευρώπης»

«Υπάρχει δικτατορία. Οχι όμως στρατιωτική και όχι του προλεταριάτου. Μια δικτατορία χορογράφων από τις προηγούμενες εποχές... Και ας χαίρονται οι εκπρόσωποι της AFU (σ.σ: ειδική μονάδα καταδρομών-σαμποτέρ υπαγόμενη στην κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάσνκ), γιατί η εικόνα τους είναι η ίδια. Πριν από ένα χρόνο πολλοί από εσάς πιστεύατε ειλικρινά στη διάλυση του ολιγαρχικού καθεστώτος και στην επιστροφή της αξιοπρέπειας στο λαό. Στο τέλος, ένα σύνολο κλεφτών αντικαταστάθηκε από ένα άλλο σύνολο κλεφτών —[…] Όλοι όσοι ξεσηκώθηκαν εδώ — ξεσηκώθηκαν για τη δικαιοσύνη και την υπεροχή του ΛΑΟΥ! Στο τέλος και οι δύο πλευρές πήραν το ίδιο πράγμα - τον φόνο. Ένας δικός τους φόνος».

«Μετά τη σημερινή λογομαχία με ορισμένους ανθρώπους, δεν θα γίνει παρέλαση την ημέρα της νίκης στο Αλτσέβσκ – όχι επειδή λυπήθηκα τον εαυτό μου... υπάρχουν πολλοί αθώοι άνθρωποι γύρω μου. Και κάθε ζωή που γλιτώνει είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Ζητώ συγγνώμη από όλους όσους περίμεναν αυτή την παρέλαση»

Oχι τα λόγια αυτά δεν είναι ενός προοδευτικού προλετάριου που δεν φλερτάρει με τη θεωρία της υποταγής του προλεταριάτου στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ ή της Ρωσίας, είναι τα λόγια ενός ρώσου εθνικιστή στρατιωτικού διοικητή του Ντονμπάς που συνέκρινε το καθεστώς της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ με το καθεστώς που ανέτρεψε με τα όπλα.

Εκανε αυτή τη δήλωση δημόσια στις 8 Μάη, όταν δέχτηκε απειλή για τη ζωή του από άτομα που σχετίζονταν με την κεντρική κυβέρνηση της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ και συγκεκριμένα τον εκλεκτό της Μόσχας, πρωθυπουργό της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, Ιγκόρ Πλοτνίτσκι, προκειμένου να μην επιχειρήσει να πραγματοποιήσει στρατιωτική παρέλαση με μαχητές της ταξιαρχίας του στην πόλη Αλτσέβσκ την 9^η Μάη λόγω της επετείου της αντιφασιστικής νίκης των λαών. Ολως τυχαίως, δυο βδομάδες μετά στις 23 Μάη ο Μοζγκοβόι έπεφτε νεκρός με τη συνοδεία του καθοδόν προς τη πόλη του Λουγκάνσκ από ενέδρα που του στήθηκε στο δρόμο.

Αριστερά ο Ιγκόρ Πλοτνίτσκι πρώην πρωθυπουργός της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ. Παραιτήθηκε για αδιευκρίνιστους λόγους το 2017 με τη φανερή συγκατάθεση της Μόσχας. Δεξιά ο Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο, πρώην πρωθυπουργός της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Ντονέτσκ που δολοφονήθηκε από τις στρατιωτικές δυνάμεις της κυβέρνησης του Κιέβου. Και οι δυο δέχτηκαν το χρίσμα από τη Μόσχα για να αναδειχθούν με εκλογές τον Νοέμβρη του 2014

Για ορισμένους αριστερούς που έγιναν ρωσόφιλοι στα στερνά τους (η πουτινοφιλία, μάλλον, διέκρινε μόνο τους οπαδούς του Λιακόπουλου στο παρελθόν), η κοινωνική δημαγωγία εναντίον κάποιων απροσδιόριστων ολιγαρχών από ρώσους εθνικιστές και όχι βέβαια η πολεμική στην ίδια την ταξική κυριαρχία και εκμετάλλευση του κεφαλαίου, σηματοδοτεί αυτομάτως ταξική και αντιφασιστική συνείδηση.

Εχουμε δει διεξοδικά σε αυτό το μπλογκ ότι ο ίδιος ο Πούτιν αξιοποίησε πρώτος αυτή τη δημαγωγία όταν άρχισε το 2000 να στερεώνει στη Ρωσία το καθεστώς του Κρεμλίνου που υπηρετεί πέρα από κάθε αμφιβολία τα συμφέροντα των μεγιστάνων του κεφαλαίου: τα ρωσικά μονοπώλια: μεγάλους τραπεζικούς ομίλους του ρωσικού χρηματιστικού κεφαλαίου και τα μεγαθήρια εξόρυξης πρώτων υλών σαν αυτά της Γκάζπρομ, της Ρόζνεφτ, της Λουκόιλ, της Νορίλσκ, κ.α. καθώς και το τεράστιο στρατιωτικό σύμπλεγμα της πολεμικής βιομηχανίας της χώρας, το δεύτερο ισχυρότερο στον πλανήτη μετά απ’ αυτό των ΗΠΑ, που πουλάει όπλα και υπηρεσίες σε διάφορες χώρες σε όλο τον πλανήτη. 

 

Υπενθυμίζουμε μερικές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο ίδιος ο Πούτιν το 2000 εναντίον των «ολιγαρχών»:

«Σε μια συνέντευξη στη γαλλική “Le Figaro” που δημοσιεύθηκε στις 26 Οκτωβρίου, ο ρώσος πρόεδρος Πούτιν είπε ότι οι επιχειρηματίες μεγιστάνες επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης για να εκβιάσουν το κράτος και “αν χρειαστεί θα καταστρέψουμε εκείνα τα μέσα που επιτρέπουν αυτόν τον εκβιασμό”, ανέφερε το Reuters. Ο Πούτιν απάντησε σε ερώτηση σχετικά με την κριτική που του ασκούσε ο Μπόρις Μπερεζόφσκι. "Το κράτος έχει στα χέρια του ένα ρόπαλο που το χρησιμοποιεί για να χτυπήσει μόνο μία φορά, αλλά στο κεφάλι. Δεν έχουμε χρησιμοποιήσει αυτό το ρόπαλο ακόμα. Απλώς το κραδαίνουμε... [Αλλά] τη μέρα που θα θυμώσουμε πραγματικά, δεν θα διστάσουμε να το χρησιμοποιήσουμε», ανέφερε ο Πούτιν σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων.»

Ο Μοζγκοβόι και μια σειρά από παράγοντες που συμμετείχαν στις πολιτοφυλακές ή τη διοίκηση των «Λαϊκών Δημοκρατιών» σε αυτό το μεγαλορωσικό εθνικιστικό αφήγημα αναφέρονται, θεωρώντας ότι ο πατερούλης Πούτιν πυροδότησε μια εθνικιστική «επανάσταση» από τα πάνω, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε γιατί προσκρούει συνεχώς στα εμπόδια που βάζουν «φιλελεύθεροι» ρωσικοί κύκλοι κοντά σε μεγιστάνες του κεφαλαίου που «σαλιαρίζουν» με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Αρκεί ο ρωσικός λαός να αναβαπτιστεί στα ιερά νάματα της «ιστορικής» τσαρικής κυριαρχίας και ξανά προς τη δόξα θα τραβήξει το ρωσικό έθνος. Ο βασιλιάς Πούτιν παραμένει βασιλιάς, σύμβολο της ένδοξης κυριαρχίας του έθνους. Αυτοί που φταίνε οι είναι κόλακες της αυλής του Πούτιν που τον παρασύρουν.

Αυτό το αφήγημα θα το απολαύσουμε τώρα ολοκληρωμένο από τα χείλη του μέντορα του Μοζγκοβόι, τον ρώσο εθνικιστή και διατελέσαντα γενικό διοικητή των φιλρώσων αυτονομιστών του Ντονμπάς, τον Ιγκόρ Στρέλκοφ ή κατά κόσμον Ιγκόρ Γκίρκιν.

Aφου εγκωμιάζει τα «κατορθώματα» των πρώτων ημερών της καθοδήγησής της ένοπλης ρωσικής παρακίνησης στο Σλοβιάνσκ και στο Κραματόρσκ, ο Στρέλκοφ λέει τα εξής για τις «φιλελεύθερες οντότητες» των «ολιγαρχών» που δήθεν συνωμοτούν σε βάρος της μεγαλορωσικής κυριαρχίας:

«Τι έγινε όμως μετά; Μπροστά στα μάτια μας, αυτές οι οντότητες έχουν ανακατευτεί στην υπόθεση που είχε σχεδόν καταστρέψει τη “Ρωσική Άνοιξη” νωρίτερα και από τότε δεν εγκατέλειψαν ποτέ τις προσπάθειες συντριβής του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του ρωσικού λαού της Νοβοροσίγια. Δεν υπάρχει κακό που θα δίσταζαν να ακολουθήσουν, εκείνες οι οντότητες που εμφανίστηκαν επανειλημμένα στην ιστορία της πατρίδας μας με τον πιο απαίσιο τρόπο. Πράγματι, είναι οι ίδιοι που, υπό τον έλεγχο από το εξωτερικό, έπαιξαν τον κεντρικό ρόλο στη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991. Στη συνέχεια, σε όλη τη δεκαετία του '90, χλεύαζαν ανοιχτά τους λαούς της ΕΣΣΔ, έχοντας εξαπολύσει το όργιο της λεηλασίας της μεγάλης σοβιετικής οικονομικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Εκαναν τα φιλελεύθερα πειράματά τους στα απομεινάρια της πατρίδας μας με φρικτές συνέπειες, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες για τη χώρα που ονομάζουν μέχρι τώρα με τον περιφρονητικό όρο «αυτή». Το όργιο της κατάρρευσης προχωρούσε με αιματηρούς πολέμους που προκάλεσαν, με άγρια μανία εγκληματικότητας, ανηθικότητας, ηθικής υποβάθμισης, με προπαγάνδα κάθε αποκρουστικού κακού που μπορεί κανείς να σκεφτεί, με ακύρωση της οικονομικής ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της εξωτερικής πολιτικής. Ακόμη και μετά την αποτυχία των προσπαθειών τους να τελειώσουν πλήρως με τη Ρωσία στις αρχές της δεκαετίας του 2000 (σ.σ.: αναφέρεται στην περίοδο που ο πατερούλης Πούτιν στερεώνει το καθεστώς του Κρεμλίνου), αυτές οι οντότητες δεν εξαφανίστηκαν ποτέ και συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο κρυφά, ελπίζοντας ότι όταν θα ερχόταν ξανά η ώρα τους και θα ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν.»

«Ωστόσο, όταν ήρθε στον ορίζοντα η αυγή της “ρωσικής άνοιξης”, μόλις η χώρα μας άρχισε να σηκώνεται από τα γόνατά της, όχι στα λόγια αλλά στην πραγματικότητα, όταν άρχισε να προσπαθεί να ξανασυλλάβει το αποτέλεσμα της συνθηκολόγησης του Γκορμπατσόφ και να ανακτήσει τα δικαιώματα και τα εδάφη που της ανήκουν από τα παλιά, για να αγωνιστεί για πραγματική ανεξαρτησία, η Πέμπτη Φάλαγγα είχε ήδη κινητοποιήσει αμέσως όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις της. Όχι μόνο η επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία προκάλεσε σοκ και η εξέγερση της Νοβοροσίγια προκάλεσε πραγματικό πανικό, αλλά όλα αυτά τους έκαναν να δείξουν ξανά το πραγματικό τους πρόσωπο. Όλοι οι πολυάριθμοι πράκτορες έχουν θορυβηθεί και έχουν ριχτεί στη μάχη, εκείνοι που φορούσαν με επιτυχία τα ρούχα πατριωτών και πολιτικών για χρόνια και κάτω από αυτό το κάλυμμα διείσδυσαν στις κορυφές των αρχών και ακόμη και στον κύκλο του ρώσου προέδρου.

Ενεργώντας ουσιαστικά ενάντια στα συμφέροντα του κράτους και του έθνους, αυτοί οι προδότες εξακολουθούν να ισχυρίζονται με αυθάδεια ότι είναι φίλοι του προέδρου και να θέτουν τις καταφανώς ανατρεπτικές και υπονομευτικές πράξεις τους ως τις μόνες σωστές μεθόδους οχύρωσης του ρωσικού κράτους. Μπορείτε να ρωτήσετε: ποια είναι η προέλευση μιας τέτοιας αναίδειας και τέτοιας πίστης στην υπονόμευσή τους; Η εξήγηση είναι αρκετά απλή. Οτιδήποτε πολύτιμο για τα μέλη της Πέμπτης Φάλαγγας, δηλαδή χρήματα και άλλοι υλικοί πόροι, καθώς και οικογένειες και απόγονοι, έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό εδώ και πολύ καιρό, και η ασφάλεια όλων αυτών εξαρτάται αποκλειστικά από την εύνοια των ξένων αρχόντων τους.

Επί πέντε μήνες αγώνα, ο ρωσικός λαός της Νοβοροσίγια έχει αισθανθεί πλήρως την επίδραση αυτών των σαμποταριστικών ενεργειών. Τη στιγμή που η ρωσική στρατιωτική βοήθεια ήταν ζωτικής σημασίας για την πρακτικά άοπλη πολιτοφυλακή, όταν μπορούσε να επιτρέψει σχεδόν αναίμακτη την απελευθέρωση όλων των ρωσόφωνων περιοχών, οι παράγοντες επιρροής ούρλιαξαν ενωμένοι για την αδυναμία και το απαράδεκτο της άμεσης στρατιωτικής βοήθειας στους αντάρτες. Ενώ οι τιμωροί (σ.σ.: έτσι αποκαλούν οι φιλορώσοι αυτονομιστές τους ουκρανούς φασίστες) έκαιγαν κόσμο στην Οδησσό, μετέφεραν βαρύ πυροβολικό στο Σλοβιάνσκ και σχημάτιζαν επειγόντως έναν αξιόμαχο στρατό, οι συνεργοί τους που διείσδυσαν στη ρωσική ηγεσία της εξωτερικής πολιτικής όχι μόνο σαμποτάρανε οποιαδήποτε στρατιωτική ή πολιτική βοήθεια στους αντάρτες, αλλά σε στενή αλληλεπίδραση με τους Ποροσένκο, Τουρκίνοφ, Αχμέτοφ, Ταρούτα και άλλους εκπροσώπους της ουκρανικής ολιγαρχίας έφεραν διαφωνία στις τάξεις της ηγεσίας της πολιτοφυλακής, εμποδίζοντας το σχηματισμό της ενιαίας διοίκησης, συνδυάζοντας τις προσπάθειές τους να κατευθύνουν τον Ρώσο πρόεδρο σε παγίδες που είχαν στήσει.

Η σταθερότητα και η αφοσίωση της πολιτοφυλακής δεν άφησαν τους τιμωρούς να καταστείλουν την εξέγερση μέχρι τη στιγμή που η πραγματική βοήθεια από τη Ρωσία έφτασε στον προορισμό της (σ.σ.: αναφέρεται στην εισβολή των «αδειούχων», δηλαδή των ρώσων καταδρομένων τον Αύγουστο του 2014 από το έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο Ντονμπάς). Η πολιτοφυλακή έχει προχωρήσει στην επίθεση. Αλλά και εδώ οι προδότες φανερώθηκαν στο έπακρο. Έδωσαν αμέσως χέρια βοήθειας στον τιμωρητικό στρατό που ισορροπούσε στα όρια της απόλυτης καταστροφής. Πραγματοποίησαν την εκεχειρία και προσπάθησαν να εγκαταλείψουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων σχεδόν όλα τα κέρδη των ανταρτών, αφήνοντάς τους στο τρυφερό έλεος της χούντας του Κιέβου. Δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί πιο επαίσχυντες συμφωνίες από αυτές που συζητούνται τώρα στο Μινσκ. Και εντωμεταξύ, το Κίεβο ενισχύει επειγόντως, επανεξοπλίζει και εκπαιδεύει τον στρατό του, προετοιμαζόμενο να συνεχίσει τη γενοκτονία των Ρώσων στη Νοβοροσίγια. Ως αποτέλεσμα, έχουμε ακριβώς την ίδια κατάσταση όπως στην αρχή του κινήματός μας, αλλά με πολύ πιο δύσκολες από τις αρχικές συνθήκες.

Ενώ τον Απρίλιο και τον Μάιο το Κίεβο δεν είχε ούτε στρατό άξιο μάχης ούτε λαϊκή υποστήριξη, τώρα οι τιμωροί έχουν κινητοποιηθεί και οπλιστεί μέχρι τα δόντια και ο ουκρανικός πληθυσμός που υφίσταται τη μεγάλη πίεση προπαγάνδας με ευρεία χρήση των μεθόδων νευρογλωσσικού προγραμματισμού, μετατράπηκε σε ζόμπι σε σημαντικό βαθμό ανίκανος να ξεχωρίσει πια την αλήθεια από το ψέμα και το μαύρο από το άσπρο. Επίσης, αυτούς τους μήνες επιβλήθηκαν στη Ρωσία πολλά πακέτα οικονομικών κυρώσεων και από ανώτατους στρατιώτες και διπλωμάτες των δυτικών χωρών άρχισαν να ακούγονται ξανά ξεχασμένα παράπονα για την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Σαφείς απειλές προέρχονται επίσης από τους ισλαμιστές μαχητές που ελέγχονται από την Αμερική. Γίνονται προετοιμασίες για μακροχρόνιο και σοβαρό πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η Δύση και η Πέμπτη Φάλαγγα δεν μπαίνουν στον κόπο να κρύψουν τα σχέδιά τους για την ανατροπή του προέδρου Πούτιν και μετά την πλήρη διάλυση της Ρωσίας. Οι παράγοντες επιρροής τους κάνουν ό,τι μπορούν για να πείσουν την ηγεσία της χώρας μας ότι η συμφιλίωση είναι όχι μόνο δυνατή αλλά και αποκλειστικά απαραίτητη. Το γεγονός ότι τίποτα εκτός από ολοκληρωτική συνθηκολόγηση δεν θα ικανοποιούσε τους εχθρούς της Ρωσίας αποκρύπτεται πλήρως από την κοινωνία, ακόμη και από τον πρόεδρο, το παραδέχομαι.»

Η διαδρομή που χάραξαν οι εχθροί μας για εμάς φαίνεται απολύτως ξεκάθαρη. Η μεγαλύτερη δυνατή παράταση του πολέμου με μέγιστο αριθμό θυμάτων και στερήσεις για τον ρωσικό πληθυσμό εκατέρωθεν των συνόρων είναι το καθήκον τους. Στερώντας από την πολιτοφυλακή κάθε ευκαιρία να κερδίσει, δημιουργώντας στα ρωσικά σύνορα μια σημαντική αιμορραγία, όπου η Ρωσία θα πρέπει να ρίχνει σταγόνα-σταγόνα τους πόρους της και όπου η πολιτική “ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω”  δεν θα οδηγήσει σε καμία αποφασιστική επιτυχία. Μαζί με αυτήν, η Ρωσική Ομοσπονδία θα επιβαρυνθεί από το αυξανόμενο βάρος εκατοντάδων χιλιάδων και αργότερα εκατομμυρίων προσφύγων και οι δυτικές κυρώσεις θα υπονομεύσουν σταδιακά την οικονομική υγεία της χώρας μας, ειδικά επειδή οι ολιγάρχες μας θα προσπαθήσουν να μετακυλήσουν όλα τα έξοδα στις πλατιές μάζες των ανθρώπων. Και στο τέλος, οι προδότες ελπίζουν να οδηγήσουν την κατάσταση στη σύναψη της πιο επαίσχυντης και ταπεινωτικής συνθήκης ειρήνης με την προδοσία του ρωσικού πληθυσμού της Ουκρανίας, για να προκαλέσουν ένα επιπλέον κύμα αγανάκτησης στη Ρωσία.»

Είναι σίγουρο ότι όλοι όσοι σήμερα στην Ελλάδα μας καλούν να υποταχτούμε στη μια πλευρά της άδικης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία υιοθετούν όλα τα παραπάνω, ακολουθώντας ταπεινωτικά την αστική πολιτική παράδοση που στην εξαρτημένη χώρα μας επιτάσσει να έχεις ξένο νταβατζή στο κεφάλι σου (εν προκειμένω αντί για αμερικανό, ρώσο). Είναι αδιαφιλονίκητο ότι όλοι αυτοί υιοθετούν αμάσητη όλη την εθνικιστική δημαγωγία των πουτινικών. Καιρός να υιοθετήσουν και τα παρακάτω και να μας κάνουν τη χάρη να πάψουν να μας γνέφουν από τον εθνικιστικό βούρκο που επέλεξαν συνειδητά να βουλιάξουν.

 

[αν έφτασες αναγνώστη ως εδώ θα αποζημιωθείς. Ακολουθεί το μυστικό σχέδιο των ολιγαρχών που αποκάλυψε ο γενικός διοικητής των ρώσων αυτονομιστών του Ντονμπας, Ιγκόρ Στρέλκοφ]

 

Η τελευταία παράγραφος του Στρέλκοφ αφιερώνεται σε όλους τους οπορτουνίσταρους που έχουν μπλέξει τους φασίστες ρώσους λευκοφρουρούς, νοσταλγούς του Τσάρου, οπαδούς του πατερούλη Πούτιν, με τους ηρωικούς αντιφασίστες παρτιζάνους του μεγάλου πατριωτικού πολέμου:

«Και τότε, σύμφωνα με τις τεχνολογίες που έχουν εγκριθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα, θα πραγματοποιηθεί το Μαϊντάν της Μόσχας όπου η δεξιά και η αριστερά, οι πατριώτες και οι φιλελεύθεροι θα ενωθούν με φαινομενικά δίκαιη αγανάκτηση. Το εγκεκριμένο σενάριο του 1905 και του 1917 με την πλοκή «επαίσχυντη ήττα – οικονομική κρίση – απαξίωση των αρχών – λαϊκή αναταραχή – πραξικόπημα» πρόκειται να τεθεί ξανά σε εφαρμογή. Από αυτή την άποψη, η υπεράσπιση της Νοβοροσίγια και η υποστήριξη στον πληθυσμό της είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της μεγάλης Ρωσίας και για την καταστροφή του σχεδίου της Πέμπτης Φάλαγγας. Εάν καταφέρουμε να κερδίσουμε εκεί, θα διατηρήσουμε τη Ρωσία. Αν χάσουμε, θα χάσουμε και την υπόλοιπη πατρίδα μας. Αυτός ο αγώνας δεν επιτρέπει πλέον συμβιβασμούς, και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, εσκεμμένα ή όχι, προωθεί την υπόθεση του εχθρού. Είναι hit-or-miss. Είτε η Ρωσία θα ανακτήσει την κυριαρχία της σε πλήρη κλίμακα είτε θα καταστραφεί από τον συνασπισμό εσωτερικών και ξένων ολιγαρχικών φυλών»

Στο επόμενο και τελευταίο σημείωμα αυτής της σειράς: «Oι ρεβιζιονιστές του Ντονμπάς τα πιο υποτακτικά σκυλάκια του ρωσικού ιμπεριαλισμού», ολοκληρωμένη ανάλυση για να μην μας δουλεύουν ότι υπάρχουν κομμουνιστές στο Ντονμπάς και στρατεύονται με τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» των ρώσων λευκοφρουρών.

Πηγές 

[1] https://cassad-eng.livejournal.com/153119.html

[2] https://srn.rusidea.org/50108

[3] Aρθρο στη Gazeta.ru με τίτλο: «Οι κομμουνιστές του Ντονμπάς ζητούν από τον Ζιουγκάνοφ προστασία» https://web.archive.org/web/20161004190158/https://www.gazeta.ru/politics/2016/05/19_a_8254373.shtml

[4] https://youtu.be/IcbRUCManDM

η συνέντευξη των μελών του τάγματος Μπάτμπαν έχει υπότιτλους στα αγγλικά

[5] https://ria.ru/20170208/1487448142.html

[6] https://tvrain.ru/news/igor_strelkov_prizval_separatistov_posledovat_ego_primeru-380218/

[7] https://www.workers.org/2015/05/20257/

[8] https://www.workers.org/2015/06/20277/

[9] https://www.politnavigator.net/kombrig-mozgovojj-zayavil-o-diktature-v-lnr-i-otmenil-parad-v-alchevske.html

[10] http://en.voicesevas.ru/news/analytics/2918-briefing-with-igor-strelkov-on-09-11-2014.html

..