Για την ισχυροποίηση της παλαιστινιακής αντίστασης στη Δυτική Οχθη –Η Φωλιά των Λεόντων
 |
Το έμβλημα της Φωλιάς των Λεόντων στον επίσημο λογαριασμό τους στο Telegram. Δυο αυτόματα τυφέκια διασταυρώνονται πάνω από το Τέμενος του Αλ Ακσα, θυμίζοντας το έμβλημα των Ταξιαρχιών των Μαρτύρων του Αλ Ακσα, της ένοπλης πτέρυγας της Φατάχ στη Δεύτερη Ιντιφάντα, καθώς και το έμβλημα της ταξιαρχίας Σαράγια Αλ Κουντς, της ένοπλης πτέρυγας της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ. Σε πρώτο πλάνο μαχητής σηκώνει το όπλο του μπροστά στο χάρτη της Παλαιστίνης. Πάνω αριστερά και δεξιά είναι οι φωτογραφίες των αδελφικών φίλων Μοχάμεντ αλ-Αζίζι (ο εικοσιπεντάχρονος «Αμπού Σάλεχ») και Αμπντελ Ραμαν Σάμπο (ο εικοσιοχτάχρονος «Αμπού Ανταμ»), δυο εκ των ιδρυτών της οργάνωσης που έπεσαν μαχόμενοι σε ενέδρα του ισραηλινού στρατού στις Ιούλη στην πόλη της Νάμπλους στις 24 Ιούλη.
Μια νέα γενιά παλαιστίνιων μαχητών της αντίστασης κατάφερε μετά από χρόνια να συγκροτήσει ένα πανίσχυρο δίκτυο πυρήνων σε πόλεις της Δυτικής Οχθής με σύγχρονο οπλισμό αυτόματων τυφεκίων που καταφτάνει στη Δυτική Οχθη και στο Ισραήλ λαθραία είτε από την Ιορδανία, είτε απευθείας από το Λίβανο με κύρια πηγή χρηματοδότησης και μεταλαμπάδευσης στρατιωτικής τεχνογνωσίας το προπύργιο της παλαιστινιακής αντίστασης στη Λωρίδα της Γάζας. Οι ένοπλοι πυρήνες επεκτείνονται πλέον και στα κατεχόμενα του 48, δηλαδή σε πόλεις του Ισραήλ όπου παλαιστίνιοι ανασυγκροτούν μετά από δεκαετίες την αντιστασιακή τους δράση. Αδιάψευστο γεγονός για την ύπαρξη πυρήνων «εν υπνώσει» είναι η κατάσχεση στρατιωτικού υλικού που διακινείται λαθραία εντός του Ισραήλ. Αρκετά κιβώτια βρήκαν το προορισμό τους πριν τα βρουν οι ισραηλινοί. Η βάση εφόρμησης και στρατολόγησης των νέων μαχητών είναι οι προσφυγικοί καταυλισμοί της Τζενίν και της Νάμπλους, στους οποίους διαμένει η παλαιστινιακή φτωχολογιά, η κινητήρια δύναμη της παλαιστινιακής αντίστασης. Η παλιά πόλη της Νάμπλους με τα στενά σοκάκια της προσφερόταν σε όλες τις προγενέστερες αναμετρήσεις (πρώτη και δεύτερη Ιντιφάντα) για σκληρές συγκρούσεις με τον ισραηλινό στρατό.
 |
| Ενοπλοι νέοι παλαιστίνιοι στο προσφυγικό καταυλισμό της Μπαλάτα (μια πυκνοκατοικημένη συνοικία 30.000 κατοίκων στα περίχωρα της Νάμπλους) σε συνάντηση μνήμης και τιμής για νεκρούς πεσόντες μαχητές στις 24 Αυγούστου. |
Για πρώτη φορά η γενιά αυτή κατάφερε κάτι ανεπανάληπτο στην ιστορία του παλαιστινιακού κινήματος: να σπάσει τα σεκταριστικά στεγανά ανάμεσα στις παλαιστινιακές οργανώσεις που συνεχίζουν την αντίσταση, συγκροτώντας μια ενιαιομετωπική συσπείρωση με βασική ατζέντα την εξάπλωση και ενίσχυση της αντίστασης στον κατακτητή, προσελκύοντας μαζικά τη στήριξη και συμμετοχή νέων παλαιστίνιων. Το όνομα αυτής της συσπείρωσης είναι η Φωλιά των Λεόντων, στα αραβικά προφέρεται Αρίν-Αλ Ουσούντ.
Οταν λέμε άρση των σεκταριστικών στεγανών, δεν εννοούμε την καιροσκοπική αποφυγή της αμείλικτης πολεμικής στην Παλαιστινιακή Αρχή των δοσίλογων του Μαχμούντ Αμπάς που ακολούθησαν στο παρελθόν συστηματικά αριστερές παλαιστινιακές οργανώσεις προκειμένου να διατηρούν τη χρηματοδότησή τους και το νόμιμο πλαίσιο δράσης τους εντός Δυτικής Οχθης, αλλά τις συγκρούσεις ανάμεσα στα ισλαμικά ρεύματα και τα ρεύματα της αντίστασης με αναφορές στην PLO. H Χαμάς για χρόνια δεν αναγνώριζε ως παλαιστινιακή υπόθεση την εποποιία του 60 και του 70 σε Ιορδανία και Λίβανο, προκαλώντας τη μήνη παλαιών μαχητών που συμμετείχαν στα γεγονότα και δεν ήθελαν πλέον καμία συνεργασία με τον Αμπάς. Οταν, όμως, δεν αναγνωρίζονταν από τη Χαμάς ως μάρτυρες οι σύντροφοί τους πεσόντες του Μαύρου Σεπτέμβρη στην Ιορδανία και στον εμφύλιο του Λιβάνου ενάντια στους φασίστες φαλαγγίτες και εισβολείς ισραηλινούς, τότε έπαυε να υπάρχει και οποιοδήποτε περιθώριο συνεργασίας από όσους εγκατέλειπαν τον Αμπάς με αηδία. Πριν την Πρώτη Ιντιφάντα η Χαμάς δεν είχε καμία συμμετοχή στην ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση στον κατακτητή και οι πρωταρχικοί ηγέτες της ήθελαν να διατηρήσουν στα μέλη τους την ιδεολογική ψευδαίσθηση ότι η παλαιστινιακή επανάσταση που ξεκίνησε στους καταυλισμούς των παλαιστινίων της διασποράς τη δεκαετία του 60 ήταν μια χαμένη υπόθεση εξαρχής. Αυτή η δογματική περιχαράκωση που ως μανδύα είχε την ισλαμιστική προσήλωση της Χαμάς, δημιουργούσε το έδαφος για ισχυρότατη σπέκουλα από δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αρχής και διαρκή διχόνοια.
Στη κηδεία των Αζίζι και Ραμάν Σάμπο (24 Ιούλη) εμφανίστηκε με τη στολή του και το αυτόματό του, εμφανώς συγκινημένος, χωρίς να καλύπτει το πρόσωπό του ο δεκαοχτάχρονος Iμπραχήμ αλ Ναμπούλσι. Ο Ναμπούλσι είχε καταφέρει ήδη να διαφύγει απ’ τα νύχια των διωκτών του σε αλλεπάλληλες ενέδρες του ισραηλινού στρατού και φερόταν υπεύθυνος από τις ισραηλινές στρατιωτικές αρχές για μια σειρά από καταδρομικές ενέργειες εναντίον των ισραηλινών στρατιωτικών σε στρατιωτικά μπλόκα της Δυτικής Οχθης καθώς και επιθέσεις σε ισραηλινούς εποίκους. Το βίντεο με τη συμμετοχή του ίδιου στην κηδεία μεταδόθηκε ακαριαία σε όλη την Παλαιστίνη μέσω των σόσιαλ μίντια και ο ίδιος μετατράπηκε αμέσως σε σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα στη Δυτική Οχθη. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η λαϊκή φαντασία του προσέδωσε το προσωνύμιο: το λιοντάρι της Νάμπλους.
Η δημόσια αυτή παρουσία δεν έγινε από αποκοτιά. Ηταν προμελετημένη κίνηση της οργάνωσης να εμφανίσει δημόσια ένα στέλεχος της οργάνωσης προκειμένου να προσελκύσει τη πλατιά συμμετοχή και στήριξη του λαού της Δυτικής Οχθης στο πλευρό της αντίστασης. Ο ίδιος ο Ναμπούλσι γνώριζε και δεν έκρυβε ότι με αυτή του τη στάση θα έπεφτε σύντομα νεκρός από επίθεση των ισραηλινών.
O Ναμπούλσι διοικητής της ταξιαρχίας της Νάμπλους σε περιπολία στη παλιά πόλη.
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ο Ναμπούλσι δήλωνε:
«Είμαι ο Ιμπραχήμ Αλ Ναμπούλσι, μέλος των ταξιαρχιών των Μαρτύρων του Αλ-Ακσα στη Νάμπλους […] Εύχομαι οι άνθρωποι να αφυπνιστούν και να καταλάβουν προς τα που οδεύουν, να αποφασίσουν που στέκονται. Ότι οι προδότες και οι κατάσκοποι πρέπει να πάψουν να υπάρχουν. [..] Η πυξίδα μας είναι προσανατολισμένη εναντίον της κατοχής »
Στις 9 Αυγούστου ο Αλ Ναμπούλσι εγκλωβίστηκε σε ενέδρα του ισραηλινού στρατού. Εστειλε σε συντρόφους του το τελευταίο του μήνυμα από το κινητό του που ηχογραφήθηκε και μεταδόθηκε σε όλο τον αραβικό κόσμο:
«Σας αγαπώ πολύ παίδες. Αγαπώ τη μάνα μου. Φροντίστε την πατρίδα. Μην παραδώσετε τα όπλα σας. Είμαι περικυκλωμένος. Δεν θα παραδώσω τα όπλα μου. Θα γίνω μάρτυρας. Προσευχηθείτε για μένα».
Δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες του συμμετείχαν στην κηδεία του στη Νάμπλους, μετατρέποντάς την σε έναν τεράστιο χείμαρρο οργής εναντίον της ισραηλινής κατοχής. Ο σκοπός του Ναμπούλσι είχε ήδη επιτευχθεί.
Σαράντα μέρες μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ Αλ-Αζίζι και του Αμπντελ Ράμαν Σάμπο, στις 2 Σεπτέμβρη, εκπρόσωποι της οργάνωσης Φωλιά των Λεόντων εμφανίστηκαν δημόσια στη παλιά πόλη της Νάμπλους, διακηρύσσοντας δημόσια το στόχο της οργάνωσης να ανασυγκροτήσει την αντίσταση στη Δυτική Οχθη, απαλλαγμένη από τα βαρίδια της σεκταριστικής περιχαράκωσης του παρελθόντος. Οι εκπρόσωποι της οργάνωσης διαβεβαίωσαν ότι η Παλαιστινιακή Αρχή δεν θα βρισκόταν στο στόχαστρο των μαχητών. Η εξαγγελία εντάσσεται στην τακτική της οργάνωσης να ουδετεροποιήσει τμήμα των παλαιστινιακών δυνάμεων ασφαλείας που μέχρι σήμερα παίζει το μακρύ χέρι της ισραηλινής κατοχής στους παλαιστίνιους. Είναι σίγουρο ότι τα μέλη της οργάνωσης σιχαίνονται τους υποτακτικούς τους Αμπάς.Την ίδια στιγμή οι υποτακτικοί του Μαχμούντ Αμπάς δημόσια δεν χυδαιολογούν εναντίον τους, τους παρουσιάζουν ως νέους εν βρασμώ ψυχής που σήκωσαν τα όπλα από αγανάκτηση για τον αυταρχισμό και την αδιαλλαξία την των ισραηλινών, αλλά δεν παύουν ούτε στιγμή να διαβεβαιώνουν τους ισραηλινούς ότι η συνεργασία με το ισραηλινό στρατό θα συνεχιστεί. Η σύγκρουση με την Παλαιστινιακή Αρχή είναι αναπόφευκτη και όπως θα δούμε ήδη πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά.
Χιλιάδες παλαιστίνιοι εμφανίστηκαν ξανά στους δρόμους της Νάμπλους να δηλώσουν τη στήριξή τους στα λιοντάρια της Νάμπλους. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης στην Παλαιστίνη και στους παλαιστίνιους της διασποράς, αλλά και φόβο και πανικό στο ίδιο το Ισραήλ. Η Παλαιστινιακή Αρχή φαινόταν να χάνει τον έλεγχο σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Δυτικής Οχθης.
Εκπρόσωπος
των μαχητών με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, ξεκίνησε το λόγο
του με αναφορά σε όλους τους μάρτυρες ηγέτες των παλαιστινιακών ρευμάτων της αντίστασης
που συμμετέχουν στην Φωλιά των Λεόντων: της Φατάχ, της Χαμάς, της Παλαιστινιακής
Ισλαμικής Τζιχάντ και του Λαϊκού Μετώπου. Είπε συγκεκριμένα:
«Χαιρετίζουμε όσους βάδισαν στα χνάρια του Αλ Γιάσερ, του Γιασίν, του Αμπού Αλί Μουσταφά και του Σικάκι»
αναφερόμενος στον Αραφάτ, τον ιδρυτή της Φατάχ, τον ιδρυτή της Χαμάς Αχμάντ Γιασίν, τον πρώην και δεύτερο χρονικά Γενικό Γραμματέα του Λαϊκού Μετώπου Αμπού Αλί Μουσταφά και τον Σικάκι, όλοι μάρτυρες στον αγώνα εναντίον του κατακτητή
και συνέχισε:
«Ήρθαμε εδώ σήμερα, 40 ημέρες μετά το θάνατο των λιονταριών, και υπό το φως της φλεγόμενης επανάστασης του λαού μας στην Ιερουσαλήμ, στη Γάζα, στο Τζένινγκραντ (σ.σ.: σκόπιμη σύγκριση της πολιορκίας της Τζενίν με αυτή στη μάχη του Στάλινγκραντ)...ήρθαμε για σας πούμε ότι η σπίθα ξεκίνησε στην Παλιά Πόλη της Νάμπλους όταν ο ηγέτης μας Αμπού Αμάρ (σ.σ.: ο Αραφάτ) σχημάτισε τους πρώτους πυρήνες της επανάστασης στη γειτονιά αλ-Γιασμίνα (σ.σ.:κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα)»
Παρότι ο Αραφάτ είναι αυτός που επέβαλε τη συνθήκη του Οσλο, διώκοντας απηνώς όσους παλαιστίνιους της Χαμάς ή της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ διαμαρτύρονταν δημόσια, δημιουργώντας τους όρους για τη βαθιά υπονόμευση της παλαιστινιακής υπόθεσης, την ίδια τη συγκρότηση ενός πραγματικού παλαιστινιακού κράτους και όχι ενός προτεκτοράτου, ο ίδιος ο Αραφάτ αρνήθηκε το πακέτο «συμφωνίας» του Κλίντον στο Καμπ Ντέιβιντ το 2000 που παρέδιδε την Δυτική Οχθη στο έλεος των ισραηλινών εποίκων και συνέβαλε στην πυροδότηση και ενίσχυση της Δεύτερης Ιντιφάντα λίγο αργότερα.
Η συνθήκη του Οσλο (1993,1995) εξαρχής μεταβίβαζε την επίλυση όλων των ζωτικής σημασίας προβλημάτων για την συγκρότηση του παλαιστινιακού κράτους στο μέλλον με αντάλλαγμα την προσωρινή ειρήνη και την παραχώρηση ενός παλαιστινιακού προτεκτοράτου. Την ίδια στιγμή που ο Αραφάτ έδινε χέρι φιλίας στο Γιτσάκ Ράμπιν για να υπογραφεί η συνθήκη, ο τελευταίος έδινε εντολή να κατασκευαστούν τεράστια οδικά δίκτυα από το Ισραήλ προς τους ισραηλινούς εποικισμούς που προσπερνούσαν τις παλαιστινιακές πόλεις της Δυτικής Οχθης. Τα οδικά αυτά δίκτυα ήταν η βάση για την μετέπειτα ταχεία εξάπλωση των εποικισμών. Ο Ράμπιν μείωσε το ρυθμό αύξησης των εποικισμών, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε την εξάπλωση των εποικισμών και φρόντισε προμελετημένα να μην υπάρχει ρητή δέσμευση για τερματισμό των εποικισμών στη συμφωνία με τον Αραφάτ.
Το
τυρί στη φάκα της συμφωνίας του Οσλο ήταν η νόμιμη ανασυγκρότηση της PLO εντός της
ιστορικής Παλαιστίνης μετά από χρόνια πολεμικών αναμετρήσεων στη διασπορά, στην
Ιορδανία και στο Λίβανο. Το τυράκι αυτό φαγώθηκε από χιλιάδες μαχητές που
δέχτηκαν να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις ασφαλείας του προτεκτοράτου, εξαργυρώνοντας
την πρότερη συμμετοχή τους στον αγώνα. Χιλιάδες μαχητές απ’ όλες της φράξιες της
PLO (τόσο της Φατάχ, όσο και του Λαϊκού Μετώπου και του
Δημοκρατικού Μετώπου) που ζούσαν στο παρελθόν στα χαλάσματα μέσα σε μια μέρα
μετατράπηκαν σε δημόσιοι υπάλληλοι, εξυμνώντας τον Αραφάτ και τη συνθήκη του
Οσλο. Στελέχη της Πρώτης Ιντιφάντα με κύρος και χρόνια στις ισραηλινές φυλακές στρατολογήθηκαν
από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και τους αμερικανούς προκειμένου να ελέγχουν
την κατάσταση προς όφελος των κατακτητών και των αμερικανών. Ανάμεσά τους ο Μοχάμεντ
Νταχλάν, πρώην στέλεχος της Φατάχ, που σήμερα βρίσκεται στην υπηρεσία των Ενωμένων
Αραβικών Εμιράτων.
Η ίδια η φάκα ήταν η δημιουργία ενός διοικητικού μηχανισμού με τις εγγυήσεις και τη χρηματική χορηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα προστάτευε πρώτα απ’ όλα τα συμφέροντα της ανερχόμενης παλαιστινιακής αστικής τάξης τόσο της ντόπιας, όσο και της διασποράς που συνέρρεε καταδιωκόμενη από το Κουβέιτ στην Παλαιστίνη. Ο Αραφάτ είχε στηρίξει δημόσια τον Σαντάμ Χουσείν στον Πόλεμο του Κόλπου (που ξεκίνησε με την εισβολή του Χουσείν στο Ιράκ) και οι αρχές του Κουβέιτ σε αντίποινα ξερίζωσαν τη πλούσια παλαιστινιακή διασπορά από τη χώρα. Και τα συμφέροντα της παλαιστινιακής αστικής τάξης ήταν η αδιασάλευτη οικονομική συνεργασία μέχρι τέλους με το Ισραήλ χωρίς καμία σκέψη για επέκταση της αντίστασης. Η συνεργασία αυτή επέφερε τεράστια κέρδη στους παλαιστίνιους αστούς, εκτεταμένη διαφθορά στα στελέχη που βρέθηκαν στους αρμούς της Παλαιστινιακής Αρχής, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο τον Αραφάτ αλλά και εκτεταμένη ανεργία και ανέχεια στη φτωχολογιά της Δυτικής Οχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Το Ισραήλ προσανατολίστηκε στην εξεύρεση εργατών για τα εργοστάσιά του και τις υπηρεσίες του σε μετανάστες από την Αφρική και σε νέα κύματα εβραίων που έρχονταν από τη διασπορά για να μείνουν στη χώρα ως ισραηλινοί πολίτες. Η φτώχεια ώθησε με πάθος τους παλαιστίνιους πληβείους της Δυτικής Οχθης και της Γάζας στη Δεύτερη Ιντιφάντα.
Προς στο τέλος της Δεύτερης Ιντιφάντα, απομονωμένος στο πολιορκημένο του αρχηγείο του στη Ραμάλα, η υγεία του Αραφάτ επιδεινώθηκε απότομα. Αφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Παρισιού. Οι ισραηλινοί ποτέ δεν παραδέχτηκαν ότι τον δολοφόνησαν με δηλητήριο. Τον Αραφάτ διαδέχθηκε ο Μαχμούντ Αμπάς, παλιό στέλεχος της Φατάχ, πλέον αχυράνθρωπος των αμερικανών και εκπρόσωπος των συμφερόντων της μεταπρατικής παλαιστινιακής αστικής τάξης που είχε εγκαταλείψει κάθε σχέδιο για ένα βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος, εξαφαλίζοντας σημαντικά κέρδη από τη συνεργασία με τους ισραηλινούς. O Αμπάς ήταν ο δοτός πρωθυπουργός των αμερικανών στη κυβέρνηση του Αραφάτ το 2003. Ο Αμπάς πετάχτηκε απ’ την κυβέρνηση απ’ τον ίδιο τον Αραφάτ επειδή ήθελε να επιβάλει την ατζέντα του Καμπ Ντέϊβιντ. Επανήλθε αργότερα δυναμικά ως πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής με τη βοήθεια των αμερικανών. Μετά το 2012, το επιτελείο του Μαχμούντ Αμπάς δημόσια εξήγγειλε ότι ο Αραφάτ είχε δολοφονηθεί από τον Μοχάμεντ Νταχλάν. Ο Νταχλάν που είχε ήδη έρθει σε ρήξη με τον Αμπας για τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής ανταπέδωσε τα πυρά, τονίζοντας ότι αυτός που επωφελήθηκε τελικά από το θάνατο του Αραφάτ ήταν ο Μαχμούντ Αμπάς.
Δεκαεφτά μέρες μετά τη δημόσια παρουσίαση των προθέσεων της Φωλιάς των Λεόντων στην Παλιά Πόλης της Νάμπλους, στις 19 Σεπτέμβρη, ακολούθησε η βίαιη απάντηση της Παλαιστινιακής Αρχής. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής συνέλαβαν δυο μαχητές της Φωλιάς των Λεόντων ανάμεσά τους τον τριαντάχρονο Mούσαμπ Στάγιε στέλεχος της ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς, της ταξιαρχίας των Ιζεντίν Αλ Κασάμ κατ’ εντολή των ισραηλινών.
 |
| Φωτογραφία του Αλ Ναμπούλσι με τον Μούσαμπ Στάγιε |
Φωτογραφία του Αλ Ναμπούλσι με τον Μούσαμπ Στάγιε
Μόλις μαθεύτηκε η είδηση της απαγωγής του Στάγιε, κατευθείαν η νεολαία της Νάμπλους από τον προσφυγικό καταυλισμό της Μπαλάτα μέχρι το κέντρο της Νάμπλους άρχισε να σχηματίζει οδοφράγματα για να συγκρουστεί με τις δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αρχής. Μες στην Νάμπλους άρχισαν οι συγκρούσεις νεαρών παλαιστίνιων με τους άντρες της Παλαιστινιακής Αρχής. Ακολούθησαν ένοπλες επιθέσεις των μαχητών της αντίστασης στο αστυνομικό τμήμα της Νάμπλους. Αποτέλεσμα των συγκρούσεων, κατά την εκδοχή των μαχητών της αντίστασης από τα πυρά στο ψαχνό των αστυνομικών της Παλαιστινιακής Αρχής, ήταν ένας νεκρός πενηντάχρονος παλαιστίνιος.
Η Φωλιά των Λεόντων ανέφερε σε βιοντεοσκοπημένο μήνυμα:
«Απευθύνουμε επείγον μήνυμα στις υπηρεσίες ασφαλείας: οι γιοι της «Φωλιάς των Λεόντων» και όλες οι παλαιστινιακές πολιτικές οργανώσεις στη Ναμπλούς, δεν θα δεχτούν να [κρατείται] ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος της [ισραηλινής] κατοχής στις φυλακές της Παλαιστινιακής Αρχής […]κανένας αξιωματικός της δύναμης ασφαλείας δεν θα επιτραπεί να επιχειρήσει στην πόλη Ναμπλούς αν δεν αφεθεί ελεύθερος».
 |
|
Συγκρούσεις νεαρών παλαιστίνιων με δυνάμεις της Παλαιστινιακής
Αρχής |
Τι επόμενες μέρες η κατάσταση εξομαλύνθηκε και οι δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αρχής αποσύρθηκαν από τους δρόμους, όμως, ο Μούσαμπ Στάγιε μεταφέρθηκε σε φυλακή της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ιεριχώ. Η οικογένειά του κατήγγειλε ότι του έκαναν βασανιστήρια και του στερούσαν τη χορήγηση αναγκαίων φαρμάκων για τη χρονία υπέρταση απ’ την οποία έπασχε, οδηγώντας τον στο νοσοκομείο. Το παλαιστινιακό δικαστήριο τον απάλλαξε από το σαθρό κατηγορητήριο αλλά με εντολή του κυβερνήτης της Νάμπλους ο Στάγιε παρέμεινε κρατούμενος στη φυλακή.
Η Παλαιστινιακή Αρχή έλαβε το μήνυμα ότι οι προκλήσεις της δεν θα μείνουν αναπάντητες και ότι οι δυνάμεις ασφαλείας δεν μπορούν από μόνες τους να ξεριζώσουν τους μαχητές της αντίστασης. Αυτό που δεν μπορούσε να κάνουν λοιπόν οι δοσίλογοι, έπρεπε να το κάνουν οι ίδιοι οι Ισραηλινοί.
Στις 11 Οκτώβρη ισραηλινός στρατιώτης έπεφτε νεκρός κοντά σε παράνομο αποικισμό δυτικά της Νάμπλους. Η Φωλιά των Λεόντων ανέλαβε την ευθύνη για την επιχείρηση. Ειχε ήδη προηγηθεί η εκτέλεση ισραηλινού στρατιώτη δυο μέρες νωρίτερα σε ισραηλινό μπλόκο στην είσοδο του προσφυγικού καταυλισμού Σουαφάτ, στις 8 Οκτώβρη στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Υπεύθυνος για την τελευταία ενέργεια ήταν ο Ούντι Ταμίμι που ήθελε να εκδικηθεί την ταλαιπωρία, τους εξευτελισμούς και την ταπείνωση που υφίστανται καθημερινά οι συμπατριώτες του στην ίδια τους τη γη για να φτάσουν στα σπίτια τους.
Το Ισραήλ πήρε την απόφαση να εισβάλει στη Νάμπλους και να την πολιορκήσει ασφυκτικά για μέρες μέχρι τέλη Οκτώβρη, μια πολιορκία που θύμιζε τη Δεύτερη Ιντιφάντα. Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία έθαψαν προκλητικά τις ειδήσεις από την Νάμπλους σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Στις 16 Οκτωβρίου, σχεδόν μια εβδομάδα αφότου το Ισραήλ σφράγισε ασφυκτικά την πόλη της Ναμπλούς από την υπόλοιπη Δυτική Οχθη, φωλιά των Λεόντων έκανε έκκληση στους Παλαιστίνιους να βγουν στους δρόμους ή να φωνάζουν από τα κτίρια στην πολιορκημένη Νάμπλους:
«Σε όλους τους πολίτες, στους πατέρες, τις μητέρες, τα αδέρφια και τα παιδιά μας. Βγείτε απόψε στις ταράτσες ακριβώς στις 12:30 π.μ. Ας ακούσουμε τις επευφημίες σας: “Ο Θεός είναι Μεγάλος”. Θέλουμε ο τελευταίος ήχος που ακούμε να είναι οι φωνές σας».
Από την Ραμάλα, τo Τουλκαρέμ, τη Χεβρώνα, την Τζενίν και την Ιερουσαλήμ χιλιάδες παλαιστίνιοι ξεσηκωθηκαν στους δρόμουςΤι επόμενες μέρες ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να παίρνουν θέσεις μάχης σε ταράτσες των σπιτιών της Νάμπλους και drones με πυραύλους άρχισαν να περιπολούν την περιοχή. Στελέχη των Λεόντων έπεσαν νεκροί σε ενέδρες ή μάχες με τους ισραηλινούς. Ανάμεσά τους o Γουάντι Αλ Χάουε και ο Τάμερ αλ-Κιλάνι, ιδρυτικά στελέχη των Λεόντων. Η Παλαιστινιακή Αρχή προσπάθησε προσελκύσει στελέχη των Λεόντων, υποσχόμενη ασυλία και ενσωμάτωση στις δυνάμεις ασφαλείας. Ορισμένοι υποχώρησαν και παρέδωσαν τα όπλα τους στον μηχανισμό του Αμπάς. Στις 19 Οκτώβρη ο Ουντέι Ταμίμι εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά σε μπλόκο στη Δυτική Οχθη πυροβολώντας τους ισραηλινούς φρουρούς. Κατάφερε να τραυματίσει έναν, αλλά στο τέλος σκοτώθηκε.
 |
| Ο Ταμίμι πυροβολώντας τους ισραηλινούς φρουρούς μέχρι να δεχτεί την χαριστική βολή |
 |
| Oυντέι Αλ Ταμίμι |
Ο Ταμίμι άφησε το κάτωθι μήνυμα στους παλαιστίνιους στις 11 Οκτώβρη:
«Είμαι ο Ουντέι Αλ-Ταμίμι, του προσφυγικού καταυλισμού των μαρτύρων του Σουφάτ. Η ενέργειά μου στο μπλόκο ελέγχου του καταυλισμού Σουφάτ ήταν μια σταγόνα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα του αγώνα. Ξέρω ότι θα γίνω μάρτυρας αργά ή γρήγορα. Και ξέρω ότι δεν απελευθέρωσα την Παλαιστίνη με αυτή την ενέργεια. Αλλά την πραγματοποίησα με έναν αντικειμενικό στόχο: ότι αυτή η ενέργεια θα οδηγήσει εκατοντάδες νέους να σηκώσουν το όπλο της αντίστασης αφότου πεθάνω»
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια οι επιθέσεις των ισραηλινών δεν μπορούν να εξαρθρώσουν τη ραχοκοκαλιά της αντίστασης στη Δυτική Οχθη. Τον περασμένο Μάη oι συνεχείς καταδρομικές επιχειρήσεις από την Τζενίν οδήγησαν τον ισραηλινό στρατό σε μια ευρεία επιχείρηση στη Δυτική Οχθη με στοχευμένες δολοφονικές επιθέσεις στελεχών της αντίστασης. Η αντίσταση παραμένει στην Τζενίν.
Στη Νάμπλους ορισμένα στελέχη εντοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν στο νέο κύμα επιθέσεων του ισραηλινού στρατού που έλαβε χώρα τις τελευταίες είκοσι μέρες, αλλά αυτό ήταν εν μέρει αναπόφευκτο. Η πρώτη γενιά έπρεπε να πραγματοποιήσει ριψοκίνδυνες καταδρομικές ενέργειες, σκοτώνοντας ισραηλινούς στρατιώτες, προκειμένου να ενισχύσει ανάμεσα στους παλαιστίνιους την ανάγκη για ξεσηκωμό. Ο εχθρός δεν είναι άτρωτος και όσο υπάρχει διάθεση για ξεσηκωμό ένας νεκρός αντικαθίσταται από εκατό.
Tην πρώτη Νοέμβρη, τη μέρα που πραγματοποιούνταν εκλογές στο Ισραήλ αναδεικνύοντας τον σφαγέα Νετανιάχου ξανά σε νικητή, η Φωλιά των Λεόντων δημοσίευσε την κάτωθι ανακοίνωση:
«Το πιο σημαντικό είναι για εσάς, και για όλους όσους πιστεύουν ότι η φωτιά μας έχει υποχωρήσει: ένα ηφαίστειο ετοιμάζεται να εκραγεί.
Για όσους ζητούν ειρήνη, δείτε τις εκλογές τους και θα δείτε τις επιλογές τους. Όσο για τους μαχητές της αντίστασης από τη Φωλιά των Λεόντων, ή από τις ευλογημένες οργανώσεις, ή τους μοναχικούς μας λύκους — χτυπήστε τους παντού.
Τι είδους ζωή είναι αυτή, που ζούμε ειρηνικά με όσους εκμεταλλεύονται το αίμα μας και το αίμα των παιδιών, των ανδρών και των γυναικών μας;
Τα αδέρφια σας, η Φωλιά λιονταριών».
Ολα αυτά δεν γίνονται τυχαία αυτή την περίοδο. Το κύρος της Παλαιστινιακής Αρχής των δοσίλογων του Μαχμούντ Αμπάς καταρρέει σε μια σειρά από πόλεις της Δυτικής Οχθης. Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από την απόπειρα του αμερικανοκίνητου πραξικοπήματος του Mοχάμεντ Νταχλάν, επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα, μια απόπειρα που τσακίστηκε από τους μαχητές της ταξιαρχίας των Ιζεντίν Αλ Κασάμ, της ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς. Ενα χρόνο νωρίτερα, το 2006, οι παλαιστίνιοι είχαν αναδείξει πανηγυρικά πρώτη δύναμη τη Χαμάς στις εκλογές για το σχηματισμό του παλαιστινιακού κοινοβουλίου. Η παλαιστινιακή λαϊκή βούληση εκφράστηκε κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και των ισραηλινών.
Αν ο παλαιστινιακός λαός αναδείκνυε πρώτη δύναμη στο κοινοβούλιο μια οργάνωση που στήριζε τη συνέχιση της ένοπλης αντίστασης στον κατακτητή, τορπιλίζοντας την επαίσχυντη συνθήκη του Οσλο, τότε το αποτέλεσμα των εκλογών έπρεπε επειγόντως να ακυρωθεί. Με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ η δοσιλογική κάστα που ελέγχει τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας με επικεφαλής τον εκλεκτό των αμερικανών Μαχμούντ Αμπάς, διατήρησε την εξουσία στη Δυτική Οχθη. Οι χαμασίτες βαπτίστηκαν τρομοκράτες. Η Λωρίδα της Γάζας, το βασικό προπύργιο της παλαιστινιακής αντίστασης τέθηκε σε μόνιμη πολιορκία από τις ισραηλινές δυνάμεις. Για χρόνια οι νέοι που αντιστέκονταν στα οδοφράγματα της Δυτικής Οχθης οδηγούνταν στη φυλακή μετά από νυχτερινές επιδρομές. Οι δοσίλογοι της Παλαιστινιακής Αρχής τους κατέδιδαν στους ισραηλινούς. Ο Αμπας υπερηφανευόταν μετά την επιχείρηση «Χυτός Μόλυβδος» που εξαπέλυσε το Ισραήλ στη Γάζα, ότι χωρίς αυτόν η Τρίτη Ιντιφάντα θα ήταν αναπόφευκτο γεγονός. Σε αυτό το χρονικό διάστημα από το 2009 εως το 2022, όταν ο μηχανισμός των δοσίλογων του Αμπας πρότασσε τις «ειρηνικές διαπραγματεύσεις» έναντι της βίας των «τυχοδιωκτών» της Χαμάς και της Τζιχάντ, οι έποικοι αυξήθηκαν ανενόχλητοι στη Δυτική Οχθη από 220.000 το 2009 σε 450.000 το 2002.
Η ακλόνητη στάση των κατοίκων της Γάζας, παρά τις αντιξοότητες και το μαρτύριο της πείνας μεταλαμπαδεύτηκε πια σε όλα τα παλαιστινιακή εδάφη. Το ποτήρι που ξεχείλισε τη συσσωρευμένη οργή σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη ήταν προσπάθεια των ισραηλινών να προχωρήσουν σε ξεσπίτωμα από τις πατρογονικές τους εστίες τους παλαιστίνιους στη συνοικία της Ιερουσαλήμ Σέιχ Τζάρα πέρσι. Οι οργανώσεις της Γάζας απάντησαν με ρουκέτες και ξαφνικά οι παλαιστίνιοι βγήκαν στο δρόμο μια γροθιά από τα κατεχόμενα του 48 (Ισραήλ), την Ιερουσαλήμ μέχρι τη Δυτική Οχθη. Το βασικό εμπόδιο στην εθνική ενότητα επί ποδός πολέμου για την χειραφέτηση από τον κατακτητή είναι ακόμη οι δοσίλογοι του Αμπάς, αλλά δεν έχουν την ισχύ που είχαν στο παρελθόν.
Οι παλαιστίνιοι πολεμούν για χρόνια παραδίδοντας τη σκυτάλη από τη μια γενιά στην άλλη. Αυτή είναι όλη η ιστορία των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που αντιστέκονται σε υπέρτερες τεχνολογικά δυνάμεις, στην αποικιοκρατία, στον ιμπεριαλισμό. Η ιστορία του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου σε Αλγερία, Κίνα, Βιετνάμ είναι αντίστοιχη. Η διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού είναι επαναστατικό καθήκον για κάθε άνθρωπο που πιστεύει στην ανατροπή αυτού του συστήματος. Κάθε αριστερός, όπου κι αν βρίσκεται, πάντα έχει στη καρδιά του την Παλαιστίνη. Απέναντι στο χυλό των ΜΚΟ που κλαίνε με μαύρο δάκρυ και προτάσσουν πάντα τους νεκρούς που στις συνθήκες που περιγράψαμε θα είναι περισσότεροι απ’ τη πλευρά του καταπιεζόμενου, εμείς πρέπει να προβάλλουμε το δίκαιο της παλαιστινιακής αντίστασης με όλα τα μέσα και να πολεμάμε την προπαγάνδα του κατακτητή. Οι παλαιστίνιοι θα ολοκληρώσουν ταχύτερα την ιστορική τους αποστολή αν έχουν τη έμπρακτη αλληλεγγύη των εργαζομένων της Δύσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου