Για το θάνατο του Γκόρμπι και το θάνατο της λoγικής από την πρακτορολογία
Ο Γκόρμπι δεν ήταν πράκτορας . Αυτά είναι αστεία, ακόμη κι αν αργότερα ο ίδιος μπορεί να τα επικαλέστηκε σε κύκλους ή μικρότερα ακροατήρια, αν και καλό είναι να κρατούμε μικρό καλάθι. Η αναφορά του Ριζοσπάστη που κυκλοφορεί ευρύτατα, συνάδει με την τοτινή γραμμή του Περισσού ότι ο Γκόρμπι ήτο πράκτορας κι έτσι...έπεσε ο.... σοσιαλισμός. Αυτό μην το ξεχνάμε. Ο Γκορμπατσόφ ακολούθησε ένα δρόμο αυτοεξευτελισμού με το να διαφημίζει τη πίτσα χάτ, θα μπορούσε να ισχυρίζεται εκ των υστέρων ότι ήταν και πράκτορας των Ρότσιλντ, σημασία έχει τι πραγματικά συνέβη. Συμμερίζομαι την οργή και το μίσος για ό,τι συμβολίζει ο Γκόρμπι, αλλά μη παρασυρόμαστε σε λάθη ερμηνευτικά που είναι τροφή για σπέκουλα για το κάθε τσίρκο (δες προηγούμενη ανάρτηση) και βέβαια για τα επιτελεία της αστικής τάξης που κάλλιστα σε στήνουν στον τοίχο ως μπαρουφολόγο-σεκταριστή. Ο Γκόρμπι ήταν απλώς υπερώριμο και σαπισμένο τέκνο της ανάγκης για πέρασμα στον καπιταλισμό χωρίς κρατικό προσωπείο. Για να μείνουμε λοιπόν στ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου