Ενα σύντομο σχόλιο για μια άσχετη αλληλογραφία στη σημερινή συγκυρία

Απ' το τέλος της δεύτερης ταινίας του τριλογίας του Μαξίμ. Ο μπολσεβίκος Μαξίμ αναλαμβάνει να στήσει παράνομη οργάνωση στο μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μες στο τραίνο τοποθετεί στις καπότες των συφάνταρών του παράνομες προκηρύξεις ενάντια στον άδικο πόλεμο.

Μες στη παραζάλη των ημερών πέραν από τους καθαρόαιμους πουτινόπληκτους, εμφανίστηκε ένα αδιόρατο ρεύμα που αναμηρυκάζει τα γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη για τη στάση των ελλήνων κομμουνιστών απέναντι στην ιταλική εισβολή. Δεν αναφέρομαι στην ΟΑΚΚΕ. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν πάθει πολιτική σύγχυση και δεν αντιλαμβάνονται την ουσιώδη διαφορά του 1940 με το 1914 ή το 2022. 

Ξεκινάμε από τα βασικά. Το 1940 η προλεταριακή επανάσταση είχε εξαπλωθεί στο 1/6 του πλανήτη. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας σε εξαρτημένες χώρες έναντι του ιμπεριαλιστή εισβολέα λειτουργούσε ως άμεση εφεδρεία του σοβιετικού προλεταριάτου. Η Τρίτη Διεθνής είχε καθορίσει πολύ νωρίς τα καθήκοντα αυτά, και είχε διαφοροποιήσει μάλιστα τη στάση των κομμουνιστών σε ιμπεριαλιστικές χώρες (π.χ. Γαλλία) και σε εξαρτημένες χώρες (π.χ. Ελλάδα) σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης με δυνάμεις του άξονα, ειδικά μετά την υπονόμευση και ουσιαστικά τη διάλυση των λαϊκών μετώπων σε Γαλλία και Ισπανία από τη σοσιαλδημοκρατία και τους ριζοσπάστες.

Στην πράξη ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων καθυστέρησε την εισβολή του άξονα στην ΕΣΣΔ. Ξέρουμε πολύ καλά πόσο ωφελήθηκε απ' αυτό η ΕΣΣΔ. Οι ίδιοι οι σοβιετικοί το αναγνώριζαν. Εκτος όλων των άλλων, πριν την εισβολή στην Ελλάδα οι δυνάμεις του άξονα έλεγχαν όλη την κεντρική ευρώπη. Ο ναζισμός είχε επικρατήσει στην Ευρώπη.

Για την ακρίβεια, η αστική τάξη της Γαλλίας δεν ήθελε έναν παρατεταμένο πόλεμο εναντίον των γερμανών εισβολέων, γι' αυτό άλλωστε ανέχθηκε αρχικά την εισβολή της Γερμανίας στην Αυστρία και αργότερα ενέδωσε στην εισβολή της Γερμανίας στην Τσεχοσλοβακία.

 Το γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα ήταν το πρώτο κόμμα σε μέλη στη Γαλλία, με πολύ μεγαλύτερη επιρροή και οργανωτική δύναμη απ' ότι οι μπολσεβίκοι στη Ρωσία το 1914. Παρότι παράνομοι, και σε άγρια ημιπαρανομία και διώξεις, κατόπιν διαβεβαιώσεων που έδωσαν οι γάλλοι κυβερνώντες ριζοσπάστες στους γερμανούς ΝΑΖΙ  πολύ πριν υπογραφεί το Μολότοφ-Ρίμπντρομπ ( υπάρχουν αναμφισβήτητα διπλωματικά ντοκουμέντα), οι γάλλοι κομμουνιστές ήταν ο φόβος και ο τρόμος της γαλλικής αστικής τάξης. Ενας παρατεταμένος πόλεμος θα οδηγούσε με μεγάλη πιθανότητα σε εξέγερση και στα όπλα αντίστροφα, ανατρέποντας την αστική εξουσία στη Γαλλία. Τα γεγονότα εκείνου του πολέμου είναι τόσο καταιγιστικά και τόσο άγνωστα στο ελληνικό κοινό, που ορισμένοι νομίζουν ότι απαριθμώντας μερικές οδηγίες του Δημητρόφ θα ερμηνεύσουν τις σημερινές συνθήκες. Το γαλλικό επιτελείο ήταν γεμάτο από πεμπτοφαλαγγίτες. Ο πόλεμος χάθηκε μέσα σε λίγες μέρες. 

Τότε και μόνο τότε, όταν διαφαινόταν ότι η γαλλική αστική τάξη παρέδιδε τον έλεγχο της χώρας στους ΝΑΖΙ, το κομμουνιστικό κόμμα προώθησε τη γραμμή της υπεράσπισης της πατρίδας, καλώντας σε πραγματικό παλλαϊκό πόλεμο όπως στη γαλλική επανάσταση για την υπεράσπιση του Παρισιού. Και τότε οι σοσιαλδημοκράτες και οι ριζοσπάστες κλειδαμπάρωσαν καλά τους κομμουνιστές στα μπουντρούμια, εγκαταλείποντας το Παρίσι, γιατί δεν ήθελαν μια νέα Κομμούνα του Παρισιού.

Την σημερινή εποχή που δεν υπάρχει σοβιετικό στρατόπεδο, που δεν υπάρχουν καν ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα, να τσουβαλιάζεις τα γράμματα του Ζαχαριάδη με τη συγκυρία είναι ασυγχώρητο λάθος, όταν γνωρίζεις τι έλεγε ο Λένιν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για το Βέλγιο. Ας μην προβάλλει κανείς την ένσταση: "μα το Βέλγιο είχε μονοπωλιακό καπιταλισμό". Μια κουτσουλιά ήταν μπροστά στο γερμανικό στρατό. Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ήταν εναντίον του συνθήματος της υπεράσπισης της πατρίδας στην περίπτωση του Βελγίου, γιατί έβλεπαν την εισβολή της Γερμανίας στο Βέλγιο, ως τμήμα της όξυνσης της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας από τη μια και από την άλλη Γερμανίας και Αυστροουγγαρίας για το ξαναμοίρασμα του κόσμου σε σφαίρες επιρροής. 

Ο ουκρανικός στρατός στο Ντονμπάς δεν καθυστερεί τυχαία τις δυνάμεις των ρώσων εισβολέων. Ηταν εξοπλισμένος με βαριά αντιαρματικά και άλλα βαριά όπλα από το Δεκέμβρη με εμφανή στόχο να χτυπήσει τους αυτονομιστές του Ντονμπάς και γιατί όχι την ίδια την Κριμαία. Αυτό είναι ξεκάθαρο σήμερα. Ο στρατός αυτός εξοπλισμένος με αμερικανικά, βρετανικά όπλα και αμερικανική και βρετανική επιτήρηση ετοιμαζόταν για την τελική αναμέτρηση. Γι' αυτό εισέβαλε η Ρωσία. Η διαμάχη αυτή είναι φουλ αντιδραστική απ' όλες τις πλευρές, τόσο τους φιλορώσους αυτονομιστές που είναι υποχείρια του ρωσικού ιμπεριαλισμού, όσο και της ουκρανικής ηγεσίας που είναι άθυρμα των δυτικών ιμπεριαλιστών.

Δεν μπορείς σε καμία περίπτωση σήμερα να λες ότι οι ουκρανοί έχουν δικαίωμα στην υπέρασπιση της πατρίδας τους, όταν επικεφαλής του ουκρανικού στρατού είναι αμερικανικά αθύρματα. Με αυτή τη γραμμή υποτάσσεσαι αυτόματα στον έναν πόλο της άδικης σύγκρουσης.