Σημειώσεις για τον σύγχρονο καπιταλισμό

   Το πετροδολάριο σε αποσύνθεση   M ες στον Ιούνη στην ιστοσελίδα του ΔΝΤ αναρτήθηκε άρθρο με τίτλο «Ένας περισσότερο κατακερματισμένος κόσμος θα χρειαστεί το ΔΝΤ περισσότερο, όχι λιγότερο». Ο αρθρογράφος είναι βασικό οικονομικό στέλεχος του ΔΝΤ. M ε τον τίτλο αυτό ο συγγραφέας ευλογεί τα γένια του ως στέλεχος ενός σημαντικού μηχανισμού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ και ακολούθως από τους υπόλοιπους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Το ζουμί του άρθρου είναι, όμως, άλλο, και ο τίτλος είναι ως ένα βαθμό παραπλανητικός. Σταχυολογούμε λοιπόν βασικά αποσπάσματα (σ.σ.: οι επισημάνσεις παντού δικές μας) « Κανείς δεν μπορεί εύλογα να προβλέψει πότε ή πώς η σημερινή απόλυτη κυριαρχία του δολαρίου θα αντικατασταθεί από ένα πολυπολικό σύστημα. Αυτό είναι ένα από τα τεκτονικά ρήγματα στην τρέχουσα οικονομική τάξη. Ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμοστεί αυτή η μετάβαση θα μπορούσε να έχει σημαντική επίδραση στην παγκόσμια οικονομία και στο μέλλον

Eρινύες που μας κατατρύχουν όλους, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα είναι απλά, αρκεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.   Ο γράφων ήταν σε μια πολύ συγκεκριμένη οργάνωση, την Κόντρα και αποχώρησε μετά από 19 χρόνια ενεργούς συμμετοχής σε αυτή. Αρκετοί στο κίνημα τον γνωρίζουν, ειδικά όσοι γεννήθηκαν τη δεκαετία του 80. Οι λόγοι της αποχώρησής του είναι πολλοί, αλλά ένας από τους βασικότερους -που αφορά αυτό το μπλογκ- είναι ότι δεν θέλει να υποχωρήσει ούτε εκατοστό πάνω στην ανάλυση που έχει στο μυαλό του για τον σύγχρονο καπιταλισμό. Στην Κόντρα έγραφε στα Διεθνή. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το ύφος του, το στυλ γραψίματος και βέβαια το σκέλος της ανάλυσης ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΗΓΕΣ, όχι με αόριστες αναφορές σε "ειδικούς" αλλά με συγκεκριμένες αναφορές σε στοιχεία διεθνών ή τοπικών οργανισμών, ανάλυση, μεθοδολογία κ.ο.κ. χωρίς να παρασύρεται από τα παπαγαλάκια του capital.gr (ένα παράδειγμα έφερα) και τα αντίστοιχα παπαγαλάκια των διεθνών χρηματιστικών νέων. Από το Σεπτέμβρη

  Το εκλογικό επιτελείο του Κλίντον προσανατολιζόταν σε κλισέ εκφράσεις για την οικονομία που βρισκόταν σε ύφεση προκειμένου να εξασφαλίσει τις αναγκαίες ψήφους για την ανάδειξη του Κλίντον σε πρόεδρο. «Είναι η οικονομία, ηλίθιε» ήταν στάνταρ μότο της προεκλογικής καμπάνιας -που υποτίθεται- απευθυνόταν ως μόνιμη υπενθύμιση στους δημοκρατικούς της καμπάνιας που έπρεπε να πείσουν για τις ψήφους με βασική προτεραιότητα στην επιχειρηματολογία τους την οικονομική διαχείριση επί Μπους.  Υπάρχει μια τάση στο κίνημα να ερμηνεύουμε τις μαζικές αντιδραστικές κινήσεις («πορτοκαλί επαναστάσεις», γιουρομαϊντάν) ως αποτέλεσμα ορισμένων συνωμοσιών δυτικών ΜΚΟ, διαπλεκόμενων αστών πολιτικών και άλλων οντοτήτων του σκότους που χρηματίζονται και εξοπλίζονται από τους ιμπεριαλιστές. Ναι, αναμφισβήτητα, αυτές οι συνωμοσίες υπήρξαν στην Ουκρανία και υπάρχουν και ντοκουμέντα, όχι ρωσικής κατασκευής, αλλά γνήσια, που αποκαλύφθηκαν από δυτικές πηγές. Το ερώτημα, όμως, πιεστικά παραμένει γιατί η φτωχολογι