Εχει η Ελλάδα κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό;

 

"Ψωροκώσταινα", η Πανωραία Χατζηκώστα αρχόντισσα από το Αϊβαλί που έγινε πλύστρα στο Ανάπλι μετά τον ξεριζωμό της κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης. Οι συμπατριώτες της περιφρονητικά συνέκριναν τη πράξη της να δώσει πρώτη τον ελάχιστο οβολό της σε έρανο για τους πολιορκημένους του Μεσολογγίου με τις... ανύπαρκτες κοινωνικές δαπάνες του πρώτου ελληνικού κράτους. Ετσι στη δημόσια φιλολογία η Ελλάδα της οικονομικής υποδούλωσης των δανείων, των τεράστιων χρεών και του οικονομικού μαρασμού από τον τσιφλικάδικο χαρακτήρα της γεωργικής οικονομίας που κυριαρχούσε,  έλαβε το προσωνύμιο της ξεπεσμένης οικονομικά χήρας, πλην μιας γυναίκας που έζησε με αξιοπρέπεια βοηθώντας τα ορφανά του πολέμου.

Η ανάρτηση αυτή θα είναι και πάλι κόμπακτ χωρίς περίπλοκα οικονομικά και επιχειρήματα. Εδώ απλώς θα διερευνήσουμε μια ιδιαίτερη πλάνη που υπάρχει σε κόσμο αριστερό για τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού στο οποίο αναφερόταν ο Λένιν στο βιβλίο του. Οπως έχουμε εξηγήσει αναλυτικά σε αυτό το μπλογκ η μετάβαση από την εποχή του ελεύθερου ανταγωνισμού, όπου οι τιμές των εμπορευμάτων (για ίσα κεφάλαια επένδυσης) κυμαίνονταν γύρω από την τιμή παραγωγής(= κόστος παραγωγής + μέσο κέρδος) στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όπου τα σχηματισμένα μονοπώλια αποσπούν ένα έξτρα κέρδος πάνω από το μέσο κέρδος, το μονοπωλιακό κέρδος, η μετάβαση αυτή, πραγματοποιήθηκε ακριβώς επειδή σε μια σειρά από λίγες οικονομικά ισχυρές χώρες του πλανήτη συγκροτήθηκαν τα μονοπώλια. Δεν συγκροτήθηκαν παντού τα μονοπώλια, αλλά κυρίως στις ιμπεριαλιστικές χώρες, που σήμερα αντί για μια χούφτα είναι δυο χούφτες χώρες, βλέπε τις G7 μαζί με Κίνα και Ρωσία. Μονοπώλια συγκροτήθηκαν και σε μικρότερες χώρες π.χ. Σουηδία και Βέλγιο, που λόγω όμως ακριβώς της μικρότερης κεφαλαιακής ισχύος τους δεν μπόρεσαν να φτάσουν την ισχύ των ιμπεριαλιστικών χωρών. Τα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών χωρών απέκτησαν τόσο μεγάλη κερδοφορία, ένα τεράστιο πλεόνασμα κεφαλαίου, μεγαλύτερο από το άθροισμα των κεφαλαίων αρκετών μικρότερων χωρών του πλανήτη, που ήταν σαφώς επικερδέστερη επιλογή να το επενδύσουν σε εξαγωγή κεφαλαίου, βγάζοντας ασύγκριτα μεγαλύτερα κέρδη από τα χαμηλά μεροκάματα και τη χαμηλότερη τιμή της γης στις καθυστερημένες χώρες. Με αυτόν τον τρόπο μοίρασαν και μοιράζουν όπως είδαμε εδώ τον πλανήτη σε σφαίρες επιρροής.

Γιατί το κατάφεραν αυτό όμως; Γιατί εξορισμού το μονοπώλιο προκύπτει από τον ανώτατο βαθμό συσσώρευσης και συγκέντρωσης του ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ κεφαλαίου, δηλαδή της βιομηχανίας. Η Ελλάδα όπως και η πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη δεν έφτασαν και δεν θα φτάσουν ποτέ στον απαιτούμενο ανώτατο βαθμό συσσώρευσης και συγκέντρωσης της βιομηχανίας για να συγκροτήσουν μονοπώλια. Η Ελλάδα, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη είναι εξαρτημένες χώρες από τα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών χωρών. Η παραγωγικότητα και η κερδοφορία που προσφέρουν τα μονοπώλια στις ιμπεριαλιστικές χώρες είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από αυτήν της Ελλάδας. Κανένας έλληνας καπιταλιστής δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα μονοπώλια. Θα φάει τα μούτρα του. Οι έλληνες καπιταλιστές είναι μεσάζοντες των ξένων μονοπωλίων και επενδύουν σε βιομηχανίες που λειτουργούν ως τμήμα της παραγωγικής αλυσίδας των ξένων μονοπωλίων, μόνο έτσι αποσπούν το μέγιστο κέρδος, κέρδος μεγαλύτερο από το μέσο κέρδος στην ελληνική οικονομία. Επίσης αποσπούν τεράστια κέρδη παρασιτώντας σε βάρος του ελληνικού λαού και του δημοσίου, με το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα να είναι το εφοπλιστικό κεφάλαιο που απλώς λαμβάνει κρατικές επιδοτήσεις χωρίς να επιστρέφει τίποτα στη χώρα. Τα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών χωρών κυρίως παρασιτούν σε βάρος όλων των υπόλοιπων λαών και κρατών του πλανήτη.

Μια απλή σύγκριση της προστιθέμενης αξίας (αν αφαιρέσουμε από το παραγόμενο προϊόν την αξία των άλλων εισροών από άλλους ενδιάμεσους κλάδους) της μεταποιητικής βιομηχανίας του Βελγίου με αυτήν της χώρας μας είναι διαφωτιστική. Το Βέλγιο έχει πάνω κάτω τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα.


Πάνω η "καθαρή" αθροιστική προστιθέμενη αξία της μεταποιητικής βιομηχανίας του Βελγίου, κάτω η το ποσοστό της ως τμήμα του ΑΕΠ του Βελγίου, από το 1995 έως το 2020. Το 2021 η προστιθέμενη αξία ήταν 79 δισεκατομμύρια δολάρια και συνιστούσε το 13,7% του βελγικού ΑΕΠ. Εδώ η πηγή.  

Πάνω η "καθαρή" αθροιστική προστιθέμενη αξία της μεταποιητικής βιομηχανίας της Ελλάδα, κάτω η το ποσοστό της ως τμήμα του ΑΕΠ της Ελλάδας, από το 1995 έως το 2020. Το 2021 η προστιθέμενη αξία ήταν 19,75 δισεκατομμύρια δολάρια και συνιστούσε το 9,3% του ελληνικού ΑΕΠ. Εδώ η πηγή.

Η Ελλάδα ξεκάθαρα δεν έχει μονοπώλια. Πώς προέκυψε όμως αυτή η διαδεδομένη πλάνη ότι σχεδόν όλες οι χώρες του πλανήτη και η δική μας έχουν μονοπώλια; Ας το διερευνήσουμε ιστορικά.

Στο 6ο Συνέδριο της Διεθνούς (1928) ξεκαθαρίζεται ότι οι χώρες του πλανήτη χωρίζονται σε ιμπεριαλιστικές, εξαρτημένες, μισοαποικίες και αποικίες. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχει η συγκέντρωση και η συσσώρευση κεφαλαίου στη βιομηχανία στις εξαρτημένες χώρες, όπως υπάρχει στις ιμπεριαλιστικές, το 6ο Συνέδριο της Διεθνούς προσδιόριζε τη πλειοψηφία των εξαρτημένων χωρών της Ευρώπης  ως εξαρτημένες χώρες μεσαίου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ετσι προσδιόριζε ορθότατα τη θέση τους στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας. Οποιος ανοίξει τα προγραμματικά ντοκουμέντα όλων των κομμουνιστικών κομμάτων αυτών των χωρών και του ΚΚΕ της εποχής θα δει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν μονοπώλια στις εξαρτημένες χώρες. Τα ντοκουμέντα του βουλγάρικου κόμματος (Δημητρόφ), του ελληνικού (Ζαχαριάδης), του ισπανικού (Χοσε Ντιαθ) κυκλοφορούν στα ελληνικά. Ο καθένας μπορεί να το διαβεβαιώσει αυτό. Επίσης ολα αυτά είναι ξεκάθαρα στην Πολιτική Οικονομία της ΕΣΣΔ, την πρώτη έκδοση πριν βάλουν το χεράκι τους οι αναθεωρητές χρουτσοφικοί και μπρεζνιεφικοί. Ξεκάθαρα πράγματα.

Εκείνη την εποχή στη πλειοψηφία των εξαρτημένων χωρών της Ευρώπης κυριαρχούσαν μισοφεουδαρχικά δεσμά στην ύπαιθρο. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν η Ισπανία. Ακριβώς λόγω του συγκεκριμένου ιδιοκτησιακού καθεστώτος στα μέσα παραγωγής στην ύπαιθρο, όπου οι μεγάλοι τσιφλικάδες με τα μεγάλα λατιφούντια κυριαρχούσαν, η Διεθνής έθετε ως βασική προτεραιότητα την απόσπαση της πλατιάς μάζας της αγροτιάς στο πλευρό της εργατικής τάξης μέσω ενός λίγο-πολύ γρήγορου περάσματος από την αστικοδημοκρατική επανάσταση που θα μοίραζε τη γη των λατιφουντίων στους αγρότες προς την σοσιαλιστική επανάσταση που θα απαλλοτρίωνε τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες των αστών. Η σημασία αυτής της πρόβλεψης της Διεθνούς ήταν τεράστια. Η κυβέρνηση ρεπουμπλικανών-σοσιαλιστών που προέκυψε μετά την πτώση της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα δεν έλυσε ποτέ το αγροτικό ζήτημα στην Ισπανία. Το αποτέλεσμα ήταν η μεγάλη πλατιά μάζα των ακτημόνων αγροτών του ισπανικού Βορρά να ουδετεροποιηθεί προς όφελος των φασιστών τη κρίσιμη στιγμή της στρατιωτικής ανταρσίας τον Ιούλη του 1936. Αν τους είχε δοθεί η γη, οι αγρότες σύσσωμοι θα τσάκιζαν τους φασίστες στον ισπανικό Βορρά.  Η γη δόθηκε στους αγρότες από τον κομμουνιστή υπουργό της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου εν μέσω εμφυλίου, όταν δηλαδή οι εργάτες και οι αγρότες στη Δημοκρατική Ζώνη ήταν ένοπλοι πολεμώντας την εμπροσθοφυλακή του κεφαλαίου, τους ισπανούς φασίστες και ξένους ιταλούς και γερμανούς φασίστες εισβολείς.

Το τροτσκιστικό ρεύμα διαχρονικά συνέχεε την εξάρτηση με την στρατηγική. Υποτιμούσε εγκληματικά πάντα το άλυτο αγροτικό ζήτημα (βλέπε Πουλιόπουλο στην Ελλάδα), υποτιμούσε το βασικό σύμμαχο του προλεταριάτου προς την εξουσία. Κι, όμως, πάντα όταν οξύνθηκε η ταξική πάλη στην Ευρώπη, π.χ. στην Ισπανία με τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου ή στην Ελλάδα της κατοχής με το ΕΑΜ η συμμαχία αυτή του προλετεαριάτου με τη πλατιά μάζα της αγροτιάς ήταν καθοριστική στο δρόμο προς την λαϊκή εξουσία.

Μετά από δεκαετίες αργού και βασανιστικού ξεκληρίσματος της αγροτιάς στην ύπαιθρο των εξαρτημένων χωρών της Ευρώπης το προλεταριάτο μαζί με ενδιάμεσα μισθωτά στρώματα συγκροτούν την πλειοψηφική κοινωνική δύναμη κάθε εξαρτημένης χώρας της Ευρώπης. Μετά το Εικοστό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, της στρατηγικής της ειρηνικής συνύπαρξης και του "ειρηνικού περάσματος" στο σοσιαλισμό, η αναθεωρητική θύελλα άρχισε να μετατρέπει τα ισχυρά κομμουνιστικά κόμμα της ευρώπης σε σοσιαλδημοκρατικές παραφυάδες. Το ΚΚΕ δέχτηκε συντριπτικό χτύπημα με αλλαγή της στρατηγικής του (εθνική δημοκρατική αλλαγή από λαϊκοδημοκρατική-σοσιαλιστική επανάσταση), διάλυση του παράνομου μηχανισμού του, καταδίωξη του αρχηγού του Ζαχαριάδη που έμεινε πιστός στις επαναστατικές περγαμηνές του κόμματος ως το τέλος. 

Στην μπρεζνιεφική εποχή τα πάλαι ποτέ κομμουνιστικά κόμματα ήταν θλιβεροί επαίτες συνδιαχείρισης σε δήμους, περιφέρειες και στην κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Οπως την εποχή του Λένιν οι μικροαστοί κριτικοί των μονοπωλίων φαντασιώνονταν έναν καπιταλισμό "δικαιότερο" χωρίς μονοπώλια, έτσι και οι ηγέτες των ρεβιζιονιστικών κομμάτων της Ευρώπης υπερασπίζονταν έναν δικαιότερο καπιταλισμό χωρίς μονοπώλια, σκορπίζοντας αυταπάτες ότι μπορούν να υπάρξουν σοβαρές αντιμονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις, φτάνοντας στο επαίσχυντο σημείο στην Ελλάδα της συγκυβέρνησης να υπερασπίζονται μια δικαιότερη Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς μονοπώλια.

Την μπρεζνιεφική περίοδο, λοιπόν, ξεκινάει η βασική αναθεώρηση στο έργο του Λένιν. Ξαφνικά προκύπτει ένα ενδιάμεσο άσχετο στάδιο στρατηγικής που είναι η αντιμονοπωλιακή επανάσταση, συνεισφέροντας στη θεωρία των αναρίθμητων σταδίων προς το ειρηνικό πέρασμα στο...σοσιαλισμό. Η ταξική υποταγή της Δεύτερης Διεθνούς επαναλαμβανόταν ξανά στα μπρεζνιεφικά κόμματα. Στην Ελλάδα άρχισαν να βγαίνουν οι πρώτες μελέτες αναθεωρητών που προσπαθούσαν να παρουσιάσουν μονοπώλια στην εισαγοδίαιτη Ελλάδα. Ξαφνικά η Ελλάδα απέκτησε μονοπωλιακό καπιταλισμό, βαπτίζοντας μονοπώλια τον Σκλαβενίτη και τους μεσάζοντες της Coca Cola, ή οποιουδήποτε άλλου ξένου μονοπωλίου ιμπεριαλιστικής χώρας.

Η χρεοκοπημένη αυτή θεωρία είναι σημαντική παραποίηση της λενινιστικής θεωρίας. Το προλεταριάτο είναι πολυπληθέστερη τάξη στις εξαρτημένες χώρες της ευρώπης.  Η στρατηγική σήμερα είναι ξεκάθαρα η προλεταρική-σοσιαλιστική επανάσταση. Η εξάρτηση μιας χώρας, όμως θέτει επιτακτικά δυσκολότερα καθήκοντα στο προλεταριάτο που θα πάρει την εξουσία. Πρεπει να χτίσει σημαντική βιομηχανία για να απεξαρτηθεί η χώρα από τα δεσμά της οικονομικής εξάρτησης. Αυτό σημαίνει ότι για αρκετά πεντάχρονα όλα τα πλεονάσματα της λαϊκής οικονομίας θα πέφτουν στη βιομηχανία που στην αρχή δεν θα έχει κέρδη αλλα ζημιές. Στις ιμπεριαλιστικές χώρες, αντιθέτως το προλεταριάτο που θα πάρει την εξουσία θα έχει λιγότερο επώδυνα προβλήματα. Εκει θα πρέπει να επενδύσει ισόμετρα εντός της χώρας το πλεόνασμα κεφαλαίου που πριν προοριζόταν σε εξαγωγή κεφαλαίου, να οικοδομήσει ταχύτατα τον σοσιαλισμό και να ενισχύσει τις οικονομικά εξαρτημένες χώρες που εντάσσονται στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο μετά από επανάσταση. 

Τα πράγματα είναι πολύ απλά οσον αφορά τη θεωρία, αρκεί να αναμετρηθούμε με τις θεωρητικές πλάνες και σαβούρες του ρεβιζιονισμού.

για οτιδήποτε νεότερο η σελίδα του μπλογκ στο φου-μπου εδω:

https://www.facebook.com/Guido1953

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Aτρόμητη παλαιστίνια περιγράφει την κατάσταση στη Γάζα

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση επιφέρει σημαντικές απώλειες στη σιωνιστική κατοχή

Οταν οικονομικά στελέχη του ΔΝΤ προβλέπουν το τέλος του πετροδολάριου