Σημειώσεις για τον σύγχρονο καπιταλισμό

  Eμπρος Διεθνείς Ταξιαρχίες Ψηλά τη σημαία της αλληλεγγύης! (ο ύμνος των Διεθνών Ταξιαρχιών)   Στις 5 Νοέμβρη τα γερμανικά Junkers άρχισαν ξανά τις συνηθισμένες πτήσεις τους στον ουρανό της Μαδρίτης. Αυτή τη φορά, όμως, δεν θα σκόρπιζαν τον θάνατο σε άμαχο πληθυσμό. Σμήνος σοβιετικών καταδιωκτικών Polykarpov Ι-15, έχοντας στην ουρά τους ζωγραφισμένα τα χρώματα της σημαίας της Ισπανικής Δημοκρατίας, εμφανίστηκαν για να τα αναχαιτίσουν. Στη θέα δεκάδων χιλιάδων Μαδριλένων συγκεντρωμένων στους δρόμους και στις οροφές των κτηρίων έξη Junkers έπεφταν από τα πυρά των σοβιετικών μαχητικών, που πήραν στα ισπανικά χαϊδευτικά το όνομα Τσάτο , δηλαδή αυτός που έχει μη σχηματοποιημένη μύτη ακόμη (επίπεδη), παραπέμποντας στο σχήμα της μύτης του προσώπου των μικρών παιδιών. Τα υπόλοιπα Junkers εγκατέλειπαν άρον-άρον τον ουρανό της Μαδρίτης. Μέχρι την άφιξη των γερμανικών Messerschmidt 109 τον Ιούλη του 1937, τα Τσάτο ήταν τα πιο γρήγορα μαχητικά του πολέμου. Καταδιωκτικό Τσάτο στους ισπαν

  Ο ύμνος των γερμανών διεθνοταξιαρχιτών  O ουρανός της Ισπανίας απλώνει τα αστέρια του κατάκορφα πάνω από τα χαρακώματά μας.                                                                                                 Το χάραμα μας χαιρετά κιόλας από μακριά. Σύντομα θα πάμε να πολεμήσουμε. Η πατρίδα είναι μακριά μα εμείς είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε και να πεθάνουμε για σένα, Λευτεριά Στο φασίστα δεν πρόκειται να δώσουμε σπιθαμή ακόμη και αν στέλνει τις σφαίρες σαν βροντή Σε μας βρίσκονται σύντροφοι μοναδικοί κι η υποχώρηση είναι άγνωστη για μας Η πατρίδα είναι μακριά μα εμείς είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε και να πεθάνουμε για σένα, Λευτεριά Tα τύμπανo ηχεί, η ξιφολόγχη πέφτει με ορμή. Εμπρός μαρς, η νίκη είναι η ανταμοιβή. Με τη κόκκινη σημαία σπάνε τα δεσμά Εμπρος στον αγώνα Τάγμα Τέλμαν Η πατρίδα είναι μακριά μα εμείς είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε και να πεθάνουμε για σένα, Λευτεριά

  Υμνος του Ριέγο, ο ύμνος της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, σε γερμανική-διεθνοταξιαρχίτικη εκδοχή Ενώθηκε ο...εξόριστος Χουαν Κάρλος, αυτός ντε ο διεφθαρμένος αρχιμπερμπάντης που αφού συσσώρευσε χρέη με οικονομικές  λοβιτούρες, τα φόρτωσε όλα στον ισπανικό λαό και διέφυγε από τη χώρα μπας και διασωθεί η μοναρχία, με το υπόλοιπο γαλαζοαίματο σόι στην πατρίδα μας να τιμήσει τον έκπτωτο Κοκό. Και δώστου "συγκίνηση" και γκλαμουριά στη τηλοψία από τις πλύστρες των νταβατζήδων.  Τουλάχιστον, εμείς το λύσαμε το πολιτειακό, όσο και να θρηνούν τα εμετικά φερέφωνα. Και το πολιτειακό το 'χε λύσει κάποτε και ο ισπανικός λαός. Δεν είχαν πάντα μοναρχία στην Ισπανία, δεν είχαν από το 1931 εως το 1939, την περίοδο της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, όταν ο βασιλιάς πέταξε μια και καλή από τη χώρα, καθότι ανεπιθύμητος. Ο ύμνος του της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας είναι αφιερωμένος στον Ραφαέλ Ριέγο, ή καλύτερα στον άθλο του και στον απελευθερωτικό στρατό του/ Το 1820, ο αξιωματικό