μερικές μαρξιστικές έννοιες που ξεχνάνε οι μικροαστοί εθνικιστές

 

 

Ο χαρακτήρας μιας επανάστασης (προλεταριακή ή αστική) εξαρτάται από την ανατροπή που φέρνει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς στα μέσα παραγωγής και στην αλλαγή που προκαλεί στις σχέσεις παραγωγής. Μια αστική επανάσταση λόγου χάρη, όπως η μεγάλη γαλλική επανάσταση ανέτρεψε τις φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής στην ύπαιθρο και παρέδωσε τη γη των φεουδαρχών στους ακτήμονες, πρώην δουλοπάροικους που την καλλιεργούσαν. Η προλεταριακή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία απαλλοτρίωσε τις μεγάλες βιομηχανίες και βιοτεχνίες από τα χέρια των αστών και τα παρέδωσε στον έλεγχο της εργατικής τάξης.

Οι κινητήριες δυνάμεις μιας επανάστασης είναι η μεγάλη μάζα του λαού που κινητοποιείται ένοπλη και φέρνει σε πέρας την επανάσταση.

Η ηγέτιδα δύναμη μιας επανάστασης είναι η τάξη που ηγείται της επανάστασης και καθορίζει εν πολλοίς τον χαρακτήρα της. Η αστική τάξη ήταν επικεφαλής της μεγάλης γαλλικής επανάστασης. Το προλεταριάτο ήταν επικεφαλής της προλεταριακής επανάστασης του Οκτώβρη του 1917 στη Ρωσία.

Ολα αυτά είναι απλή μαρξιστική αλφαβήτα, δεν είναι ομως για τους μικροαστούς εθνικιστές που διατυμπανίζουν ότι όλα τα καθεστώτα που φέρουν ακόμη και σήμερα τη σημαία της λαϊκής δημοκρατίας είναι ..."προλεταριακά, σοσιαλιστικά, σοσιαλιστικού προσανατολισμού" και πάει λέγοντας. Οι κλασικές θεωρίες των αναθεωρητών που βάπτιζαν τα καθεστώτα του παλινορθωμένου κρατικού καπιταλισμού...σοσιαλιστικά αναβιώνουν σε θεωρήσεις μικρών σεκτών που παριστάνουν και τις...λενινιστικές (τρομάρα τους) με τυμπανοκρουσίες.

 Τι κι αν από τη δεκαετία του 60 κάθε διευθυντής εργοστασίου αγόραζε και πουλούσε κατά το δοκούν μέσα παραγωγής στην ΕΣΣΔ (μεταρρυθμίσεις Κοσίγκιν), τι κι αν τα κολχόζ είχαν ξεχαρβαλωθεί, έχοντας την υποχρέωση να αγοράζουν μόνα του τα μέσα παραγωγής τους (μεταρρυθμίσεις Χρουτσόφ τέλη της δεκαετίας του 50), ενώ νωρίτερα τα νοίκιαζαν σε σταθερά χαμηλές τιμές (τιμές που μεταβάλλονταν ανάλογα με την παραγωγική ικανότητα κάθε κολχόζ) με το κόστος παραγωγής τους να το επωμίζεται αρχικά στο σύνολό του το σοσιαλιστικό κράτος.

Σε ολα αυτά τα αστικά καθεστώτα με κρατικό περίβλημα ή με ψευδοσοσιαλιστιστική φρασεολογία (βλέπε νασερικά καθεστώτα) δεν υπάρχει και δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια ο έλεγχος της παραγωγής και της διανομής από την εργατική τάξη. Δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια η συγκρότηση κολεκτίβων στην ύπαιθρο, κολεκτίβες απαλλαγμένες από το κεφάλαιο των αστών της υπαίθρου (κουλάκοι) Η αστική τάξη κάνει και έκανε κουμάντο παντού. Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση της Κίνας, όπου οι πατριώτες βιομήχανοι που αναμετρήθηκαν με το Κουομιτάγκ εντάχθηκαν,  δεν απαλλοτριώθηκαν στην κρατική καπιταλιστική βιομηχανία παίρνοντας υπέρογκους τόκους για τα κεφάλαια συμμετοχής τους.

Ενα πραγματικά επαναστατικό κίνημα αυτά τα πράγματα τα κατανοεί με ευκολία και απομονώνει εύκολα τους αναθεωρητές. Ενα πραγματικά επαναστατικό κίνημα μπορεί να αναπτυχθεί και να χτιστεί μόνο στο βαθμό που αδυσώπητα συγκρούεται με τους αναθεωρητές.