Αποχαιρετισμός στα όπλα Βελουχιώτη, Σαράφη

 

Χρήστος Μαλτέζος ο αλύγιστος γραμματέας της ΟΚΝΕ

Στο τέλος αυτού του σημειώματος ο καθένας και η καθεμιά μπορεί να αναγνώσει την αποχαιρετιστήρια διαταγή του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ μετά τη συμφωνία τους Βάρκιζας, όπου ανακοινώνεται η διάλυση του. Υπογράφεται από Σαράφη και Βελουχιώτη. Το ντοκουμέντο είναι από το βιβλίο του Στέφανου Σαράφη «Ο ΕΛΑΣ». Ο Βελουχιώτης ξεκάθαρα υπόγραψε την παράδοση των όπλων και τη διάλυση του ΕΛΑΣ μετά τη Βάρκιζα. Ο Βελουχιώτης ξεκάθαρα παρέδωσε τα όπλα του ΕΛΑΣ.

Ποιος ο λόγος όμως να κρύβεται αυτό το ντοκουμέντο επανειλημμένα τόσα χρόνια;

Ποιος ο λόγος ο Βελουχιώτης να εμφανίζεται ως ο «οσιομάρτυρας» που δήθεν ήρθε έγκαιρα σε σύγκρουση με τον Σιάντο και την τυφλή του υποταγή στον βρετανικό ιμπεριαλισμό;

Ποτέ δεν ήρθε σε έγκαιρη και χρήσιμη για το κίνημα σύγκρουση ο Βελουχιώτης με τον Σιάντο. Αυτή είναι η αλήθεια. Ποτέ δεν ήρθε σε σύγκρουση με την συμφωνία της Καζέρτας και του Λιβάνου. Ούτε ένα ντοκουμέντο δεν υπάρχει γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ηρθε σε σύγκρουση ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ, αφού το έγκλημα είχε ήδη συντελεστεί και οι εφεδρικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ της Αθήνας, απομονωμένες, ηττήθηκαν από τις υπέρτερες δυνάμεις των βρετανών αποικιοκρατών. Αντιθέτως, υπάρχουν μαρτυρίες ανταρτών, κομμουνιστών, αγωνιστών που συνέχισαν στον ΔΣΕ και την ΟΠΛΑ που στα ακτίφ του βουνού βγήκαν ανοιχτά και μίλησαν για ξεπούλημα και προδοσία της ηγεσίας του Σιάντου στο Λίβανο και ο μηχανισμός του Βελουχιώτη τους έστειλε στο πειθαρχείο με την ελεεινή συκοφαντία του τροτσκιστή και με απειλή την εκτέλεση.  

Γιατί παραποιείται τόσα χρόνια η ιστορία; Η απάντηση είναι απλή. Θέλουν να σβήσουν ότι το όνειδος της Βάρκιζας τέλειωσε με τη συγκρότηση του ΔΣΕ το 1946.

Θέλουν να σβήσουν την αλήθεια ότι η επιλογή Βελουχιώτη να σηκώσει τα όπλα με την παρέα του, όταν νωρίτερα ο ίδιος ο Βελουχιώτης είχε συνυπογράψει την παράδοση των όπλων των στρατιωτών του, ήταν ένας κοινός τυχοδιωκτισμός, ένα πραξικόπημα της απελπισίας που ωφελούσε την αντίδραση και μόνο μετά τη Βάρκιζα.

Θέλουν να κρύψουν ότι ο Ζαχαριάδης είχε δίκιο που διέγραψε τον Βελουχιώτη από το κόμμα.

Θέλουν να κρύψουν την τιτάνια προσπάθεια ανασυγκρότησης του κινήματος με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη στον στέρεο προσανατολισμό προς το νέο αντάρτικο, τον ΔΣΕ.

Η Βάρκιζα σήμαινε αμνηστία για τους αρχηγούς και άγριο κυνηγητό για χιλιάδες μέλη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Σήμαινε απελπισία, φόβο, τρομοκρατία, σμπαράλιασμα του κινήματος. Ο εαμικός κόσμος άρχισε να φοβάται και να μην εμπιστεύεται πια την ηγεσία, να απομακρύνεται μαζικά από το ΚΚΕ. Το βρετανόδουλο και παπατζίδικο Κέντρο πλέον άρχισε να βγαίνει ξανά από την πλήρη ανυποληψία του και να κάνει φουλ δημαγωγία.

Ό,τι χτίστηκε με κόπους και αμέτρητες θυσίες, με αφθονο αίμα αγωνιστών και μαρτύρων, άρχισε να καταρρέει. Και εκεί μέσα στη καταχνιά εμφανίστηκε η λυτρωτική ηλιαχτίδα, ο μεγάλος αρχηγός αυτός που κατάφερε να ανασυγκροτήσει το κίνημα και στη πορεία να διορθώσει όλα τα στραβά της Βάρκιζας, συσπειρώνοντας τον εαμικό κόσμο σε τεράστιες πορείες, σε απεργίες σε κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα. Κι αργότερα έβαλε τους όρους για την μαζική λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στις συμμορίες των ακροδεξιών και των δοσιλόγων και τέλος συγκρότησε τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Αυτή είναι η αλήθεια. Τους πείραξε τους ντενεκέδες που ο Ζαχαριάδης αποκάλεσε στην πολεμική του τον Βελουχιώτη μιζέρια. Μπα, θα πρεπε δηλαδή να του χαριστεί, όταν τον έβλεπε να παίζει με τη φωτιά και να κάνει του κεφαλιού του; Μιζέριας δεν ήταν ο Βελουχιώτης στις φυλακές της μεταξικής δικτατορίας; Δεν τα είχε βάψει μαύρα. Δεν μιζέριαζε; Δεν υπόγραψε δήλωση μετανοίας; Δεν πρόδιδε για δεύτερη φορά τον όρκο πίστης στο κόμμα του, που αντί να σοβαρευτεί έκανε πάλι τα δικά του και ακολουθούσε τον δικό του δρόμο;

Αυτοί οι κύριοι που έχουνε θέμα με την αλήθεια, να μας πούνε γιατί κρύβουν την ύψιστη ηρωική πράξη του Χρήστου Μαλτέζου ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ, του γραμματέα της ΟΚΝΕ το 1938, όταν κράτησε αλύγιστος απέναντι στους βασανιστές του που τον πετάλωναν ζωντανό.

Να μας πουν γιατί παρουσιάζουν ως ηρωική πράξη τον τυφλό τυχοδιωκτισμό και το πραξικόπημα της απελπισίας του Βελουχιώτη και έχουν καταχωνιάσει τον ηρωικό Μαλτέζο που κράτησε τη σημαία του κομμουνισμού ψηλά.

Είναι απλά τα πράγματα. Εχουν θέμα με τους χιλιάδες απλούς ανώνυμους κομμουνιστές που διέλυσαν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, έχασαν τα παιδιά τους, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν λέρωσαν την τιμή του κόμματος και τη δική τους, αυτό το άφθονο και ανεκτίμητο ηθικό κεφάλαιο του επαναστατικού κινήματος, χωρίς το οποίο δεν θα υπήρχε κανένας Βελουχιώτης αρχηγός του ΕΛΑΣ. Γιατί αν όλοι ακολουθούσαν το παράδειγμα του μιζέρια στη μεταξική δικτατορία δεν θα υπήρχε ΕΑΜ, δεν θα υπήρχε ΕΛΑΣ, θα υπήρχε μόνο ζόφος.

«Ημερήσια διαταγή, Γενικού στρατηγείου του ΕΛΑΣ, της 16 Φλεβάρη 1945

Αξωματικοί, καπεταναίοι και αντάρτες του ΕΛΑΣ και ΕΛΑΝ.

Υστερα από τη συμφωνία που υπογράφτηκε στις 12 του μηνός (σ.σ.: εννοούν τη συμφωνία της Βάρκιζας) ο ένοπλος αγώνας του ΕΛΑΣ τελειώνει και ο ΕΛΑΣ αποστρατεύεται. Επί τρία σχεδόν χρόνια παλέψατε σκληρά ενάντια στον κατακτητή και με τις θυσίες και τον ηρωισμό σας, παίρνοντας τα όπλα κατά το πλείστον από τον κατακτητή, δημιουργήσατε ένα πραγματικό στρατό, ο οποίος ανάγκασε τους εχθρούς επανειλημμένα να ομολογήσουν την αξία του. Με την πίστη σας, τον ηρωισμό σας και την αυτοθυσία σας δώσατε στον κατακτητή επανειλημμένα χτυπήματα και τέλος, όταν ύστερα από την προέλαση του Κόκκινου στρατού στη Βαλκανική αναγκάστηκε να εκκενώσει την πατρίδα μας, σχεδόν μόνοι σας, με συνεχείς επιθέσεις τον αναγκάσατε να φύγει με μεγάλες απώλειες σε προσωπικό και υλικό και απελευθερώσατε τη χώρα μας. Τα βουνά και οι κάμποι της χώρας που είναι γεμάτοι από τάφους των εχθρών και τα συντρίμμια των πυροβόλων, αυτοκινήτων, γεφυριών και άλλου υλικού δείχνουν ότι είναι έργο σας.

Εξασφαλίσατε την τάξη και την ασφάλεια σε τέτοιο σημείο ώστε ν’ αποκτήσει ο λαός απόλυτη εμπιστοσύνη. Δώσατε άφθονο το αίμα σας για την επιτυχία της απελευθέρωσης. Να είστε υπερήφανοι για το έργο σας και να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας ότι κάνατε το καθήκον σας προς την πατρίδα. Γυρίζοντας στα σπίτια σας πρέπει να είστε οι καλύτεροι πολίτες και να εξακολουθήσετε ειρηνικά εργαζόμενοι για την ευτυχία σας, την πλήρη αποκατάσταση των λαϊκών ελευθεριών ώστε να καταστεί δυνατό με την απόφαση του λαού να γίνει η πατρίδα μας κράτος συγχρονισμένο και ευτυχισμένο και πολιτικά πραγματικά δημοκρατικό.

Όπως είσαστε καλοί πολεμιστές αποδειχθείτε και καλοί πολίτες. Στους ηρωικούς μας νεκρούς που αιώνια θα περιβάλλονται από τιμή και δόξα κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ. Τα αγαθά του πολέμου στον οποίον έπεσαν μπορεί ως σήμερα να μην ολοκληρώθηκαν. ΝΑ είμαστε σίγουροι πως θα ολοκληρωθούν και πολύ σύντομα. Αποχαιρετώντας όλους, εμείς που σας διοικήσαμε και παρακολουθήσαμε τους αγώνες σας, εκφράζουμε το θαυμασμό μας και την ευγνωμοσύνη μας και πιστεύουμε πως στη δοξασμένη ιστορία της Ελλάδας η σελίδα της δικής σας δράσης θα γραφεί με τα πιο λαμπρά γράμματα

Ζήτω το αδάμαστο έθνος μας.

Ζήτω το πιο τρανό δημιούργημά του, ο ΕΛΑΣ μας.

Στέφανος Σαράφης – Αρης Βελουχιώτης»

 υγ: Αρη, ευχαριστώ