Για να μην αναπαράγετε τους παραχαράκτες των χαλκείων σα ψαράκια
Γιάκοβλεφ στην εισαγωγή του γνωστού εμέσματος : "Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού":
"Μετά το Εικοστό Συνέδριο, σε έναν εξαιρετικά στενό κύκλο των στενότερων φίλων και συνεργατών μας, συζητούσαμε συχνά τα προβλήματα εκδημοκρατισμού της χώρας και της κοινωνίας. Επιλέξαμε μια απλή -σαν βαριοπούλα- μέθοδο διάδοσης των «ιδεών» του ύστερου Λένιν. Μια ομάδα αληθινών, όχι φανταστικών μεταρρυθμιστών ανέπτυξε (φυσικά, προφορικά) το ακόλουθο σχέδιο: να χτυπήσει με το κύρος του Λένιν πάνω στον Στάλιν, τον σταλινισμό. Και μετά, αν πετύχαινε, - να χτυπήσει με τον Πλεχάνοφ και τη σοσιαλδημοκρατία - τον Λένιν, και μετά - με τον φιλελευθερισμό και τον "ηθικό σοσιαλισμό" - το επαναστατικό πνεύμα γενικά... Το σοβιετικό ολοκληρωτικό καθεστώς θα μπορούσε να καταστραφεί μόνο μέσω της γκλάσνοστ και της ολοκληρωτικής κομματικής πειθαρχίας , ενώ θα κρυβόταν πίσω από τα συμφέροντα της βελτίωσης του σοσιαλισμού. [...] Κοιτάζοντας πίσω, μπορώ με περηφάνια να πω ότι μια έξυπνη, αλλά πολύ απλή τακτική –οι μηχανισμοί του ολοκληρωτισμού ενάντια στο σύστημα του ολοκληρωτισμού– λειτούργησε."
το μπλογκ θα σας αποκαλύψει απλώς μερικά πράγματα που στο μέλλον θα βγουν σε ξεχωριστές εκδόσεις.
Πρώτον, ξεχάστε ό,τι παπάτζα έχετε διαβάσει για τον ισπανικό εμφύλιο. Ηδη η ιστορία αποκαθίσταται σε πείσμα διαφόρων τεμπέληδων που μας επαναλαμβάνουν ακόμη χαζομάρες τους διαδικτύου. Η δουλειά αυτή έχει από πίσω της 7 χρόνια ξενύχτια.
Δεύτερον, όχι, στην ΕΣΣΔ το 1937-1938 δεν εκτελέστηκαν 700.000 άτομα. Το νούμερο αυτό πρωτοδόθηκε από τον αρχιτέκτονα της Γκλάσνοστ και μετά της Περεστρόϊκα κύριο Γιάκοβλεφ στην Πράβντα.
Ο μηχανισμός των πρώτων παραχαρακτών, που στήθηκε εκείνη την εποχή, μαζί με τους αμερικανούς του Hoover (ναι καλά μαντεύετε οι πιο υποψιασμένοι, ο καλός "μας" πράκτορας των χαλκείων της Υψηλού Μεγαλειότητος, της υπηρεσίας IRD, ο Ρόμπερτ Κόνκουεστ, είναι από πίσω) εμφάνισε το 1992 τα πρώτα πλαστά έγγραφα για κάποιες δήθεν μυστικές τρόικες που ανέλαβαν να εξοντώσουν επί δυο χρόνια 1000 άτομα την μέρα, ένα άτομο...το λεπτό. Ηταν τόσο αποτελεσματικές αυτές οι τρόικες του Στάλιν, που το 1937-1938 κανείς δεν είχε καταλάβει στον πλανήτη γη ότι στην ΕΣΣΔ διεξαγόταν ένας πόλεμος χειρότερος απ' ότι σήμερα στην Ουκρανία. Δεν το κατάλαβαν ούτε καν οι πράκτορες της NVKD που αυτομόλησαν στον εχθρό, όπως ο Ορλόφ στις ΗΠΑ και ο Λιουσκοφ στην Ιαπωνία.
Προφανέστατα μιλάμε για χαλκεία και ναι σήμερα στη Ρωσία υπάρχουν αριστεροί που τα καταδεικνύουν αυτά (ένας από αυτούς ο Πέτρ Μπαλάεβ), όπως καταδεικνύουν και τις αντιφάσεις των χαλκείων. Παλιά ντοσιέ της NKVD της εποχής του Στάλιν χρησιμοποιούνταν από παραχαράκτες για να γράφουν κείμενα που υποτίθεται πιστοποιούσαν τη συγκρότηση του...μυστικού στρατού του Στάλιν. Ενα χρόνο πριν πεθάνει από ...καρδιακό, στο οποίο το ασθενοφόρο δεν έφτασε ποτέ να συνδράμει εγκαίρως, ο Βίκτορ Ιλιούχιν, βουλευτής του "Κ"ΚΡΟ είχε αποκαλύψει δημόσια ότι παραχαράκτες του μηχανισμού τον είχαν συναντήσει. Ο ίδιος μάλιστα έδειξε δημόσια ντοσιέ της NKVD.
Αν το 1987 η περεστρόικα βασιζόταν στην ανηλεή επίθεση στη περίοδο του σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, την περίοδο δηλαδή που ο Στάλιν ήταν γ.γ. της ΚΕ των μπολσεβίκων, το 1992 το συνταγματικό δικαστήριο ήθελε να στήσει στον τοίχο τους ρεβιζιονιστές, τα θλιβερά απομεινάρια του κόμματος της Περεστρόικα, παρουσιάζοντάς τους ως το κόμμα αιμοβόρων εγκληματιών, συνεχιστών του...Στάλιν. Tην ίδια περίοδο βγήκε και το χαλκείο για το Κατίν, στο οποίο οι γελοίοι παραχαράκτες προσέθεσαν ως υπογραφή το ΚΚΣΕ, όταν το κόμμα την εποχή που υποτίθεται συνετελέστηκε το έγκλημα, ονομαζόταν Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι). Οι θλιβεροί ηγέτες των ρεβιζιονιστών τύπου Ζιουγκάνοφ αποδέχτηκαν το μυστικό στρατό από τρόικες και τους 700.000 νεκρούς, με τη λογική ότι οι δυτικοί έλεγαν δεκάδες εκατομμύρια, οπότε ..700.000 λίγοι είναι. Τόσο αξιοθρήνητα τομάρια οι σημερινοί υποτακτικοί του Πούτιν.
Οι νεκροί των εκκαθαρίσεων το 37-38 αφορούν κυρίως όσους συνδέονταν με το πραξικόπημα Τουχατσέφσκι και το ενιαίο κέντρο ζηνοβιεφικών, τροτσκιστών, μπουχαρινικών. Είναι δηλαδή ορισμένες χιλιάδες, όχι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες.
ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΗΡΞΕ και σήμερα αποδεικνύεται τόσο από τις μυστικές επιστολές του Τρότσκι στον γιο του Σέντοφ που βρέθηκαν στο Χάρβαρντ τη δεκαετία του 80, όσο απ' όλες τις ανακριτικές διαδικασίες που παρουσιάζονται στα αρχεία (από ολομέλειες της Κεντρικής Επιτροπής που εξετάζονται οι Μπουχάριν, Ρίκοφ μέχρι την καταγεγραμμένη συνάντηση Στάλιν Ράντεκ, στην οποία ο πρώτος ζητά να του μιλήσει χωρίς φόβο, στην περίπτωση που κάποιος από την NKVD τον είχε υποβάλλει σε βασανιστήρια για να αποδεχτεί τη σχέση του με τον Τρότσκι) . [αυτα εννοείται οτι θα τα δούμε αναλυτικά] και βεβαίως από ένα πολύ συγκεκριμένο αποστάτη του κόκκινου στρατού που συνδέθηκε με τους τροτσκιστές και έγραψε για αυτά τα πράγματα διεξοδικά.
Και ξαφνικά λίγο αργότερα τη δεκαετία του 2000, μάθαμε ότι η επιτροπή Ποσπέλοφ που είχε στήσει ο Χρουτσόφ το 55 για τα ...εγκλήματα του Στάλιν, έδινε το νούμερο του Γιάκοβλεφ. Θα βρείτε το πόρισμα της επιτροπής Ποσπέλοφ στο αρχείο...Γιάκοβλεφ. Προσέξτε, ο Χρουτσόφ ποτέ δεν αναφέρθηκε σε μαζικές εκκαθαρίσεις στον πληθυσμό όσο ήταν ζωντανός. Ποτέ των ποτών. Εξέδωσε βιβλίο απομνημονευμάτων, αναφέρεται στην επιτροπή Ποσπέλοφ, αλλά πάντα αναδεικνύει εκκαθαρίσεις στη σοβιετική διοίκηση και στην ανώτερη ηγεσία του κόμματος.
Τρίτον, όχι προφανώς και δεν πέθαναν εκατομμύρια το 1933-1934 στην Ουκρανία. Τη δεκαετία του 80 στο αμερικανικό κογκρέσο παρουσιάστηκαν τα επίσημα σοβιετικά στοιχεία, τα οποία δείχνουν όντως πτώση της συγκομιδής το 1932-1933. Ο Κόνκουεστ και η παρέα τους επέμεναν, λοιπόν, ότι το χολοντόμορ υπήρξε εξαιτίας αυτής της συγκομιδής και της σθεναρής άρνησης της Μόσχας να κατεβάσει τα ποσοστά παρακράτησης σε χαμηλές τιμές για την ενιαία αγορά της ΕΣΣΔ. Για κακή τους τύχη, όμως, όταν άνοιξαν τα αρχεία, αποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο, ότι ακριβώς επειδή η συγκομιδή ήταν μικρή, οι μπολσεβίκοι μείωσαν σημαντικά τα ποσοστά παρακράτησης. Ωχ. Το ψέμα ειχε κοντά ποδάρια. Επρεπε να επινοηθεί ενα καινούριο. Ενας λοιπόν από τους αγαπημένους αστούς ιστορικούς της μη ψυχροπολεμικής σχολής (έτσι και και καλά αυτοπροσδιορίζονται) αποφάσισε να μας βγάλει σκάρτα τα στοιχεία...της συγκομιδής.
Στην ΕΣΣΔ σύντροφοι και φίλοι εμφανίστηκαν οι 10 πληγές του Φαραώ. Βιβλικές καταστροφές. Ούτε ο αντισοβιετικός συγγραφέας Μπουλγκάκοφ στο Μετρ και τη Μαργαρίτα δε θα μπορούσε να συλλάβει τέτοιες χολυγουντιανές συμφορές, παρότι ο ιδιος φαντάστηκε την άφιξη του ίδιου του διαβόλου στη σταλινική Μόσχα. Και μαντέψτε λίγο αργότερα μετά το 92, ξαφνικά βρέθηκαν κάποιοι.... πίνακες με υψηλή καταγραφή θνησιμότητας σε όλη την ΕΣΣΔ, σε μια υπηρεσία που κατέγραφε το 1937 ότι η μείωση του πληθυσμού της Ουκρανίας οφειλόταν κυρίως σε μαζική μετανάστευση κατά την περίοδο της εκβιομηχάνισης. Ω, ναι δεκάδες εκατομμύρια μεταφέρθηκαν από την μια άκρη στην άλλη στην ΕΣΣΔ για να ξεφυτρώσουν βιομηχανικές πόλεις.
Μακρια από τσαρλατάνους τύπου Grover Furr που θέλουν να πουλήσουν βιβλία και αποδέχονται όλα τα χαλκεία. O Γιέζοφ με τη δική του συστηματική δουλειά πράγματι εξάρθρωσε τους υπονομευτές του τροτσκιστοζηνοβιεφικού κέντρου. Η ντιρεκτίβα "ο Στάλιν να βγει από τη μέση" που παρουσιάζεται δημόσια στη Πρώτη Δίκη της Μόσχας, εμφανίζεται στην μυστική αλληλογραφία Τρότσκι Σέντοφ. Ο Σμιρνόφ ήταν ΟΝΤΩΣ ο ητέτης των τροτσκιστών υπονομευτών στην ΕΣΣΔ. Ο Τρότσκι τότε δημόσια έλεγε ότι δεν είχε καμία σχέση με τους ζηνοβιεφικούς. Ελεγε συνειδητά ψέματα. Ο Γιέζοφ στη συνέχεια τσάκωσε τον Ράντεκ. Στο αρχείο του Τρότσκι υπάρχει η απόδειξη αλληλογραφίας με τον Ράντεκ, αλλά το περιεχόμενο των επιστολών έχει εξαφανιστεί από άτομα που έβαλαν το χεράκι τους: είτε τροτσκιστές που είχαν την ευθύνη του αρχείου, είτε αμερικανους που τα βρήκαν. Ολα αυτά γίνονταν επί χρόνια κάτω από την μύτη του Γιάκοντα, που όπως αποδείχτηκε είχε επαφές με τους δεξιούς. Ο Ράντεκ έδωσε τις στενές σχέσεις των δεξιών με ζηνοβιεφικούς και τροτσκιστές και βέβαια με τον Τουχατσέφσκι. Ο Τουχατσέφσκι, όντως, προετοιμαζόταν για πραξικόπημα για να διασώσει τους δεξιούς, αλλά ο μηχανισμός του Γιέζοφ τον έπιασε στα πράσα. Ετσι ξεκινησαν οι εκκαθαρίσεις. Ο απατεώνας Grover Furr παρουσιάζει το Γιέζοφ, όπως τον παρουσιάζουν τα χαλκεία. Ο Γιέζοφ στην πορεία δεν χειρίστηκε με σύνεση τις υπερεξουσίες που απέκτησε κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων. Η μπολσεβίκικη ηγεσία τον απομόνωσε όταν ήδη στελέχη του είχαν αυτομολήσει στον εχθρό και ο ίδιος άρχισε να απειλεί τον Μολότοφ. Ολα τα άλλα είναι παραμύθια της χαλιμάς.
Μην εμπιστεύεστε ποτέ των ποτών αστούς ιστορικούς τύπου Getty που έχουν ευλυγισία στη μέση καλύτερη και από μπαλαρινών των Μπολσόι. Ο Getty είχε πρόσβαση στο αρχείο του Σμόλενσκ (το ειχαν πάρει οι Ναζί από τους σοβιετικούς και πέρασε στους αμερικανούς), ποτέ του δε βρήκε τίποτα για μυστικές τρόικες. Μέχρι το 1991 η θέση του ήταν ότι οι εκκαθαρίσεις αφορούσαν το πολύ μερικές δεκάδες χιλιάδες και τη "σοβιετική ελίτ". Είχε έρθει σε δημόσια σύγκρουση με τον ίδιο τον Κόνκουεστ σε αυτό το ζήτημα που ισχυριζόταν ότι οι νεκροί ήταν...1.000.000, και ξαφνικά μια ωραία πρωία το 1991 κάποιος του τράβηξε το αυτάκι και συντάχθηκε με το πόρισμα της επιτροπής Γιάκοβλεφ. Tο αστείο είναι ότι δέχτηκε το νούμερο αυτό δηλαδή κάπου 700.000 αλλά το παρουσίασε ως μέλη της...σοβιετικής διοίκησης. Τρομερή ιστορική ερμηνεία.
Και λίγο αργότερα, ένα χρόνο μετά, αποδέχτηκε κι αυτός τα χαλκεία του 1992, παρότι στα έργα του αφήνει κάποιες επιφυλάξεις του κώλου να αιωρούνται (μα καλά πως γίνεται οι σοβιετικοι ηγέτες να φύλαγαν στα συρτάρια τους τις μυστικες εντολές για το σχηματισμό του μυστικού στρατού;). Τελικά, όπως μας πληροφορεί ο Γκέτυ σε αρκετά μεταγενέστερη δημοσίευσή του, δεν ήταν κυρίως...η σοβιετική διοίκηση αλλά οι εναπομείναντες κουλάκοι και αντεπαναστάτες που τους βρήκαν οι μυστικες τρόικες και τους εξόντωσαν σε έναν εξωγήινο πόλεμο το 1937-1938
Stay Tuned, και διαδίδουμε τα του ισπανικού εμφυλίου
να συντρίψουμε τα χαλκεία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου