Τί είναι το σορτάρισμα ρε παιδιά;

 

Γιατί να μην το δεις σε ταινία να το καταλάβεις. Είναι χολυγουντιανή αλλά κάνει τη δουλειά της.

Ανταλλάσσοντας θέσεις (Trading Places), στα ελληνικά για άλλη μια φορά βγήκε ο...αδιανόητος τίτλος Πολυθρόνα για Δυο

Δυο γερόντια αμερικάνοι ρατσιστές μεγαλοεπενδυτές διαφωνούν για το αν η προκοπή σε αυτή τη κοινωνία εξαρτάται από την κληρονομημένη διάνοια ή το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίοι αναπτύσσει ο καθένας μας την προσωπικότητά του. Ο ένας είναι κάθετος στη ρατσιστική του θέση, ο άλλος μεσοβέζος.

Βάζουν στοίχημα. Ο καλύτερος λευκός υπάλληλός τους απολύεται και στη θέση μπαίνει ένας μαύρος ζητιάνος (Εντι Μέρφυ) από τις φτωχογειτονιές.

Τα πειραματόζωα κάποια στιγμή κατανοούν την πλεκτάνη και τη φέρνουν στους μεγαλοεπενδυτές, παραχαράσσοντας μια μυστική ομοσπονδιακή έκθεση για τα αναμενόμενα ετήσια αποτελέσματα της σοδειάς των εσπεριδοειδών. Τα πραγματικά αποτελέσματα είναι θετικά, αλλά η παραχαραγμένη έκθεση δείχνει καταστροφή της σοδειάς. 

Οι δυο μεγαλοεπενδυτές ποντάρουν στο προνόμιο να έχουν πρόσβαση σε αυτή την ομοσπονδιακή έκθεση και  σπρώχνουν τα λεφτά τους σε συμβόλαια futures (παράγωγα) για την αγοραία αξία του χυμού πορτοκαλιού στο μέλλον με τιμές αγοράς υψηλότατες, πιστεύοντας ότι η προσφορά θα είναι ελάχιστη για να καλύψει τη ζήτηση.

Οπως έχουμε εξηγήσει στο μπλογκ τα παράγωγα είναι επένδυση σε χρηματιστηριακούς τίτλους συνδεδεμένα με υποκείμενες αγοραίες αξίες: τιμές μετοχών ή εμπορευμάτων, ο κάτοχος των οποίων δεν έχει καμία ιδιοκτησία σε αυτές. Η αγοραπωλησία στην αγορά παραγώγων αφορά αγοραπωλησία τίτλων που δεν έχουν κανένα υλικό αντίκρισμα σε έλεγχο της παραγωγής. Αντιθέτως κατόπιν συμφωνίας των συμβαλλόμενων μερών, οι τίτλοι συναρτώνται με τη διακύμανση βασικών πρώτων υλών της βιομηχανίας και βασικών όρων της οικονομίας σε μια μελλοντική χρονική στιγμή, π.χ. μελλοντικές τιμές βασικών εμπορευμάτων στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων, τη μελλοντική συναλλαγματική ισοτιμία που η διακύμανσή της επηρεάζει τις διεθνείς αγοραπωλησίες εμπορευμάτων, αφού το εμπορικό και το βιομηχανικό κεφάλαιο πρέπει να αγοράσει συνάλλαγμα προκειμένου να πραγματοποιήσει πληρωμές σε ξένο νόμισμα στις διεθνείς αγορές και το επιτόκιο δανεισμού είδαμε πόσο σημαντικό είναι για τις επενδύσεις σε μετοχές.

Σε ομαλές περιόδους ο μεγάλος παραγωγός φάρμερ (εσπεριδοειδών) ή ο ενδιάμεσος χοντρέμπορας εξαγωγέας θα επωφεληθεί της αγοράς παραγώγων αντισταθμίζοντας τον κίνδυνο από πιθανές διακυμάνσεις κέρδους στην πραγματική παραγωγή (π.χ. λόγω κακοκαιρίας, ή αύξησης πρώτων υλών) και διανομή (π.χ μεγάλος ανταγωνισμός, μείωση ζήτησης), επενδύοντας τμήμα του κεφαλαίου του και σε futures, λαμβάνοντας θέση long ή short. Long σημαίνει ότι ποντάρει ότι η υποκείμενη αγοραία αξία θα αυξηθεί, Short σημαίνει ότι ποντάρει ότι η υποκείμενη αγοραία αξία θα μειωθεί.

Ετσι λειτουργούσε πάντα η χρηματιστηριακή αγορά στις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού, απλώς η αγορά παραγώγων γιγαντώθηκε μετά το 80 για να καλύψει τις μεταβολές στο συνάλλαγμα και στο επιτόκιο που ήταν ιδιαίτερα ευμετάβλητες στις διεθνείς συναλλαγές των μονοπωλιακών κολοσσών του πλανήτη μετά την κατάργηση του Bretton Woods.

Οσοι χρηματιστές παρατηρούν τα δυο γνωστά γερόντια επενδύουν κι αυτοί σε futures σε θέση Long, μετατρέποντας την αγορά χυμού σε τεράστια φούσκα.

Τότε τα δυο πειραματόζωα σορτάρουν την αγορά.

Οι μεγαλοεπενδυτές χρωστάνε τώρα της κεφαλής τους. Και έρχεται το margin call, ο "μηχανισμός κάλυψης διαφοράς αποτίμησης των συναλλαγών". Κύριε πρέπει να πληρώσεις τη χασούρα σε μετρητά, ρευστό, κι αν δεν έχεις, επιλαμβάνεται του θέματος τη αρμόδια επιτροπή κεφαλαιαγοράς και σου κατάσχει την σταθερή περιουσία σου για να την πουλήσει. Σε θέτει δηλαδή σε χρεοκοπία.