Ενεργειακή κρίση ή μια νέα διεθνής οικονομική κρίση με παρατεταμένο στασιμοπληθωρισμό;
Πέρσι τέτοια εποχή είχαν αρχίσει σημαντικές ανατιμήσεις σε όλα τα εμπορεύματα διεθνώς και δη στις πρώτες ύλες της ενέργειας: αέριο, πετρέλαιο. Η αύξηση του πληθωρισμού ξεκίνησε πριν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά τα παπαγαλάκια των διεθνών οικονομικών μας βομβαρδίζουν για μια ενεργειακή κρίση που ξεκίνησε εξαιτίας του πολέμου, ποντάροντας στη λήθη.
Ο πληθωρισμός δεν ξεκίνησε απλώς από κάποια "προβλήματα" στην ανεφοδιαστική αλυσίδα της Δύσης από τη βιομηχανία της Ασίας και του Νότου, που θα εξισορροπούνταν μεσοπρόθεσμα, όπως διατείνονταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου όπου γης καθώς και οι καλαμαράδες, κατ' επάγγελμα απατεώνες του οικονομικού...ρεπορτάζ πέρσι τον Σεπτέμβρη. Οι προμηθευτές των πρώτων υλών σταμάτησαν την παραγωγή κατά τη διάρκεια του λοκντάουν και αύξησαν τις τιμές των εμπορευμάτων τους υπέρογκα, εντελώς κερδοσκοπικά, επωφελούμενοι την τεράστια ζήτηση μετά το λοκντάουν, προκειμένου να καλύψουν τη χασούρα των δυο χρόνων του λοκντάουν. Οι κεφαλαιοκράτες κυνηγούν το μέγιστο κέρδος, δεν ενδιαφέρονται για την εύρυθμη λειτουργία της παραγωγής και της διανομής. Ετσι προκύπτει η λεγόμενη αναρχία στην παραγωγή, δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτός ο λόγος την αύξηση του πληθωρισμού. Για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη κρίση του 2009 τα επιτόκια δανεισμού στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις είχαν πέσει στα τάρταρα, προκειμένου να δανειοδοτηθούν τα ισχυρά μονοπώλια και το χρηματιστικό κεφάλαιο στη προσπάθειά τους να κατισχύσουν στις διεθνείς αγορές. Ετσι δημιουργήθηκαν τεράστια ελλείμματα και τεράστια χρέη μεγαλύτερα από αυτά που υπήρχαν πριν την κρίση του 2009. Ετσι ενισχύθηκαν παραπέρα οι οικονομικές ανισότητες μέσα στις ίδιες τις μητροπόλεις της καπιταλιστικής Δύσης.
Το τύπωμα χρήματος οδηγεί στον πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός δεν διατηρείται σταθερός με τα χρόνια αλλά εμφανίζεται σε διαδοχικά κύματα. Ανεβαίνει και υποχωρεί μέχρι να υπάρξει ένα νέο σημείο ισορροπίας στην οικονομία όπως τη δεκαετία του 90.
Την ίδια στιγμή τα χαμηλά επιτόκια εκτίναξαν την κεφαλαιοποίηση, που στις ΗΠΑ είναι μια γιγαντιαία φούσκα ως ποσοστό του ΑΕΠ, γεγονός πρωτόγνωρο σε τέτοιο βαθμό για την ιστορία του καπιταλισμού. Τα μονοπώλια δανείζονταν με ευνοϊκούς όρους προκειμένου να επαναγοράζουν τις μετοχές τους, εκτινάσσοντας τις τιμές τους. Η Tesla π.χ. είναι μια από τις μεγαλύτερες φούσκες που υπήρξε ποτέ στην ιστορία του καπιταλισμού. Θα αναφερθούμε σε αυτήν σε επόμενο σημείωμα καθώς και σε άλλα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Κίνας.
Πρέπει να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι το μοτίβο του σημερινού πληθωρισμού δεν ταιριάζει σε μια ευκαιριακή αναμπουμπούλα, αλλά σε μια παρατεταμένη χρονική διάρκεια, διαδοχικών κυμάτων όπως τη δεκαετία του 70. Στην αρχή του φθινοπώρου πέρσι η Κεντρική Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ τόνιζε ότι ο πληθωρισμός (που ακόμη ήταν μικρός και όχι στα σημερινά ύψη) θα μειωνόταν και συνέχιζε να ακολουθεί πολιτική χαμηλών επιτοκίων, πυροδοτώντας εκ νέου την ενίσχυση του ήδη αυξημένου πληθωρισμού. Δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα υπηρετεί πλήρως τα μονοπώλια και αυτή ήταν η βασική απαίτησή τους. Γι αυτό και από τον Μάη, όταν το χρηματιστήριο είχε αρχίσει ήδη να υποχωρεί, όπως και το ΑΕΠ, άλλαξε πολιτική, αυξάνοντας βαθμιαία το επιτόκιο δανεισμού, το οποίο βέβαια, όπως έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα (βλέπε εδώ ) οδηγεί στο σκάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας και στο κόψιμο των βιομηχανικών παραγγελιών, αφού όποιος δεν έχει ρευστό πρέπει να καταφύγει σε δυσβάσταχτα δάνεια.
Τα μαντάτα δεν είναι καλά για τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Ολοι οι δείκτες (βιομηχανία, αποθήκες μεγάλων εμπορικών προμηθευτών, κέρδη χρηματιστικού κεφαλαίου, φούσκα στην αγορά ακινήτων) δείχνουν ότι είμαστε σε μείωση των κερδών της παραγωγής και του εμπορίου. Βλέπε πρόσφατο σημείωμα εδώ. Το ερώτημα είναι το εξής: θα έχουμε μια σύντομη ύφεση όπως το 2015, ή μια κρίση σαν το 2009 και χειρότερη σε συνδυασμό με αλλεπάλληλα κύματα πληθωρισμού; Θα επανέλθουμε με διαδοχικά σημειώματα για να φωτίσουμε όλες αυτές τις πλευρές, εξηγώντας ότι το πιθανότερο είναι μια κρίση του 2009 που σε συνδυασμό με μεγάλο πληθωρισμό όπως τη δεκαετία του 70 θα οδηγήσει σε φτωχοποίηση μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης του πλανήτη.
Και στο φόντο αυτής της κρίσης θα οξυνθεί πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμαστε ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές αναπόφευκτα θα προσπαθήσουν να απεγκλωβιστούν από την σημαντικότατη εξάρτησή τους από τη βιομηχανία της Κίνας. Το βάρος αυτής της οικονομικής σύγκρουσης θα το επωμιστούν τα μισθωτά στρώματα.
Κλείνουμε αυτό το σημείωμα με μια απλή ερώτηση: τί ακριβώς κάνουν οι "μαρξιστές θεωρητικοί" μας, και δεν βλέπουν τα αυτονόητα; Αν νομίζουν ότι δεν υπάρχουν αστοί οικονομολόγοι που ήδη βαράνε καμπανάκια, παρά μόνο κάποιοι "διαταραγμένοι" σε μπλογκ, ας κοιτάξουν προς Ρουμπινί μεριά.
για οτιδήποτε νεότερο η σελίδα του μπλογκ στο φου-μπου εδω:
https://www.facebook.com/Guido1953
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου